bazen cümleler eksik kalır
kelimeler yetmez hislerimizi anlatmaya
şu an belki de öyle bir haldeyim...
sen şimdi gidiyorsun ya
yüzünü döken yalnızca ben değil
ben seni andıkça tüm şehir ağlayacak
arkandan kafamı çeviremiyor
göz ucuyla dahi bakamıyorum bu anlamsız gidişine
seni durdurmaya kimin gücü yeterdi
ya da hangi sözcük aklını çelerdi bilmiyorum
peki ya ben sensiz ne yaparım bu şehirde
nasıl alışırım bu gidişine
hadi alıştım diyelim
sensiz yaşlanmak sözü çok ağrıma gidiyor
hadi şimdi kırma beni
aç o öpülesi gözlerini
bağır çağır istersen küfret
ama ne olursun
nefes al
nefes al da istanbul ağlamasın...
............................................................................
Madem ki yüreğinin sesini dinleyip gittin
o zaman özgürsün sevgilim. .söz! zerre kadar kızmam sana..kaderimden arta kalan yarım yürekle ağlarım sana...is yanlarımı şehrine gönderirim seninde içini yaksın diye..son ra bir kartposta l olurum belirsiz adresindearada bir uğrarım sana..pos tacı da yanlış adrese göndericek değil ya..
mademki yüreğinin sesini dinleyip terk ettin beni..o zaman git kal olduğun yerde..şişelerce dolusu sevgi şiirleri yollarım bende sana..yen i sevgilin bir korsan olucak değil yatoplayamaz ya denizdeki şiirleri..o yüzden şiirin her mısrasına canımdan bir parça gönderiyorum.yüztane şişe içinde herşeyimi koyuyorum ..malum yüzde yüz seninim ben...
mademki yüreğinin sesini dinledino zaman birazda beni dinle..se n istesendeistemesende ben o yürekte ebedi misafirim ..ölüceğin güne kadar ben hep orda olacağım..b elki diken olup acıtacağım seniyada bir şarkı dinlediğinde göz yaşınama ne olursa olsun bir ben olucağım yüreğinde silip atamadığın..yıllar geçicek sen yüreğinden gelen sesi merak ediceksin ..evlenic eksin çocuğun olacak ama o ses kim olduğunu hep merak ediceksin ..sorguluyacaksın kendini.. ve ses hep senin içinde bir çığlık olacaktaki bir ölüm geliptebir can alana kadar...
sen yaşadıkçabende ayakta durdukça ben senin içindeki ses olacağım...çünki ben senin sessiz çığlığınumutsuz bir şehrin kız kuleside bekleyen aşığıyım..
hadi şimdi duy benigel banaben senden gitmeden önce....
Sözleri çok güzeldi en çokta bir cümlesine takıldım ;
Umutsuz bir şehrin kız kulesinde bekleyen aşığıyım.
Yüreğine Sağlık.İstanbul ağlasın bırak nasıl olsa gözyaşları hiç saklanamazmış.
İçimi yakan öyle bişey olduki. Bütün emekler boşa gitti. Söylenen sözler, yapılan işler, hepsi ziyan oldu. Arkasında bıraktığı sadece yanan bi yürek..
Tşkler konu için...
[COLOR="Sienna"][SIZE="3"]
uzakLas benden, kir dök her seyi, içimdeki seni,
içindeki beni ama biraz umut birak…
Bir araLik kapi birak,
yasamam için tek nedenimken böyle terk etme beni…
düsün… sensiz yasayabiLir miyim..?
düsün, bensiz yasayabiLir misin..?
düsün…yasariz diyorsan git, kapi orada
ama diyorum ya kapiyi araLik birak…
oLurda ne biLeyim geri dönmek istersen
beni bu kapinin arkasinda buLabiLecegini biL…
istersen geri dönebiLecegini biL…
ama bu kapiyi kapatirsan
benim yeniden açacak gücümün oLmadigini da anla…
savasacak gücüm oLmadigini biL senin için biLe..
öyLe paramparçayken her sey gidiyorsun ki,
öyLe büyük bir parçami yaninda götürüyorsun ki,
toparLanmamin imkansiz oLdugunu biLerek,
bundan önce yasanan her seyi siLip atip öyle ani gidiyorsun ki…
kaL diyemiyorum, desem kaLacaksin beLki kimbiLir..
ama yapamiyorum…
bu sayfaya yüzlerce ‘’KAL’’ yazmak istiyorum
ama yapamiyorum…
o yüzden git ama biraz umut kaLsin…
git ama geri dön…
git ama arkana bak bir kerecik..
beni nasiL parçaLadigini gör öyLe git…
senin çektigin acinin bin katini
sadece gitme fikrinLe bana çektirdigini anLa öyle git…
eLvedasiz bir ayriLik oLsun hosça kaL bile deme…
diyorum ya bari senden geriye bir umut kalsin bana…
beni benden aL ve git… pisman oLma…
sadece bir ihtimaL su kapiyi araLik birak…
bu kadar agir sözLer söyLeme giderken…
geri dönüsü oLmayan yoLLara sapmamiza neden oLma…
Düsün… ve gideceksen öyLe git…
git ama biraz umut kaLsin senden geriye…
ve bu kapinin arkasinda bekLedigim
her saat her gün ayak sesLeri oLacak kuLagimda
artik ayirt edebiLdigim, bekLedigim seninki….
U N U T M A… [/SIZE][/COLOR]
olmadığın gecelerimde
gözlerine benzer mavi boşluğunda
yıldızlar birer birer sönerken
ve dilime acı bir tat gibi
dolarken yokluğun
karanlık sokaklardaki
bütün vedalarda ben varken
ve tüm ayrılıklar beni anlatırken
bu kentte kalamam
sokaklarda başı boş korkular kol gezerken
ve umutsuzluk
ve yalnızlıklar gizlenmişken köşe başlarına
yenilgiler dört bir yanda dururken
ve talan edilirken duygular
bu kentte kalamam
ışıksız ve sensiz yollarda
seni anımsatırken tüm sokaklar
ayaklarıma dolanırken kaldırımlar
her vedada bir yeni kurşun saplanırken yüreğime
dipsiz kuyularda can çekişirken umutlarım
düşlerim yere düşen camlar gibi param parça iken
ve senliliğin ipi çoktan çekilmişken
bu kentte kalamam
baharlara
ve papatya kokusuna inat
her mevsim hazansa
ve yalnızlık yağmurları dinmeyecekse
özlem kokusuysa şimdi yayılan
bu kentte kalamam
vedanın sindiği duvarları
aynalarda kan çanağı gözlerimi
ve kapı arkasına sakladığım göz yaşlarımı bırakıp
bu kentten gidiyorum
Herşeyini tek bir hamleyle kaybeden bir kumarbaz gibi hissediyorum kendimi…
oysa ne çok şeyim vardı onu sevmeden önce…
okuyan gözlerinize sağlık teşekkürler.....
Gül dikeni batsa eline, benim yüreğim kanardı her defasında. Mutluluk kapıları kapanırdı, göz bebeklerime vuran dalgaların. İçimde yaşayan çocukluğum ağlarken, yüzümü kazağımın yeniyle siler, yanağımdan süzülen yaşları kimseye belli etmezdim...
Teşekkürler...
