Bütün yolları ezberledim, sana çıkan her sokaktan geçtim. Düşlerimde, gerçekte, ne varsa yapılabilecek, her şeyi denedim.


Seni Sevmeyi İsterdim….



Bir şarkı gibi, notasını, sözlerini ezberlediğim bu aşkın altından yine de kalkamadım. Oysa seni sevmeyi ne çok isterdim.
Attığım her adımda biraz daha uzaklaştın. Ben sana koştukça mesafemiz büyüdü. Yoruldum! Biraz dinlenip yeniden denedim. Nedense bir türlü sana gelemedim.
Birini sevmek için bu kadar çabalamak akıl işi midir? Bilmem! Ben bu soruyu yüzlerce kez sorum kendime ama cevabını hiç veremedim.
Ben sadece seni sevmeyi istedim. Karşılığını görmemeye de razıydım, üstelik buna hazırlanmıştım. Sana hiç dokunmadan, uzaktan sevecektim. Rahat bıraksaydın, uzun bir müddet öyle giderdim.
İnsanın o yıkıcı yanına sahiptin sen de! İçinde sevgi olan, sana dönük bir kalp görünce, parçalamak istedin. Bazen düşünüyorum, gerçekten insan mıyız, yoksa insandan mı bozulup bu hale geldik diye?
Hiçbir şey yapmasaydın, seni çok sevecektim. Tanımasaydım, görmeseydim gerçek yüzünü; kendi inandığıma aşık olup gidecektim.
Her yanlışında bir parça daha koptu kalbimden. Git dedim, gitmedin. Gittiğinde dönmedin. Döndüğünde sevmeyi beceremedin.
Bir anda vazgeçmedim ki sevmekten. Günler, aylar, yıllar aldı bende tükenişin. Her kırıldığımda, her incindiğimde, her aldatışında eksildim.
İzin verdim hepsine, biliyorum suçlu benim ama çok fazla değildi dileğim. Ben sadece seni sevmek istedim, keşke müsaade etseydin….