Böyle Bitmez Ama Git!
BöyLe bitmez ! Ama git . . .
“Gitmem gerekiyor” dedin ve gittin… Gitme diyemezdim..
Dudaklarım tebessüm etti
yüreğim ağladı için için…
Gitmen gerekiyordu demek gittin..
Gideceğini söyleyecek kadar yürekli olduğun için bir kez daha sevilmeye değerdin aslında.
Sustu dilim ses etmedim.
Oysa daha geniş zamanlar hayal etmiştim. Bir düşün ortasında uyanmaya meyilliydim.
Madem gitmen lazım ne diyebilirim?
Sensizliğe alışmak sorun değil zaten hep sensizdim. Sen gelince eksik olanın ne olduğunu anlamıştım.
Kalbimin ortasında duran o koca boşluğu kaplamıştı varlığın.
Biraz daha kalsan deli gibi sevecektim.
“Biraz zaman ver bana” dedin. Al bütün zamanlar senin olsun.
Benim takvimle kavgam ömrüm boyunca sürecek zaten
yarısını da sana veririm çok mu?
İlk gün anlaşmıştım aslında sen çıkmaz bir sokaktın. Labirentin bile ışığı vardır ucunda senin köşelerin kendine dönüyordu.
İnat ettim!
Hiç önemli değil bu gidişin biliyorum geleceksin.
Bir kış gecesi yani dönünce şu yazın güneşi kar yağarken usul usul kendini yalnız hissedeceksin.
Eve sığmayacak yüreğin sokaklarda kedi gibi dolaşırken üstün başın ıslanmış üşüyeceksin.
Bir aşkı olmasa bile dost elini arayacaksın ve nerde olduğumu bileceksin.
O vakte kadar delirecek yüreğim.
Kendimi tanıyorum. Tırnaklarımı geçirip avucuma kanatırcasına bekleyeceğim.
Tam unutup alışıyorken telefonum çalacak. Uykumu böleceksin.
“Sana ihtiyacım var” diyen sesine dökülecek gözyaşlarım.
Ne kadar uzakta olursan ol koşup geleceğim.
Hangi duamın kabul olduğunu bilemesem de gökyüzüne bir teşekkür göndereceğim.
Şimdi gitmek istiyorsun ya git!
Bütün zamanları sende yitiririm. Bir müddet belki arasın diye beklerim. Ümidimi kaybettiğimde dönersin.
Gitmen gerekiyorsa git!
Sen bana ben sana yazılmışsak eğer
biliyorum ki
bu hikayeyi böyle bitiremezsin!
BöyLe bitmez ! Ama git . . .
“Gitmem gerekiyor” dedin ve gittin… Gitme diyemezdim..
Dudaklarım tebessüm etti
yüreğim ağladı için için… Gitmen gerekiyordu demek
gittin..Gideceğini söyleyecek kadar yürekli olduğun için
bir kez daha sevilmeye değerdin aslında. Sustu dilim
ses etmedim.Oysa daha geniş zamanlar hayal etmiştim. Bir düşün ortasında uyanmaya meyilliydim.
Madem gitmen lazım
ne diyebilirim?Sensizliğe alışmak sorun değil
zaten hep sensizdim. Sen gelince eksik olanın ne olduğunu anlamıştım. Kalbimin ortasında duran o koca boşluğu kaplamıştı varlığın.
Biraz daha kalsan
deli gibi sevecektim.“Biraz zaman ver bana” dedin. Al bütün zamanlar senin olsun.
Benim takvimle kavgam ömrüm boyunca sürecek zaten
yarısını da sana veririm
çok mu?İlk gün anlaşmıştım aslında
sen çıkmaz bir sokaktın. Labirentin bile ışığı vardır ucunda senin köşelerin kendine dönüyordu. İnat ettim!
Hiç önemli değil bu gidişin
biliyorum geleceksin. Bir kış gecesi
yani dönünce şu yazın güneşi kar yağarken usul usul kendini yalnız hissedeceksin. Eve sığmayacak yüreğin
sokaklarda kedi gibi dolaşırken üstün başın ıslanmış üşüyeceksin. Bir aşkı olmasa bile
dost elini arayacaksın ve nerde olduğumu bileceksin.O vakte kadar delirecek yüreğim.
Kendimi tanıyorum. Tırnaklarımı geçirip avucuma kanatırcasına
bekleyeceğim. Tam unutup alışıyorken
telefonum çalacak. Uykumu böleceksin. “Sana ihtiyacım var” diyen sesine dökülecek gözyaşlarım.
Ne kadar uzakta olursan ol
koşup geleceğim. Hangi duamın kabul olduğunu bilemesem de
gökyüzüne bir teşekkür göndereceğim.Şimdi gitmek istiyorsun ya
git! Bütün zamanları sende yitiririm. Bir müddet belki arasın diye beklerim. Ümidimi kaybettiğimde dönersin.
Gitmen gerekiyorsa git!
Sen bana
ben sana yazılmışsak eğer biliyorum ki
bu hikayeyi böyle bitiremezsin!