SADECE PAYLAŞMAK İSTEDİM !!!!
Dışarı atmak geliyor kendimi içimden..
sokaklara, yollara karanlık caddelere..
doyasıya çığlık çığlığa haykırmak geçiyor içimden ne haykıracağımı bilmeden hayata acıya, aşka haykırmak ve sesim kısılana kadar susmadan HAYKIRMAK...
İçimde bir sıkıntı var sanki dertler bitmişte bir tek bu kalmış gibi.. ama ne sıkıntısı sebeb ne bilmiyorum.. Bir bilinmezlik içinde kaybolup gidiyorum. belki biraz olsun başkasınıda götürüyorum yanımda ama kimseleri de götürmek istemiyorum..Benim yüzümden kimsenin üzülmesini dert edinmesini sıkılmasını istemiyorum..
Neden böle neden bu şekillde hiç cevap alamıyorum.NEDEN ? NİÇİN böyle?
Kızgınım ama neye ? Bilemiyorum...
Bir anda parlaya patlayabiliyorum.Kırmamak üzmemek için suskun kalıyorum ama daha da kötü oluyor.. en sevmediğim şeydir laf altında kalmak ama genede susunca kötü oluyor. BAZEN SUSMAK ERDEMLİKTİR die bilirdim..
Kırılıyorum insanlara, laflara, tavırlara, davranışlara...Ben hayata kırgınım, yaşadıklarıma...Kırgınım sana ey hayat ! kırgınım nedendir sorma ?
Bir insan neden yaptıgı hiç bir şeyden zevk almaz,alamaz arkadaş ?
hani böyle bir dönem vardır ya insanlarda, hani en güzel şeyi yapsa bile zevk alamaz hani mutlu olamaz ya işte şuan bu haldeyim..Yapılanlar zevksiz ve boşşşş...
Bir anlık mutluluklar var, anlık süren kısacık süren anlık gülümsemeler ve biter bitmez eskiye dönüş.. yüzü asık zevksiz, negatif hayat...
Bunun sebebi ne? Neden böyle oluyor?
ya ben mi çok duygusal ve insancıl oldugum için mi kaybediyorum? yada kendimi düşünmek yerine karşımdaki insanları düşündüğüm, onları kırmamak üzmemek için mi böyle oluyorum..
Değer verdiğim için mi ? Değer verdiklerimin a...zıma ettklri için mi üzülüyorum..?
Ne yaptıysam bu huyumu değiştiremedim.. Değişmiyor yine de kendimi düşünemiyorum her ne kdar üzülsemde...
Bir gün öldüğümde ölüm sebebim zaten bu insanlardan ve hayattan dolayı olacak.. Ailem her nekadar kendine sağlıgına dikkat et deselerde benim kendime dikkat etmemle alakalı deil, her ne kadar bana şeker yasak olsada beni şeker yemem götürmeyecek, belkide şekeri sırf ondan dolayı yiyiyorumdur..SIKILDIGIM HAYATTAN DOLAYI...
peki ya siz arkadaşlar.? ya sizce..? neden nicin ? ya sizlerde böle dönemden geçiyormusunuz ..
ben çok geçiyorum .. herseferinde atlatıyorum belki ama her yaranın bir izi de vardr deil mi ?
verdiğim rahatsızlıktan dolayı özür dilerim..
p£r!k!z! .... gerçektir..
Dışarı atmak geliyor kendimi içimden..
sokaklara, yollara karanlık caddelere..
doyasıya çığlık çığlığa haykırmak geçiyor içimden ne haykıracağımı bilmeden hayata acıya, aşka haykırmak ve sesim kısılana kadar susmadan HAYKIRMAK...
İçimde bir sıkıntı var sanki dertler bitmişte bir tek bu kalmış gibi.. ama ne sıkıntısı sebeb ne bilmiyorum.. Bir bilinmezlik içinde kaybolup gidiyorum. belki biraz olsun başkasınıda götürüyorum yanımda ama kimseleri de götürmek istemiyorum..Benim yüzümden kimsenin üzülmesini dert edinmesini sıkılmasını istemiyorum..
Neden böle neden bu şekillde hiç cevap alamıyorum.NEDEN ? NİÇİN böyle?
Kızgınım ama neye ? Bilemiyorum...
Bir anda parlaya patlayabiliyorum.Kırmamak üzmemek için suskun kalıyorum ama daha da kötü oluyor.. en sevmediğim şeydir laf altında kalmak ama genede susunca kötü oluyor. BAZEN SUSMAK ERDEMLİKTİR die bilirdim..
Kırılıyorum insanlara, laflara, tavırlara, davranışlara...Ben hayata kırgınım, yaşadıklarıma...Kırgınım sana ey hayat ! kırgınım nedendir sorma ?
Bir insan neden yaptıgı hiç bir şeyden zevk almaz,alamaz arkadaş ?
hani böyle bir dönem vardır ya insanlarda, hani en güzel şeyi yapsa bile zevk alamaz hani mutlu olamaz ya işte şuan bu haldeyim..Yapılanlar zevksiz ve boşşşş...
Bir anlık mutluluklar var, anlık süren kısacık süren anlık gülümsemeler ve biter bitmez eskiye dönüş.. yüzü asık zevksiz, negatif hayat...
Bunun sebebi ne? Neden böyle oluyor?
ya ben mi çok duygusal ve insancıl oldugum için mi kaybediyorum? yada kendimi düşünmek yerine karşımdaki insanları düşündüğüm, onları kırmamak üzmemek için mi böyle oluyorum..
Değer verdiğim için mi ? Değer verdiklerimin a...zıma ettklri için mi üzülüyorum..?
Ne yaptıysam bu huyumu değiştiremedim.. Değişmiyor yine de kendimi düşünemiyorum her ne kdar üzülsemde...
Bir gün öldüğümde ölüm sebebim zaten bu insanlardan ve hayattan dolayı olacak.. Ailem her nekadar kendine sağlıgına dikkat et deselerde benim kendime dikkat etmemle alakalı deil, her ne kadar bana şeker yasak olsada beni şeker yemem götürmeyecek, belkide şekeri sırf ondan dolayı yiyiyorumdur..SIKILDIGIM HAYATTAN DOLAYI...
peki ya siz arkadaşlar.? ya sizce..? neden nicin ? ya sizlerde böle dönemden geçiyormusunuz ..
ben çok geçiyorum .. herseferinde atlatıyorum belki ama her yaranın bir izi de vardr deil mi ?
verdiğim rahatsızlıktan dolayı özür dilerim..
p£r!k!z! .... gerçektir..
miley28: