Eleştirmek “el-eş-tir-mek”!

Diye, istiyorum ayırmak!
El; kolumuzun parmak...
Uçlarına kadar ulaşmak
Tutmak ve iş yapmak
Eş; birbirinin aynı olmak
Birbirine çok benzemek
Hayat arkadaşı olmak
Tir; Nişan, alıp atış yapmak
Hedef noktasına şutlamak
Mek: sermayede, etkin olmak
Ömür boyu, gelirini sağlamak
Bunları, bir araya getirmek
Bir yerde, birleştirmek
Parmaklar gibi, el yapmak
Bir arada, avuçlayarak
İşaret parmağımızı, kaldırarak
O noktaya, işaret etmek…
Ve işte, onu eleştirmek!
Bunun için, söylemek
Bildiğimizi, dışa dökmek
Onun için, her şeyi anlatmak

El; değilsin ki, sana el desem!
Eş; değilsin ki, sana eş desem!
Tir; değilsin ki, seni hedeflesem!
Mek; değilsin ki, sana sermayeleşsem!
Bir şey için isterdim, etkin olmak!
Senin aşkına, gelir sağlamak!
Ve bir yerde, seninle birleşmek!
Duygularımızı, sevgiyle toplamak!
Senin avucunda, parmakların olmak!
Aşkımızı işaret eyleyip, ona bakmak!
O noktayı hedefleyip, nişan almak!
Oraya, sevgimizle atış yapmak!
Tam yerinden vurarak, âşık olmak!
Ve ben seninle, bir beden olmak!
Aşkım; “Ben Seni Seviyorum” demek!

Alem-i Sır der ki; eleştir veya…
“el-eş-tir-” diye ayırsan da!
Yine, o her ne ise anlamı da…
O’dur ve değişmez, öyle anla!

Alem-i Sır