:: Duygusuz.com - Dostluk ve Arkadaşlık Sitesi - вαşℓαмα∂αη вιтєη αşк'α..

Sayfalar: 1 2 3 4 5

Ağır ağır..
Kırmadan..
İncitmeden düşüyordun kirpiklerimden..
Yavaşça inerken yanağımdan aşağı..
Tüm hıncını alır gibi yanaklarımdan öpüyordun..
Kim için…?
Ne için aktığını biliyor musun?
diye soruyordum sana..Hayır diyordun..
Ve sana çok kızıyordum ey göz yaşım..
Elimin soğuk kısmıyla siliyordum değdiğin heryeri…
Ummadığım anlarda doluyordun gözlerime

sonra kirpiklerime tutunuyordun..
Göz kapaklarımı kapattığımda üzerine

yüreğim yanıyor..
içli içli büzülüyordu dudaklarım…
Sana karşı koyamıyordum uzun süre..
işte!Yine dövüyordu ıslaklığın göz kapaklarımı..
Dayanamayıp aralıyordum..
Ve yine damla damla süzülüyordun yanaklarımdan..
Tüm yaşanılamayan “keşke” leri hiçe sayarak..
Sancıyan yüreğime aldırmadan süzülüyordun..
Değdiğin her yeri kavuruyordu sıcaklığın...
Yavaşca dudaklarımın arasından sızdığında içime..
Bedenimi kor bir ateş gibi yakıyordun.…
Hesap soruyordum sana..
Hiç aldırış bile etmiyordun bana..
Yavaşça..
Aldırmadan..
Umursamadan akıyordun anılarımın üstüne..
Görenlere aldırış etmeden

beni rezil etmek istercesine..
Damla damla..
Acımasızca..
Birbirinize değmeden düşüyordunuz..
Birde utanmadan yanaklarımı okşuyordun..
Mutluluktan akmadınız hiç gözlerimden..
Mutlu olmam bu kadar mı dokundu kanına ?
"O" giderken elvedayı ben mi düşürdüm dudaklarına?
"O" giderken bir kez olsun DUR demedim..
Gittiği yerde mutlu olur belki diye..
Dudaklarımı kapadım sızlayan yüreğimin üzerine..
Sustum..
Sadece "O" mutlu olsun diye..
Göz yaşım…
Acımasızca süzülen tuz tadında damlalarım..
Yeter..
Dolma artık gözlerime...
Dolup da taşma ..
Taşıp da akma artık..
Sızlatma yüreğimi yeniden...…
YETER…

Saat: 20:45
Frekansı değişmedi duygularımın../...Hala aynı şarkıdayım...

İzmir'de uyandım bu sabah ayrılığa

İstanbul'a bakındım
sanırım../..memleket sevdası gibi birşeydin sen
gitmeye bir türlü fırsat bulamadığım

yuvasız kuşların diyarından geldim

orda mısınız bayım?
gözlerimde martılar bağdaş kurdu
sanırım uyu(t)malıyım

...

Saat: 23:15
uykuları uyutup yanıma gelen hayaller biliyorum../...izin ver aşk! filmin sonunu kaçırıyorum...

uyurgezer bir yalnızlıktayım

sesiniz kaçtı içime sanırım...gözümden mi damıtmalıyım?
elleri yağlanmış gibi sözlerinizin

lütfen../..müsait bir parmak ucunuzdan kaydırıverin../..sız(ı)lanıyorum..

çocukluğumun dolambaçlı sokaklarıydı adını koymadığım sevdalarım.
Kordon'dan almışım galiba bu hırçınlığı

bu dikbaşlılık../..memleketimin dağlarından son armağanımız...
ki../ siz beni anlayamazsınız../..korkarım../..önce
bir sokak kenarında gelincik gibi inadına açmaya çalışmalısınız...

açamadınız değil mi?
iyisi mi bir koşu İzmir havası alın
sustunuz../..iyi misiniz bayım?

III

Saat: 01: 30
boğuk nefesler vakti../..açmayın kapıları../..ayrılık geçti...

sende hissettin mi?
bir martı daha vuruldu bu gece gök/yüzümde..
şaha kalkan özlemler biliyorum../..bilmezlikten özlüyorum
gösterime hiç girmeyecek olan bir kavuşma sahnesi izlediğim

biletleri ben gelmeden tükenen
ve salon görevlisinin ısrarla yönelttiği soru kulaklarımda;
'biletiniz bayan?'

'afedersiniz sevdiğimde kalmış olmalı'../..hemen geliyorum..
almaya gelmiştim../..hoşça/kal'mış..

Saat: 02:02
ayrılık sonrası aşk

saatleri denk getirmek oyunuydu belki../..tuttum saati../..hadi düşündüğüne kandır beni..

sende gördün mü..?/..bir ayrılık daha kaydı içime../..aşk tutmuşken dileğimi

Saat: 03:42
yokluğun tuttu nefesimi../..içime kusuyorum seni../..yanına ellerini almayı unutma emi..

Saat: 03:55
buluşmak üzere ayrılmıştık
buluşmamalarımızın kimbilir kaçıncı saati
içime geldiğin gibi ayarlayacaktım zamanı..
unutmuşum../..baktığımda saate

hoşçakal'da kalmıştı..

VII

Saat: hoşça/kal'dı../..ben kalamadım

Sen gittin sevgili…

Ardında beni “ bende “ bırakarak gittin..

Senden sonra sensizliği yüzüme vuran her kelimeyi

her cümleyi reddettim.

Sensizliğin her harfini savurdum dilimden.Sen beni öldürmüşken “ ben “ seni “ öldüremedim..

Ve de yaşatamadım seni “ bende “.Gittin..

Ardından binlerce sitem ekledim bensiz attığın her adıma..” İçi boş “ küfürler savurdum çıktığın demir kapılara…

Sen gittin…Ardından içi boşaltmış sorgular

mesnetsiz iftiralar

cevabı sorusunda saklı çapraz yanılgılar geldi…Zan altında kaldım..

Geçmişinde yaşadığın acılarda tek bir payım / tek bir hissem halde “ gençliğini çalmakla

geleceğine dair tek bir pay / tek bir hisse talep etmediğim halde “ gelecek günlerini “ zimmetime geçirmekte itham edildim imzasız iddaanamelerde.

Seni “ sensiz “ sevmekten yalnızlığına hüküm giydim topuksuz cümlelerin ağır yenilgilerinde..Suçluydum artık..

Adının kapladığı alan kadar yer tutan hücrelerde ezildim

itildim..Ve en sonunda yenildim..Ama hiçbir sorguda senin “ adını “ ifşa etmedim…

Hiçbir zaman pişmanlığı sende saklı günahlarıma seni ortak etmedim…Bu aşkın faili meçhul suçlarının hepsini üstelendim sırf sen temize çık diye sen hep bensiz de mutlu ol diye..

Çünkü sen benim “ ölümle onurlandırılacak tek sebebim

mutluluklarda sayıkladığım tek nefesimdin

"Boğazıma düğümlenmis Bir Kelimedir Gidişin ve gidişin vicdan azabı olur bir ihanetin

Senli dakikaları desteleyip saklarken aklımın bir ucunda ve kaçakları oynarken kendime inat!"

Geçmişin gölgesinde kalan bir yanımı sağaltmak için gösterdiğim çabaya tanıklık edişin midir sana yakınlığımın sebebi. Ruhumu ruhuna teslim etmek isteyişim mi ya da. İncecik ışıklar salınırken gecenin tam orta yerinde

yokluğunun fotoğrafına kayıyor gözlerim. Bu saatten sonra

uykunun herhangi bir emaresi okunabilir mi gözlerimde artık bilemem. Tek bildiğim yokluğunu içselleştirmeye çalıştığım halde varlığına doğru dümenini kırmam batmaya hazır gemilerimin.

Sen

belki de hiç olmadın kafamda kurguladığım dünyanın içinde. Nedensiz

şimdilerde anılarımın tam orta yerindesin. Oysa ben

hiç olmadığım kadar eminim çocukluk heyecanımla

ceplerime biriktirdiğim kola kapaklarının ya da misketlerimin arasındaydın. Çekirdek paketlerinden çıkan plastik harfler kadar eminim gözlerinin rengi aynıydı.
Biliyorum mıknatısla ördüğün yolların var

ayaklarıma zorla geçirdiğin ve çıkarmamın mümkün olmayacağını bildiğin demir ayakkabılarım bir de. Oysa Bana kalan dokunuşlarına ve tenime bıraktığı izlerine namzet parmaklarının

içimdesin. Bozduğun erkekliğimden bihaber ardına bakmadan yürü

ben takip etmeye çalışırım ayak izlerini…

Yokluğunu nakşediyorum yüreğime

saklayayım diye emanet ettiğin noktalarını alıyorum yanıma ve bir de soru işaretlerini. Ne garip bana verecek hiç virgülün olmamış senin

devam edememiş; aşka dair

aşkı anlatan

aşk kokan yitik yıllarım.

Bilemezsin

bekleyiş ızdırabı olurken aşkın

tüm kadınlarım sendedir artık. Yavaş yavaş kayarken parmaklarımın arasından senli dakikalarım bu kez de yalanlarımı biriktiririm zihnimde. Gözlerinin dokunduğu her yere daha bir farklı bakarım ve gece kadar soğuk

gece kadar karanlık

gece kadar isyankÃ¢r bir soluk çıkar ciğerimden

ölürüm!

Yanımdasın

gözlerine takılıyor gözlerim

geçmişin derin kesiklerine karşın doyumsuz aşklar kuşanıyorum

elim kolum sen içinde kalıyor.

Farkındasın

çok aldandım

ama kadın aldanmak demekti.
Her defasında

acıyan yüreğimi kıskançlıklarla süsleyip bırakıverirken avuçlarının arasına ve sinir savaşına dönüştürürken yaşamı

yasak bir aşka dayanamam. Şımarık bir çocuk gibi ağlarım

sonrasında vicdan azabım olursun.

Karşımdasın

yitik hareketlerle dokunmak isterken yüzünün en saklı yerine

binlerce kez özür dileyerek kendi adıma ve adını bilmediğim herkes adına... Evet

söylemiştin

dün gibi hatırlıyorum

“özürler anlamsızdır” bilirim.
Gidişler acı verir

katlanılamaz olur varoluş ve kapılar ardına kadar kapanır!
Boğazıma düğümlenmiş bir kelime olur gidişin ardından bakamam bile

gitme kal

diyemem…

Suskunsun

kulakları sağır eden en sessiz çığlığını fısıldayıver kulaklarıma

"gidiyorum" demen belki de fermanıdır ölümün.

Git

senli dakikalarımı biriktireceğimi ve yaşayamadığımız her bir anın ölümüm olacağını bile bile...
Git ve unutma

gidişinin sonrasız olacağını. Biliyorsun

gözlerinin dokunduğu her noktada aradığım sen olursun. Ruhuma dokunan öpüşlerinin

ve taparcasına tekrardan duyumsamak istediğim soluğunun adına

şimdi sen aldat beni ve ardında bırakarak yosma bir kenti önce öp

sonra öldür beni!

Gece,
Bugün bir başka sessiz sanki...

Yüreğime çarpan sesler mi çok yalnız?
Yoksa ben miyim her nefeste bu denli yalnızlığı soluyan!

Duyulması zor bir yokluğun ayak sesleri içimde…
Senin bu yalnızlık.
Senin bu yokluk.
Benim varlığına dair hiçbirşeyim yok ki,
Bir kuru sessizlikten başka…
‘’Hiç’’ olanlar bile sende tutuklu.
Oysa, kendime ait bir yalnızlığım bile yok!
Tüm yokluklar sana dair…
Varlığını ‘’ses’’ sayma, hiç olmadı ki konuşsun!

Anla yada anlama…
Unuttuğun bir çerçeve de silindi hayallerim!
Bir çizgi çektim gerçeklerin üzerine…
Karaladım kendimi, duygularım konuştu!
Sustu korkularım, seni ‘’hayat’’ bildi tüm çığlıklarım.
Oysa ki, ben duymak istememişim!
Onlar hiç susmamış…

Gece,
Bugün bir başka hüzne dayalı sanki…

Sensizlik koyu bir sessizlik bıraktı avuçlarıma.
Düz gittim, yoruldum…
Eğri gittim, yoruldun.
Bulamadım ben senin yolunu!
Savruldum sessizliğimin haklı/haksız savaşının içinde…

Ve gece, çok fazla ağladı bugün…
Biraz da ağlattı!
Korkma/düşünme…
Sana sığındım ama
Sen yine bilmedin!

'’Ah yüreğim’’ sus…

Bu gece de ölmedi ruhum…

Tüm yaşanmışlıkları
Unutturur mu [SIZE=6]zaman.. [/SIZE]
[SIZE=3]Mutluluğumu geri verebilir mi?[/SIZE]

Seninle dolu gecelerimi

Aradığın [SIZE=5]zamanlarda .. [/SIZE]
Yüzümde beliren gülümsemeyi
Söyle geri getirebilir mi?

Yaşanmaz kılarmı ayrılığı..

Yine hissedermiyim
[SIZE=6]Güven veren sıcaklığını… [/SIZE]

Unutturabilir mi
Camdan kırıkları…
[SIZE=5]Unutmadım ben hala [/SIZE]
Son bakışını..

Gözlerimi senden kacırışımı…
Caresizce gidişimi…

ÃŸen giderken seninin yiti$ini..
Unutmadim…

ÃŸeyaz bir güldüm
Senin ellerinde..
Canını acıttım..
Acıdım..

Öylece bir köşede kalakaldım…

Sensiz bende kanadim..

Hani Rüzgar değse kirpiğime
Kan damlardı baktığın yere..
Kirpiğime ayrılık değdi..
Gelsene…

Hani gelmediğin gün ölürdün…

Bak [SIZE=5]sen gelmedin ben öldüm…[/SIZE]

--

Damla damla birikti karanlıklar

bitimsiz oldu sonra...Çıkmaya çalıştım bu dipsiz kuyudan.Tutundum yanlara

çekmeye çabaladım kendimi yukarıya

[SIZE=6]Yapamadım... [/SIZE]

Daha düşüşüme anlam veremiyorum

burdan nasıl çıkarım?
Çarpıp çıktığın kapı aralığında tutsaktım en son...Mevsim değişti sandım

meğer sana üşümüşüm.Sonra efkar bastı evi

dağıttım biraz ortalığı...Baktım yalnızlık boyumu aşmış

bende anılarla vedalaştım.

Her vedada ölür mü bi' parçası insanın?
[SIZE=5]Ölürmüş... [/SIZE]

Mevsimlerde hazandı ama yapraklar düşmemişti daha.
Ellerimde bir terkediş

mıhlandım sokağa...
Buruk bir gidiş duruyordu orta yerde ve ben kabullenmiyordum.

Koşar adım geçtim ışıklı caddelerden

sokağının dönemecine kadar soluk bile almadım sana gelirken.Kapıyı açınca gördüm seni -belki görmesem daha iyiydi-
Gidiyorum diyordu gözlern ve ben durduramıyordum bakışlarını...

Mevsim sana ayazdı

rüzgar birbirine kattı ortalığı...
Uğultusu sağır etti kulakları

bense duymuyordum kendi çığlığımı haykırmaktan

[SIZE=4]Sen duyuyor musun?
[/SIZE]

Yerlebir oldu eşyalar

hepsi birer birer attı kendini yere.Benim gibi...
Engel olmak istemedim gidişine hiç

benim korkum kendime...

Debeleniyor aramızda ayrılık kal diye

ben onu çekiyorum yolundan...

Kendime bavulunda yer ararken yakalıyorum beni

ve utanıyorum
Firar saatlerime saklanıyorum sonra

usulca alıkoyuyorum bedenimi ayaklar altından...
Tek kelime etmesende anlaşılır sözlerin.Bir eksiliş oluyorsun ses etmeden ömrümden...
Hadi vedalaş kendinle içimde
Bir güle güle yok mu bana
[SIZE=5]Y[SIZE=6](Ç)ok mu?[/SIZE] [/SIZE]

Yaprak misali düştüysem başaşağı

Ve tutunamadıysam
Hatta ağladıysam bir yandan
Gücüm yettiğince bir hevesle kaldırdıysam başımı
Son seslenişiydi bu nefesimin

Sana dairliğimin son perdesiydi...

Aşkın neresine yerleştireyim gurur denen duyguyu?
Kendimi kaybettiğim söylentilerine gülen var biliyorum
Seni keşfetmenin bedeliydi kendimi kaybetmek
Ki baksana bunu ben bildiğim sana bile anlatamıyorum

Doğru söyle! Sadece iki damla gözyaşınla mı düştüm gözünden?
Nedir beni kaybetme pahasına hayata dair seni bu denli cezbeden?
Sonu var bu hayatın ve sonuna dek benimle kalmayı beceremedin
Hani sevmek gerekirdi insanları
Bu cömert halinde bana mı yer veremedin?

Derman bulma niyetiyle anlatmaya çalıştığım dert değilsin
Hangi gezegenin zaman birimi işliyor bünyende?
Ne kadar çabuk unuttun beni?
Hani benimdin sadece!
Seni benden nasıl aldın da kendini sahiplendin!

Bitse de sözü gitse diye bakan gözlerin ilk kez canımı yakıyor
İşte bundandır bu denli keskin cümleler sarf ediyor olmam
Canın yanmalı!
Yanmalı ki nerende yer ettiğimi bilmeliyim
İstenmediğimi bildiğim halde bu onursuz davranışımdan dolayı
Ya çok sevdim seni ya da sadece deliyim

Tamam gidiyorum
Sende kalsın aklım ki artık yaramaz bir işime
Tarafından sürgün edildiğimin resmidir gidişim
Üstüne yıkılsın bu an
Tüm benliğini sarsın ki üşüme
Sen hoşça kal
Bense sensiz

yine bir ayrılığa yamalanıyor dudaklarım.
en güzel yamayı yine yüzümden alıyorum
..../...
Böyle cüzzamlı başlamıştı bir ayrılık.
Ve sen üç noktanın ardına sığınacak kadar cesurdun.
Kalkanının ön yüzüne boyamıştın düşlerini.
Adın gibi sesinde de suslar yatıyordu.
Kirli yüzümün sadakatiyle sevmiştim seni.
Çocuktum ya hani kimse duymuyordu ya çığlıklarımı işte şimdi kesiyorum sesimi
her tren rayında, her vagonda makaslıyorum kelimelerimi.
Kendimi herkese katilleştirerek seviyordum seni.
Aynaların maskesi olur mu ?
Aynalar yalan söylemez sana en yüzsüzünden aynalar getirdim
bak ve gör, tanıkla kendini…

Sırtımı pakladım güneşten.
Figüransız bir başrol oyuncusuyum artık.
Kendi oyunumda kendime yenilecek kadar beceriksizim işte…
Caddenin bütün kaldırımları Hipokrat amcanın yeminine benziyor.
Her şey birbirinden daha ucubeli ve kent inadına kaskatı kesilmiş dilimde.
Aklımın ilmeğini çekiyorum .
Ben sana sağ çıkmak uğruna binlerce yakamoz söndürdüm…

Kesik bir dilin peltek kan kayıplarından ölüyor sesim.
Büyük harflerle susuyorum.
Küçük kelimelerle monologumu anlatıyorum duvarlara.

Usturalar kesti her gece düşlerimi.
Bekleme odaları nezaketliğinde gürültüler koparıyor dilim.
Bir delinin güncesindeyim.
Ve bir delinin dudaklarına sürüyorum adımı.
Ayrılığın ilk ihbarındayız.
Daha sana katiller dolusu mektuplar yazmadım.
Daha yokluğunun pimini bile çekmedim.
Öldün mü…?

Gece saçlarıma batıyor, ben karanlığın dibini boyluyorum.
Her an her saniye gözlerimin akını çekiyorum.
Zehir zıkkım oluyor içtiğim her suskunluk.
Bu kentin bütün kirli sözleri bende pakladı kendini…

Soluksuzum…
Aynaların maskesi olur mu ?
Aynalar yalan söylemez sana en yüzsüzünden aynalar getirdim
bak ve gör, tanıkla kendini…

[SIZE=5]Bu kadar derinden kanayan yaram olmamıştı hayatımda.
Gözyaşlarım bu kadar dolu dolu akmamıştı
çocukluğum boyunca.
Kurduğum hiç bir hayal bu kadar dağılmamıştı
hayatımın sonuna kadar acı verecek şekilde

Rezil edercesine tüm sevdamızı
kalakaldık sorumsuzca

ölüme bir elif miktarı daha yaklaşırken
sebebim olmaktan kaçınmadın
üzgünüm
sende diğerleri gibi çıktın...

bilinçsizce biten bir aşkın
bir sus misali kadar uzağında kalabildik sadece
harcadık hayatlarımızı birbirimizin uğrunda
elde avuçta kalan enkaz bir kalp bile yok
bıçağı kemiğe dayadık bomboş amaçlar uğruna

kolay başlamamıştı belkide
bu kadar kolay bitmemesi gerekiyordu
Bitti diyebilmek için güneş erken doğdu
bu sabah.
Gecelerce kurulan hayalleri parçalamak uğruna
tüm yıldızlar kaydı teker teker

parmak uçlarımızdan aktı hayatımız
evet inanası gelmiyor belki de insanın
sindiremiyor ne duygularım ne düşüncelerim
terk-i aşk değil bu aksine
şah damarına bir kesik atmak istercesine
kum saati gibi hızlı işliyor acı damarlarımızda.

bitti diyebilmek için çok erkendi oysa...[/SIZE]

Sayfalar: 1 2 3 4 5

:: Duygusuz.com - Dostluk ve Arkadaşlık Sitesi

acemhe

acemhe

acemhe

acemhe

acemhe

acemhe

acemhe

acemhe

acemhe

acemhe