GERÇEK BİR OLAYDIR...
Tarih 25 Ekim 2006... Bayramın son günüydü. 2 gün önce Samsun'a bilet almıştım ama ailem beni Afyon'a okula dönüyor diye biliyordu. Ve dün köyden Gelmiş Alilerde (AdAmIn1i ) kalıyordum o gün. Özcan ( Punisher ) ve Ali'nin kuzeni de vardı. O gün muhabbet makara herşey güzeldi. Gece sabahlamıştık Ali'yi sarhoş etmiştik hatta telefona video kaydetmiştik en yakın zamanda foruma koymak için. Ve 25 i öğlen eve gidip bizimkilerle vedalaştım. Beni garaja göndereceklerdi ama ben gerek yok dedim. Onlar beni Afyon'a gidiyor bilirken Samsun arabasına nasıl binebilirdim ki ?...
Bayramın 3. günü saat 17:00 de Denizli'den hareket etmiştik. Yol sıkıcıydı ama muavinle gayet iyi anlaştık. Yol boyunca otobüsün arkasında muhabbet ettik hatta saatte 1 sigara yakıyorduk otobüste. Yolcuların ters bakışları arasında. Yol uzun ve yorucuydu. Neyse işte 26 Ekim'de Samsundaydım. Aşkımdan adresi alıp oraya gidecektim. Aldım adresi servisle Samsun Meydanı'na ordan dolmuşla Atakum'a gittim dolmuşcu indireceği yeri unutunca baya bi gezdik...
Neyse buldum kafeyi sonunda. Adres kolaydı ama dolmuşcu sağolsun işte baya dolaştırdı beni. Sevgilimin arkadaşı vardı Rauf adında bana kalacak yeri ayarlayan kişi... Kafeye girdim saat sabah 8'e doğru, elimde valizi görünce benim olduğumu anladı.Tanıştık biraz oturduk derken Enişte çıktı ortaya. Sevgilimin eniştesiydi kendileri... Onunla da tanıştık ama o beni Rauf'un arkadaşı olarak biliyordu. Beni Rauf'un evine bırakacaklardı arabayla bıraktılar. Neyse yerleştim eve yorgundum yol yorgunu... Uyudum ve dinlendim. Sonra aşkımın kafede olduğunu öğrendim, hazırlandım ve evden çıktım. Caminin arkasındaki yeşil-beyaz evin aşağısında buluşmuştuk.Direk sarıldı bana. E tabi 2 mizde de heyecan vardı. Neyse işte dolaştık gezdik el ele kol kola. Arada yakalanma korkusuyla aniden el kaçırmalarda oldu tabiki...
Akşam oldu kafelerine beraber girdik. Eniştesi de kafedeydi. Sena sürekli yanıma gelip gittikce şüpe çektik. VE SONUNDA BEKLENEN OLDU. Eniştesi Sena'nın Abisini arayıp 'Senin kız kafede tanımadığı bir erkekle konuşuyor' demiş. Abisi de direk Sena'yı aradı. 'Sen kiminle konuşuyorsun çabuk eve gel' dedi. Biz 2 mizde korktuk. Neyse Sena kendi evinin yoluna ben Rauf'un evinin yoluna.Eve vardım ama heyecanla Sena'dan haber bekliyordum.
İşte MACERA bundan sonra başladı. Rauf aradı beni ' Kardeş yanlış anlama ama durumlar karışık sen en iyisi Afyon'a dön' dedi. Ben ' Dönemem. Durumlar karıştıysa düzeltmek isterim, pansiyonda kalır gerekirse ailesiyle yüzleşirim' dedim. Ve çıktım evden...
O akşam aksilik ya öyle bir yağmur yağıyor ki... Sırılsıklam olmuş halde yolda Pansiyon arıyorum. Bir yandan da hala sena dan haber bekliyorum. Bir yandan da olanları Ali'ye ve Özcan'a anlatıyorum telefonda... Yarım saat kadar yürüdüm pansiyon ararken. Tam karşıda bir pansiyon bulmuşken telefonum çaldı. Evet, arayan Sena'ydı. Bana valizle dışarda olup olmadığımı sordu. İstersen Afyon'a dön dedi. Ağlıyordu sesi titriyordu konuşurken. Demekki olaylar karışmıştı iyice,Sena sinir krizine girmişti.Belki de bu kriz ailesini biraz yumuşatmıştı. Ben de ' Seni ve Rauf'u bu halde bırakıp gidemem ailen benimle konuşmak isterse konuşurum bugün pansiyonda kalacam. ' dedim. Rauf'da zordaydı çünkü beni Sena'nın abisinin haberi olmadan barındırdığı için... Abisi ona da kızmıştı dükkanım nasıl sana emanetse kardeşim de öyle diye. Ya onu evde barındırmazsın yada sen dükkana gelmezsin bi daha demiş.
Offf ne zor bi durum... Gitmemeliydim. Hem sevdiğimi kanıtlamak, hemde durumları düzeltmek için gitmemeliydim. Ailesi benimle tanışacaktı Belkide yarın evlerine gidecektim...Nasılsa yarın görüşeceğiz diye benim Rauf'da kalmama izin verilmişti. Tekrar Rauf'un eve döndüm... Uyumalıydım çünkü sabah çok zor olacaktı. Ama nasıl uyuyabilirdim ki ?
26 Ekim 2006...
Uykusuz bir halde uyandım. Telefon çalıyordu gizli bir numara arayan... Açtım teli Rauf... 'Seni kafede bekliyorlar, gel ' dedi... Neyse hemen hazırlandım. Ama heyecandan olsa gerek üşüyordum. Rauf'un arkadaşları da uyanıktı kahvaltısız bırakmadılar beni. İlla kahvaltı edip öyle gittim kafeye.
Yola çıkmıştım. Yolda ne söyleyeceğimi düşündüm ve düzenledim. Kafenin kapısını açtım girdim içeri. Karşımda Rauf... selamlaştım. Sonra ablasını gördüm. Onunla selamlaştım. Nasılsın falan filan derken ablası bana ' Sena'nın babası seni 2 yan dükkanda kahvede bekliyor' dedi. Tarif etti babasını...
Teşekkür edip çıktım kafeden... Heyecan ve adrenalin doruktaydı nedense. Tekrar cesaretimi toplayıp girdim kahveye. Babasını anlattığı kadarıyla gördüm o da bana baktı. Beyaz ayakkabılı olarak tanıtılmışım direk ayakkabılara bakındı babası. ' Evet sensin Hoş Geldin ' dedi. Hoş bulduk demekten başka bişey diyemedim en başta. Sonra nasılsınız diye sordum. Derken olaya girildi. Babasına olabildiğim en efendi halimle durumu anlattım. Sena'yı sevdiğimi onun için geldiğimi falan söyledim. Babası doğal olarak beni sorguya çekti. Ailemi beni falan sordu işte... Yaptığımızın yanlış olduğunu söyledi. Gizli saklı olmamalıydı çünkü. Ben yanlış tanınmak istemediğimi herşeyin zamanında olmasını istediğimi ama sanırım zamanlama hatası olduğunu söyledim. Babasına git gide alışıyordum. Çünkü çok anlayışlı bir insandı. Cuma günü olduğu için beraber namaza gittik. Sonra da beni evlerine götürdü...
Heyecanım git gide artıyor. İlk başta babası derken şimdi bütün ev halkı...
Neyse geldik eve. Annesi açtı kapıyı. Yine bendeki başrol, çekingenlikti. Nede olsa ilk kez Gerçek Hayat'ta gördüğüm bi kızdan sonra ailesiyle tanışıyordum. Herşey çok hızlıydı... Annesiyle tanıştık, sonra ablası derken artık sorgular yerine normal muhabbetler vardı. Ama abisinin bize kızgın olduğunu da öğrenmiş oldum.
Neyse zorla yemek yedirdiler. Az da olsa yemek yedim. Sonra çay içtik tekrar içeri oturduk. Annesi beni cesaretim için tebrik etti. Biraz daha konuştuk detaylı olarak... Sonra müsadelerini isteyip çıktım. Rauf'un evine gittim tekrar. 15 dk sonra Sena benimle dışarı çıkmak için annesinden izin alıp mesaj attı. Tekrar buluştuk Sena'yla. Bu sefer daha rahattık ama hala içimiz buruktu. Sonuçta Abisi daha kabullenmemişti. Dolaştık Samsun'da. Korkusuz dolaştık. Akşam kafeye gidecektik. Abisiyle de konuşmamız lazım çünkü. Neyse akşam oldu kafeye gittik tekrar. Ama abisi yoktu kafede... Sena bir telefon konuşması yapmıştı. Yine eve davetliydik. Bu sefer abisi evdeydi. Akşam yemeğine davetiye...
Off of ne zaman bitecek bu derken çıktık yola. Bir baktık abisi... Yolda karşımıza çıktı. Bana bakmadı bile. Ben üzüldüm sanırım beni istemiyor diye düşündüm. İşim var diyerek geçiştirmişti. Neyse eve gittik. Yemek yedik muhabbet ettik. Bunlar olurken sabaha nazaran daha az heyecanlıydım. Onlar bana ben onlara alışıyorduk çünkü. Annesine danıştım abisiyle görüşmelimiyim diye... O da abisinin kabullenmediğini ısrar ettiklerini söyledi. Ben yine de görüşecem dedim. Ne olursa olsun görüşecem dedim. En fazla 2 tokat yerdim...
Neyse müsadelerini isteyip tekrar çıktım evden. Kafeye indim abisi ordaydı çünkü. Playstation oynuyordu arkadaşıyla. Biraz bekledim ama kalkmadı. Sonra Rauf'a dedim ki ' Sena'nın abisine gitsen İbrahim burda seninle konuşmak istiyormuş desen olurmu'. O da tamam diyerek gitti abisinin yanına. Abisi görüşeceğini söyledi. Neyse kalktı oyunun başından yanıma doğru geliyorken ben tam ayaklanmıştım. İyi akşamlar diyecektim İ harfi çıktı derken abisi fırtına gibi yanımdan geçip dışarı çıktı. Ağzımda kaldı laflar... Hepsi ağzımda... Ben yine de pes etmedim bekledim 15 dk kadar. Abisi dışarda müşterilerle muhabbet ediyordu. Elbette içeri girecekti. Ve girdi... Kalktım ayağa ' İyi akşamlar ben İbrahim vaktiniz varsa konuşabilirmiyiz ' dedim. Tamam diyerek uygun bi yere geçtik. Babasına anlattıklarımın benzerini ona da anlattım. Yanlış tanınmak istemediğimi kardeşini sevdiğimi belirttim. Bana yanlış tanınmadığını söyleyerek ' Beni üzen ve kızdıran Sena. Ben ona o kadar şey anlattım ama o bana bir sevgilim var bile diyemedi ' dedi. İçimden derin bir ' OOOOOHHHHHHH ' dedim. Neyse abisiyle de yavaş yavaş ısınıyorduk.Konuştuk, Konuştuk... Evdeki kavgalara sebep olduğumuz için 2 miz yerine özür diledim. Ve müsadesini istedim. Bana dedi ki ' Yarın Sena'nın ablasında 10 da kahvaltıdayız sende gel '... Nasıl olurdu bu yaa. Herşey bu kadar çabuk mu ? Eve gittim...
28 Ekim...
Dün gece çok rahat uyumuştum. Çünkü artık gizli saklı kalmamıştı. Ailesi yavaş yavaş benimsiyordu. Sabah 9:30 da kalkıp Sena'nın ablasının evine gittim. Abisi geç geldi kız arkadaşıyla. Kahvaltı ettik muhabbet derken Sena'yla dışarı çıkmak için izin istedim. Ve verdi. Dışarı çıktık.Son günümdü samsundaki. Gece Ankara üzerinden Afyon'a dönüyorduk. İyi bir şekilde değerlendirdik. Sinemaya gittik. Sinema çıkışında abisi aradı eve çağırdı. Biz kafeye gittik. Abisi de kafedeydi. Artık daha rahattım. Abisi beni ve Sena'yı alıp tekrar eve götürdü akşam yemeği için. Resmen kendimi o evin çocuğu gibi hissettim. Beni benimsemişler sevmişlerdi galiba. Akşam yemeğini yedik. Muhabbet ettik. Ben vedalaştım çıktım. Sena'yı ablasına bıraktım. Ablasıyla vedalaştık. Sena'yla da vedalaştık. Aşkımla vedalaşması hüzün dolu bir gariplik bir heyecan içindeydi. Çünkü ayrılıyorduk. Tek vedalaşmadığım Babasıydı. Babası kahvedeydi yanına gittim. Dışarı çıktık tekrar eve doğru yürüdük. Konuştuk ve babasını eve bıraktıktan sonra vedalaştık. Ben Rauf'lara döndüm ve arkadaşlarıyla vedalaşıp garaja gittim. Otobüse bindim...
Artık herşey düzeliyor gibi... Ve umarım herşey de düzelir...
Bu 3 gün bana 1 yıl gibi geldi. Çünkü karışık,heyecanlı,olaylı bir 3 gündü.
Bu 3 gün bana 1 gün gibi geldi. Çünkü Sana doyamadım Senam...
SENİ SEVİYORUM BEBEĞİM...
Tarih 25 Ekim 2006... Bayramın son günüydü. 2 gün önce Samsun'a bilet almıştım ama ailem beni Afyon'a okula dönüyor diye biliyordu. Ve dün köyden Gelmiş Alilerde (AdAmIn1i ) kalıyordum o gün. Özcan ( Punisher ) ve Ali'nin kuzeni de vardı. O gün muhabbet makara herşey güzeldi. Gece sabahlamıştık Ali'yi sarhoş etmiştik hatta telefona video kaydetmiştik en yakın zamanda foruma koymak için. Ve 25 i öğlen eve gidip bizimkilerle vedalaştım. Beni garaja göndereceklerdi ama ben gerek yok dedim. Onlar beni Afyon'a gidiyor bilirken Samsun arabasına nasıl binebilirdim ki ?...
Bayramın 3. günü saat 17:00 de Denizli'den hareket etmiştik. Yol sıkıcıydı ama muavinle gayet iyi anlaştık. Yol boyunca otobüsün arkasında muhabbet ettik hatta saatte 1 sigara yakıyorduk otobüste. Yolcuların ters bakışları arasında. Yol uzun ve yorucuydu. Neyse işte 26 Ekim'de Samsundaydım. Aşkımdan adresi alıp oraya gidecektim. Aldım adresi servisle Samsun Meydanı'na ordan dolmuşla Atakum'a gittim dolmuşcu indireceği yeri unutunca baya bi gezdik...
Neyse buldum kafeyi sonunda. Adres kolaydı ama dolmuşcu sağolsun işte baya dolaştırdı beni. Sevgilimin arkadaşı vardı Rauf adında bana kalacak yeri ayarlayan kişi... Kafeye girdim saat sabah 8'e doğru, elimde valizi görünce benim olduğumu anladı.Tanıştık biraz oturduk derken Enişte çıktı ortaya. Sevgilimin eniştesiydi kendileri... Onunla da tanıştık ama o beni Rauf'un arkadaşı olarak biliyordu. Beni Rauf'un evine bırakacaklardı arabayla bıraktılar. Neyse yerleştim eve yorgundum yol yorgunu... Uyudum ve dinlendim. Sonra aşkımın kafede olduğunu öğrendim, hazırlandım ve evden çıktım. Caminin arkasındaki yeşil-beyaz evin aşağısında buluşmuştuk.Direk sarıldı bana. E tabi 2 mizde de heyecan vardı. Neyse işte dolaştık gezdik el ele kol kola. Arada yakalanma korkusuyla aniden el kaçırmalarda oldu tabiki...
Akşam oldu kafelerine beraber girdik. Eniştesi de kafedeydi. Sena sürekli yanıma gelip gittikce şüpe çektik. VE SONUNDA BEKLENEN OLDU. Eniştesi Sena'nın Abisini arayıp 'Senin kız kafede tanımadığı bir erkekle konuşuyor' demiş. Abisi de direk Sena'yı aradı. 'Sen kiminle konuşuyorsun çabuk eve gel' dedi. Biz 2 mizde korktuk. Neyse Sena kendi evinin yoluna ben Rauf'un evinin yoluna.Eve vardım ama heyecanla Sena'dan haber bekliyordum.
İşte MACERA bundan sonra başladı. Rauf aradı beni ' Kardeş yanlış anlama ama durumlar karışık sen en iyisi Afyon'a dön' dedi. Ben ' Dönemem. Durumlar karıştıysa düzeltmek isterim, pansiyonda kalır gerekirse ailesiyle yüzleşirim' dedim. Ve çıktım evden...
O akşam aksilik ya öyle bir yağmur yağıyor ki... Sırılsıklam olmuş halde yolda Pansiyon arıyorum. Bir yandan da hala sena dan haber bekliyorum. Bir yandan da olanları Ali'ye ve Özcan'a anlatıyorum telefonda... Yarım saat kadar yürüdüm pansiyon ararken. Tam karşıda bir pansiyon bulmuşken telefonum çaldı. Evet, arayan Sena'ydı. Bana valizle dışarda olup olmadığımı sordu. İstersen Afyon'a dön dedi. Ağlıyordu sesi titriyordu konuşurken. Demekki olaylar karışmıştı iyice,Sena sinir krizine girmişti.Belki de bu kriz ailesini biraz yumuşatmıştı. Ben de ' Seni ve Rauf'u bu halde bırakıp gidemem ailen benimle konuşmak isterse konuşurum bugün pansiyonda kalacam. ' dedim. Rauf'da zordaydı çünkü beni Sena'nın abisinin haberi olmadan barındırdığı için... Abisi ona da kızmıştı dükkanım nasıl sana emanetse kardeşim de öyle diye. Ya onu evde barındırmazsın yada sen dükkana gelmezsin bi daha demiş.
Offf ne zor bi durum... Gitmemeliydim. Hem sevdiğimi kanıtlamak, hemde durumları düzeltmek için gitmemeliydim. Ailesi benimle tanışacaktı Belkide yarın evlerine gidecektim...Nasılsa yarın görüşeceğiz diye benim Rauf'da kalmama izin verilmişti. Tekrar Rauf'un eve döndüm... Uyumalıydım çünkü sabah çok zor olacaktı. Ama nasıl uyuyabilirdim ki ?
26 Ekim 2006...
Uykusuz bir halde uyandım. Telefon çalıyordu gizli bir numara arayan... Açtım teli Rauf... 'Seni kafede bekliyorlar, gel ' dedi... Neyse hemen hazırlandım. Ama heyecandan olsa gerek üşüyordum. Rauf'un arkadaşları da uyanıktı kahvaltısız bırakmadılar beni. İlla kahvaltı edip öyle gittim kafeye.
Yola çıkmıştım. Yolda ne söyleyeceğimi düşündüm ve düzenledim. Kafenin kapısını açtım girdim içeri. Karşımda Rauf... selamlaştım. Sonra ablasını gördüm. Onunla selamlaştım. Nasılsın falan filan derken ablası bana ' Sena'nın babası seni 2 yan dükkanda kahvede bekliyor' dedi. Tarif etti babasını...
Teşekkür edip çıktım kafeden... Heyecan ve adrenalin doruktaydı nedense. Tekrar cesaretimi toplayıp girdim kahveye. Babasını anlattığı kadarıyla gördüm o da bana baktı. Beyaz ayakkabılı olarak tanıtılmışım direk ayakkabılara bakındı babası. ' Evet sensin Hoş Geldin ' dedi. Hoş bulduk demekten başka bişey diyemedim en başta. Sonra nasılsınız diye sordum. Derken olaya girildi. Babasına olabildiğim en efendi halimle durumu anlattım. Sena'yı sevdiğimi onun için geldiğimi falan söyledim. Babası doğal olarak beni sorguya çekti. Ailemi beni falan sordu işte... Yaptığımızın yanlış olduğunu söyledi. Gizli saklı olmamalıydı çünkü. Ben yanlış tanınmak istemediğimi herşeyin zamanında olmasını istediğimi ama sanırım zamanlama hatası olduğunu söyledim. Babasına git gide alışıyordum. Çünkü çok anlayışlı bir insandı. Cuma günü olduğu için beraber namaza gittik. Sonra da beni evlerine götürdü...
Heyecanım git gide artıyor. İlk başta babası derken şimdi bütün ev halkı...
Neyse geldik eve. Annesi açtı kapıyı. Yine bendeki başrol, çekingenlikti. Nede olsa ilk kez Gerçek Hayat'ta gördüğüm bi kızdan sonra ailesiyle tanışıyordum. Herşey çok hızlıydı... Annesiyle tanıştık, sonra ablası derken artık sorgular yerine normal muhabbetler vardı. Ama abisinin bize kızgın olduğunu da öğrenmiş oldum.
Neyse zorla yemek yedirdiler. Az da olsa yemek yedim. Sonra çay içtik tekrar içeri oturduk. Annesi beni cesaretim için tebrik etti. Biraz daha konuştuk detaylı olarak... Sonra müsadelerini isteyip çıktım. Rauf'un evine gittim tekrar. 15 dk sonra Sena benimle dışarı çıkmak için annesinden izin alıp mesaj attı. Tekrar buluştuk Sena'yla. Bu sefer daha rahattık ama hala içimiz buruktu. Sonuçta Abisi daha kabullenmemişti. Dolaştık Samsun'da. Korkusuz dolaştık. Akşam kafeye gidecektik. Abisiyle de konuşmamız lazım çünkü. Neyse akşam oldu kafeye gittik tekrar. Ama abisi yoktu kafede... Sena bir telefon konuşması yapmıştı. Yine eve davetliydik. Bu sefer abisi evdeydi. Akşam yemeğine davetiye...
Off of ne zaman bitecek bu derken çıktık yola. Bir baktık abisi... Yolda karşımıza çıktı. Bana bakmadı bile. Ben üzüldüm sanırım beni istemiyor diye düşündüm. İşim var diyerek geçiştirmişti. Neyse eve gittik. Yemek yedik muhabbet ettik. Bunlar olurken sabaha nazaran daha az heyecanlıydım. Onlar bana ben onlara alışıyorduk çünkü. Annesine danıştım abisiyle görüşmelimiyim diye... O da abisinin kabullenmediğini ısrar ettiklerini söyledi. Ben yine de görüşecem dedim. Ne olursa olsun görüşecem dedim. En fazla 2 tokat yerdim...
Neyse müsadelerini isteyip tekrar çıktım evden. Kafeye indim abisi ordaydı çünkü. Playstation oynuyordu arkadaşıyla. Biraz bekledim ama kalkmadı. Sonra Rauf'a dedim ki ' Sena'nın abisine gitsen İbrahim burda seninle konuşmak istiyormuş desen olurmu'. O da tamam diyerek gitti abisinin yanına. Abisi görüşeceğini söyledi. Neyse kalktı oyunun başından yanıma doğru geliyorken ben tam ayaklanmıştım. İyi akşamlar diyecektim İ harfi çıktı derken abisi fırtına gibi yanımdan geçip dışarı çıktı. Ağzımda kaldı laflar... Hepsi ağzımda... Ben yine de pes etmedim bekledim 15 dk kadar. Abisi dışarda müşterilerle muhabbet ediyordu. Elbette içeri girecekti. Ve girdi... Kalktım ayağa ' İyi akşamlar ben İbrahim vaktiniz varsa konuşabilirmiyiz ' dedim. Tamam diyerek uygun bi yere geçtik. Babasına anlattıklarımın benzerini ona da anlattım. Yanlış tanınmak istemediğimi kardeşini sevdiğimi belirttim. Bana yanlış tanınmadığını söyleyerek ' Beni üzen ve kızdıran Sena. Ben ona o kadar şey anlattım ama o bana bir sevgilim var bile diyemedi ' dedi. İçimden derin bir ' OOOOOHHHHHHH ' dedim. Neyse abisiyle de yavaş yavaş ısınıyorduk.Konuştuk, Konuştuk... Evdeki kavgalara sebep olduğumuz için 2 miz yerine özür diledim. Ve müsadesini istedim. Bana dedi ki ' Yarın Sena'nın ablasında 10 da kahvaltıdayız sende gel '... Nasıl olurdu bu yaa. Herşey bu kadar çabuk mu ? Eve gittim...
28 Ekim...
Dün gece çok rahat uyumuştum. Çünkü artık gizli saklı kalmamıştı. Ailesi yavaş yavaş benimsiyordu. Sabah 9:30 da kalkıp Sena'nın ablasının evine gittim. Abisi geç geldi kız arkadaşıyla. Kahvaltı ettik muhabbet derken Sena'yla dışarı çıkmak için izin istedim. Ve verdi. Dışarı çıktık.Son günümdü samsundaki. Gece Ankara üzerinden Afyon'a dönüyorduk. İyi bir şekilde değerlendirdik. Sinemaya gittik. Sinema çıkışında abisi aradı eve çağırdı. Biz kafeye gittik. Abisi de kafedeydi. Artık daha rahattım. Abisi beni ve Sena'yı alıp tekrar eve götürdü akşam yemeği için. Resmen kendimi o evin çocuğu gibi hissettim. Beni benimsemişler sevmişlerdi galiba. Akşam yemeğini yedik. Muhabbet ettik. Ben vedalaştım çıktım. Sena'yı ablasına bıraktım. Ablasıyla vedalaştık. Sena'yla da vedalaştık. Aşkımla vedalaşması hüzün dolu bir gariplik bir heyecan içindeydi. Çünkü ayrılıyorduk. Tek vedalaşmadığım Babasıydı. Babası kahvedeydi yanına gittim. Dışarı çıktık tekrar eve doğru yürüdük. Konuştuk ve babasını eve bıraktıktan sonra vedalaştık. Ben Rauf'lara döndüm ve arkadaşlarıyla vedalaşıp garaja gittim. Otobüse bindim...
Artık herşey düzeliyor gibi... Ve umarım herşey de düzelir...
Bu 3 gün bana 1 yıl gibi geldi. Çünkü karışık,heyecanlı,olaylı bir 3 gündü.
Bu 3 gün bana 1 gün gibi geldi. Çünkü Sana doyamadım Senam...
SENİ SEVİYORUM BEBEĞİM...
bunu kutlayalım densliye gelde eee düğün nesamn oğlum