Aşkın rengi kırmızıdır! Ayrılığın ki farklı mı?
Saçları gibi değil mi biraz? Dudakları gibi sanki...
Kokusu gibi biraz, Gözlerinin beyazında da vardı biraz kırmızı.
Sevişmelerimiz gibi kırmızı. İhanetlerimiz gibi.


Benim hayatım olmasını istiyordum, sanırım o da!
uzun uzun baktık birbirimize Hatta saniyelerce.
Sonra ben birama gömüldüm.
Onu hissettim yakınımda ve gülümsedim.
Başımı çevirdim oradaydı.
...Omzumu tutuyordu görünüşte
Aslında parmakları kalbime dokunuyordu
Sanki

bana az gelirsin sen diyordu.
Ben kanatırım seni, acıtırım.
Bırak bana bulaşma ben yarı yolda bırakırım.

Haklıydı, ona göre tüm erkekler aynıydı.
Duyarsız, umarsız.

Söylemek istediğim,
Seni sevmesem bu kadar,
Bu kadar yazmazdım adını şiir diye.
Kelimelere işkence etmezdim.
Seni sevmesem bu kadar,
Hiç yazılmamış şiirlerde yalan olurdu aşk.

Günün bütün tüken vakitlerinde SENSİZLİÄžİ yaşıyorum
Senden güçlü olduğu mu düşündün hep
Bilmedin daha zayıf olduğumu
Şimdi beynimi kemiren bir şey var
Yüreğimde tarifi olmayan yürek sızısı
Ömrümü ben bu zamana sebil ettim
İçimi karalayan bu sensizlik
Ben sensizliğin acısı yüreğime ilikledim
Gitmek için gelmemiştin bana biliyorum gittin ama
Mutluluğa hep bir kurşun mu sıkılır hep bir damla leke sürülüp
Köşe çekilip izlenir mi ?
Acı’yı yüreğe ilikleyip omuzlarda ki yüklerle yürümek gönül yolunda.

Sen bir kurşunla yaralanmış sevdiğin kadını terk ettin



Terkedilen birgün toparlar kendini, Terkeden er yada geç döner bıraktığı enkazı görmeye.
Emeğinize sağlık güzel bir paylaşım.