çaresizce seni bırakarak..
hasretim var birde ben!! bütün ömrün en güzel yalnızlık geceleri saçlarındaki yıldızlarda gecelerden gündüzlere. kan kızılı saçlarından… yıldızların kentinde. yıldız gezegeninde. bir gül batmaz GÜL´üne…
arzularımı özlemlerimi de götürdün takıp da peşin sıra. kokmaları bıraktılar toprak da toprak gibi kokmuyor. 
sebze meyvelerin tadı başka. 
değil oturup da şiirler yazmak özlem beşiklerinde en büyülü rüyalarla belemek hiçbir anlam taşımıyor artık. Hani o tuhaf inançtaki gibi kurt adamlar gelip oturuyor düşlerimin orta yerine sanki az sonra sarılıp boğazıma tüm kanımı emecek 
her arabayı senin direksiyondakini sen sanıyorum unutup da yokluğunu bu şehirde. çok da umurumdu ya Gelse ne hiç uğramasa buralara ne ne anlamı var ki sen onca mesafedeyken kucaklayamadıktan sonra seni! 
kimin için endişelenip telaşlanacağım kızaran ekmekler soğumasın aman yumurta katı olsun ve sıcaklığını korusun yiyene dek diye. Kime yapacağım sevdiği çorbaları pilavı domatesli ve tereyağlı olsun diye özen göstererek ben yemesem sevmesem de kimin için saracağım dolmaları o en sevdiği tatlıları kim için ve ne diye yapacağım. elinde sıcacık ekmekle ve telaşım kime olacak aman kapıda beni iyi görsün diye masayı hazırlama telaşı arasında makyajımı saçımı da yetiştirmeye çalışarak hangi giysiyi seçsem telaşıyla. Sen beni hep bakımlı görmeyi seversin moralin bozulur o gün bakımsızsam kötü hissedersin kendini biliyorum. kime sarılacağım ben içime çekerek o çok özlediğim kokusunu? 
ona yandığını.... bir söze uçurma kuşlarını onun yoluna. sen alıştın nasılsa bu sızıyla yaşamaya... duymuyor seni. Onu her andığımda kuş gibi çırpınma.. zor olan gitmeye karar vermek. Ayrılık içimizi parçalasa da bazen sadece giderek söner ruhun yangını. O yüzden yolun açık olsun sevgili! gittim birilerinden. Zor olacağını düşünsem de veda etmeyi becerdim. Demek şimdi senin sıran geldi. O zaman gitmelisin sevgili! o kadar değerli kılınır aşkım. Kavgalarımız da olmuştur ancak beni ilgilendiren nasıl barıştığımızdır. ayrılığa sessizliğe gürültüye aşka birlikte yaşamaya insana ait ne varsa insan alışır. Önemli olan alıştığın düzenden diğerine geçecek cesaretin olmasıdır. dilimi bile zor tutuyorum. Gönül elbette “gitme” diye haykırmak istiyor ama sen sakın beni dinleme. Madem vakti gelmiş ayrılığın şimdi kalsan yarın gidersin. O zaman daha da kötü olur belki bu veda kirli cümleler ve hakaret dolu kavgalar sonunda kapıyı vurup çıkarsın. Onları yaşamak daha kötü! “Allah ölümün bile hayırlısını versin” diye; bence ayrılığın da hayırlısını versin. Hala gözlerimizin içine bakabiliyorken birbirimiz hakkında söyleyecek güzel sözlerimiz varken git sevgili! değişir mutlaka o duygular. Sen bana ben sana hala güzel bakıyorken git sevgili! Doğum günlerimizi unutmadan her sene hasret dolu seslerle arayacak kadar iyiyken aramız bırakalım. Çok tutulmuş bir televizyon programını yerinde kesmek gibi damağımızda tadı varken git sevgili! göndermeyi bilmeli. Aklı başka yaşamlara kayınca insanın durduğu yer hapis gibidir. Oysa yolunu çizmelidir insan. Yaşam denilen bu yolculukta kim bilir daha ne maceralar yaşaman gereklidir. Benim içim elbette acıyor ama öyle yürekli ve dürüst bir gidiş istedin ki gönül rahatlığıyla söylüyorum: yaşattığı da anlatmaya çalıştığı da. anlatamadım. beni sevmek mi zor ? benim söylediklerime ağlıyorum. belki seviyor olma ihtimaline ... beni hep geri dönüşüne inandırmak zorunda mısın ? yine geri dönmeni umud ediyorum. hep geliyorsunn ... kokunu alamadım yanıma ... biz olamamıştık bir türlü gerçekten. biliyorum . dursuz duraksız olmalı...yolların yoluma değmemeli...hiç bir dizeyehiç bir şarkıya yenilmemeli ayrılık.hasret dokununca uyutulmalı... şarabın diktasında titrerken yürekgözyaşlarının debisi arttığında duracaksın... sözün ayaklarına geçiyorsaayakların yakınımdan geçmeyecek...