Ulkenin batisindaki küçük bir mahallenin bir sokaginin
neredeyse tamami ressamlardan olusmaktaydi. Bu mahallede, üç
katli bodur bir tugla yigininin tepesinde iki kiz arkadasin
stüdyolari bulunmaktaydi. Alt katlarinda ise yasli bir ressam
otururdu.
Günlerden bir gün kiz arkadaslardan biri zatürree hastaligina
yakalandi.
Genç kiz günden güne eriyordu. Bir gün, arkadasi resim
yaparken O da
yataginda pencereden disari bakiyor ve sayiyordu...geriye
dogru sayiyordu.
"Oniki" dedi, biraz sonra da "onbir"; arkasindan "on", sonra
"dokuz"; daha sonra, hemen birbiri ardina "sekiz" ve "yedi".
Arkadasi merakla disari bakti.
Sayilacak ne vardi acaba?Görünürde sadece kasvetli, bombos
bir avlu ile alti yedi
metre ötedeki tugla evin çiplak duvari vardi. Budakli
köklerinden çürümüs, yasli
mi yasli bir asma, tugla duvarin yari boyuna kadar
tirmanmisti.
Dönüp arkadasina"Neyin var?" diye sordu. Hasta kiz fisilti
halinde" alti" dedi.
"Artik hizla düsüyorlar. Üç gün önce neredeyse yüz tane
vardi. Saymaktan basima agri giriyordu. Ama simdi kolaylasti.
Iste biri daha gitti. Topu topu bes tane kaldi simdi."
"Bes tane ne?" diye sordu arkadasi.
"Yapraklar, asmanin yapraklari. Sonuncusu da düsünce, ben de
mutlaka gidecegim.Hissediyorum bunu."
Arkadasi ona saçmalamamasini söyleyip içmesi için çorba
götürdü.
Fakat O; "Iste bir tanesi daha gidiyor. Hayir çorba filan
istemiyorum.Bununla geriye dört tane kaldi. Hava kararmadan
sonuncusunun da düstügünü görmek istiyorum. Ondan sonra ben
de gidecegim."diyerek cevap verdi.
Genç kiz uykuya daldiginda arkadasi da alt katta ki yasli
ressama ziyarete gitti.
Bu sirada yaprak olayini da anlatti yasli adama.
Yukari çiktiginda arkadasi uyuyordu. Ertesi sabah hasta kiz
hemen
arkadasina perdeyi açmasini söyledi. Ama hayret!
Hiç bitmeyecekmis gibi gelen upuzun gece boyunca araliksiz
yagan yagmur ve siddetle esen rüzgardan sonra, bir asma
yapragi hala yerinde duruyordu. Sapina yakin taraflari
hala koyu yesil kalmakla birlikte, testere agzi gibi tirtilli
kenarlarina
ölümün ve çürümenin sari rengi gelmis olan yaprak, yerden
alti yedi metre yükseklikteki bir dala yigitçe asilmis
duruyordu.
"Bu sonuncusu" dedi hasta kiz."Geceleyin mutlaka düser diye
düsünmüstüm. Rüzgari duydum. Bugün düsecektir, o düstügü an
ben de ölecegim."
Agir agir geçen gün sona erdiginde onlar alacakaranlikta
bile,
asma yapraginin duvarin önünde sapina tutunmakta oldugunu
görebiliyorlardi.
Derken siddetli yagmur tekrar basladi. Hava yeteri kadar
aydinlanir
aydinlanmaz, genç kiz hemen perdenin açilmasini istedi.
Asma yapragi hala yerindeydi. Genç kiz, yattigi yerden uzun
uzun
yapragi seyretti. Sonra arkadasina seslendi. "Münasebetsizlik
ettim. Benim
ne kötü bir insan oldugumu göstermek istercesine, bir kuvvet
o son
yapragi orada tuttu. Ölümü istemek günahtir. Simdi biraz bana
çorbaverebilirsin."dedi.
Aksamüstügelen doktor ayrilirken; simdi alt kattaki bir
hastaya bakmam gerekiyor.
Yasli bir ressammis sanirim. O da zatürree. Yasli adamcagiz
çok agir bir
durumda, kurtulma umudu yok ama daha rahat eder diye bugün
hastaneye kaldiriliyor dedi. Ertesi gün doktor: "Tehlikeyi
atlattiniz, siz
kazandiniz." dedi. O gün ögleden sonra arkadasi artik
iyilesmis olan
arkadasina alt kattaki yasli adami anlatti. Yasli adam iki
gün
hastanede yattiktan sonra ölmüs. Hastalandigi günün sabahi
kapici onu
asagida, odasinda sancidan kivranirken bulmus. Pabuçlari,
elbisesi bastan
asagi sirilsiklam, her yani buz gibi bir haldeymis. Öyle
korkunç bir
gecede nereye çiktigina akil sir erdirememisti kimse. Sonra,
hala yanik duran bir
gemici feneri, yerinden sürüklene sürüklene çikarilmis bir
portatif merdiven,
bir de üstünde birbirine karismis sari, yesil boyalarla bir
palet ve
saga sola saçilmis bir kaç firça bulmuslar. O zaman o son
yapragin sirri da çözüldü.
Rüzgar estigi zaman bile yerinden oynamayan yaprak, yasli
ressamin
saheseriydi. Yasli adam, son yapragin düstügü gece oraya bir
yaprak
resmi yapip yapistirmisti.
neredeyse tamami ressamlardan olusmaktaydi. Bu mahallede, üç
katli bodur bir tugla yigininin tepesinde iki kiz arkadasin
stüdyolari bulunmaktaydi. Alt katlarinda ise yasli bir ressam
otururdu.
Günlerden bir gün kiz arkadaslardan biri zatürree hastaligina
yakalandi.
Genç kiz günden güne eriyordu. Bir gün, arkadasi resim
yaparken O da
yataginda pencereden disari bakiyor ve sayiyordu...geriye
dogru sayiyordu.
"Oniki" dedi, biraz sonra da "onbir"; arkasindan "on", sonra
"dokuz"; daha sonra, hemen birbiri ardina "sekiz" ve "yedi".
Arkadasi merakla disari bakti.
Sayilacak ne vardi acaba?Görünürde sadece kasvetli, bombos
bir avlu ile alti yedi
metre ötedeki tugla evin çiplak duvari vardi. Budakli
köklerinden çürümüs, yasli
mi yasli bir asma, tugla duvarin yari boyuna kadar
tirmanmisti.
Dönüp arkadasina"Neyin var?" diye sordu. Hasta kiz fisilti
halinde" alti" dedi.
"Artik hizla düsüyorlar. Üç gün önce neredeyse yüz tane
vardi. Saymaktan basima agri giriyordu. Ama simdi kolaylasti.
Iste biri daha gitti. Topu topu bes tane kaldi simdi."
"Bes tane ne?" diye sordu arkadasi.
"Yapraklar, asmanin yapraklari. Sonuncusu da düsünce, ben de
mutlaka gidecegim.Hissediyorum bunu."
Arkadasi ona saçmalamamasini söyleyip içmesi için çorba
götürdü.
Fakat O; "Iste bir tanesi daha gidiyor. Hayir çorba filan
istemiyorum.Bununla geriye dört tane kaldi. Hava kararmadan
sonuncusunun da düstügünü görmek istiyorum. Ondan sonra ben
de gidecegim."diyerek cevap verdi.
Genç kiz uykuya daldiginda arkadasi da alt katta ki yasli
ressama ziyarete gitti.
Bu sirada yaprak olayini da anlatti yasli adama.
Yukari çiktiginda arkadasi uyuyordu. Ertesi sabah hasta kiz
hemen
arkadasina perdeyi açmasini söyledi. Ama hayret!
Hiç bitmeyecekmis gibi gelen upuzun gece boyunca araliksiz
yagan yagmur ve siddetle esen rüzgardan sonra, bir asma
yapragi hala yerinde duruyordu. Sapina yakin taraflari
hala koyu yesil kalmakla birlikte, testere agzi gibi tirtilli
kenarlarina
ölümün ve çürümenin sari rengi gelmis olan yaprak, yerden
alti yedi metre yükseklikteki bir dala yigitçe asilmis
duruyordu.
"Bu sonuncusu" dedi hasta kiz."Geceleyin mutlaka düser diye
düsünmüstüm. Rüzgari duydum. Bugün düsecektir, o düstügü an
ben de ölecegim."
Agir agir geçen gün sona erdiginde onlar alacakaranlikta
bile,
asma yapraginin duvarin önünde sapina tutunmakta oldugunu
görebiliyorlardi.
Derken siddetli yagmur tekrar basladi. Hava yeteri kadar
aydinlanir
aydinlanmaz, genç kiz hemen perdenin açilmasini istedi.
Asma yapragi hala yerindeydi. Genç kiz, yattigi yerden uzun
uzun
yapragi seyretti. Sonra arkadasina seslendi. "Münasebetsizlik
ettim. Benim
ne kötü bir insan oldugumu göstermek istercesine, bir kuvvet
o son
yapragi orada tuttu. Ölümü istemek günahtir. Simdi biraz bana
çorbaverebilirsin."dedi.
Aksamüstügelen doktor ayrilirken; simdi alt kattaki bir
hastaya bakmam gerekiyor.
Yasli bir ressammis sanirim. O da zatürree. Yasli adamcagiz
çok agir bir
durumda, kurtulma umudu yok ama daha rahat eder diye bugün
hastaneye kaldiriliyor dedi. Ertesi gün doktor: "Tehlikeyi
atlattiniz, siz
kazandiniz." dedi. O gün ögleden sonra arkadasi artik
iyilesmis olan
arkadasina alt kattaki yasli adami anlatti. Yasli adam iki
gün
hastanede yattiktan sonra ölmüs. Hastalandigi günün sabahi
kapici onu
asagida, odasinda sancidan kivranirken bulmus. Pabuçlari,
elbisesi bastan
asagi sirilsiklam, her yani buz gibi bir haldeymis. Öyle
korkunç bir
gecede nereye çiktigina akil sir erdirememisti kimse. Sonra,
hala yanik duran bir
gemici feneri, yerinden sürüklene sürüklene çikarilmis bir
portatif merdiven,
bir de üstünde birbirine karismis sari, yesil boyalarla bir
palet ve
saga sola saçilmis bir kaç firça bulmuslar. O zaman o son
yapragin sirri da çözüldü.
Rüzgar estigi zaman bile yerinden oynamayan yaprak, yasli
ressamin
saheseriydi. Yasli adam, son yapragin düstügü gece oraya bir
yaprak
resmi yapip yapistirmisti.