[SIZE=5]Kendine iyi bak, yüregine de...
Her sey baslayip, bitiyor bu dünyada...
Sevmedigimiz seylerin de bir sonu oluyor,
sevdigimiz seylerin de...
Olmasa iyi ya, oluyor iste.
Seni alip götüren bir sarki,
Beklemedigin bir anda bitiveriyor söz gelimi.
Sevdigin kimseler kaybolup gidiyor
bir gün kalabaliklarin arasinda...
Parmagina konan kelebek ucup gidiyor,
hic bitmeyecek gibi kivrilan irmak gidip
bir denize dökülüyor sonunda...
Biraz önce geriye dogru baktimda
Senin icin mavi kapli defterimin
ilk sayfasini actigim günün
Ardindan cok zaman gecmis.
Sana kücük seylerden söz acip durmusum,
sevincimi paylasmisim gülmüsüm
Kimi sayfalarda resimler cizmisim sana,
belki hatirlarsin,
hani kücücük bir kalp cizmistim.
Istersen onu büyültebilirsin demistim.
Hatirladin mi cizdigim pembe kelebegi de...
Beni hatirladiginda basinin üzerinde
en güzel gezintilerini yapacaktive sen beni düsünüp belki gülümseyecektin...
Kimi sayfalarda türküler söylemisim senin için,
Kimi sayfalardada komik seyler anlatmisim.
Kimi sayfalari okumayip gecmisim nedense...
Nasil gectigini anlamadan mavi kapli defterimin
sonuna gelivermisim.
Simdi sana o özel mavi kapli defterimin
son sayfasini aciyorum.
Bir gün bir yerlerde yine karsilasabilirmiyiz bilemem.
Ama ben simdi senin icin actigimm bu defteri,
yine senin icin kapatip
gidiyorum.
Sen de git istersen... Ben yokken iyi bak, ama kendine...
Yani basinda duran herseye iyi bak...
Cicegine iyi bak...
Ellerine, sana yakin olan herseye,
yakin bir dostunun yüzüne,
gökyüzüne,
YÜREGiNE
[/SIZE]
