ezanlar okunuyor,sabah ezanı...
herzamanki gibi ben yine açtım ellerimi seni diliyorum Allah'tan
güneş doğuyor yavaş yavaş.
bir çocuk sesi duyuyorum balkona çıktığımda.içli içli ağlıyor.çok geçmeden diniyor gözyaşları."herhalde annesi geldi yanına" diyorum...
sonra kendimi düşünüyorum.ne zaman ağlasam bende seni istiyorum.bana sarılsan sımsıkı susacağım biliyorum...
bendeki aşkını bilsen,bi görebilsen böylesi sevda olurmu dersin.durup aşk bu işte deyip iç çekersin...
ben seni bir dua gibi seviyorum.
seni benden alan yollardan,güneşin aydınlığını çalan geceden nefret ettiği gibi nefret ediyorum.
yılmıyorum,bıkmıyorum seni sevmekten...
aşkın hergün yeniliyor beni
canıma can katıyor.
ilham kaynağım oluyor...
gözlerinde kendimi görmek sızımı dinidriyor...
aslında bu denli güzel görünmezdi bu şehir gözüme sen olmasaydın.ve sen hiç bilemezdin aşk ne demek beni tanımasaydın...
ben bu kadar sevmezdim belki seni,bana bu kadar imkansız olmasaydın...
sabretmeyi öğrenemezdim yarınların adını "sen" koymasaydım...
ve aslında bu denli dokunmazdı senden uzakta nefes almak,canımı sana bırakmasaydım...
[IZLESENE]277627[/IZLESENE]
paylaşımlarınız için teşekkürler çocuklar
Okuyan gözlerinize sağlık, abiler ablalar
Sen artık benken,ben daha çok sen;sen olduğumu unuttuğum anda, kendimi orada unutuşumu fark etmemişim o an, o kapıyı son kapatışımda...
Şimdi gecenin karanlığında içimdeki rahatsızlığa alışma çabasındayım. Tüm alışma çabalarımda olduğu gibi, bunda da zorlanıyorum. Ama çaresizliğin ne olduğunu öyle iyi öğrendim ki bunlar eskisi gibi şaşırtmıyor beni..
Yağmurun soğuk nefesini içimde hissediyorum artık ve hayatın her renginde zor bir yol görüyorum.
Yaşadığım şehirde senin nefesin, yürüdüğüm her sokakta senle yaşananlardan bir parça var sensizlik şehrinin sessiz sokaklarındaki soğuk kaldırımlarında..
Unutuluyorsun,bırakıyorum sensizliği ve sana olan sensizlik hasretini anlayacağın artık senle olmaktan korkuyorum.
Bu korkuyla çekiliyorum ağır kokan ve karanlık odama.
Bu akşamüstü yine gidiyorum geçmişimin sonsuz açıklarına.
Senin yokluğuna alıştığım,tekrar tekrar ağ atarak seni arayacağım sonu olmayan zifiri bir karanlığa...
Benim şiddetim artsa da günden güne, dilim konuşmaz oldu sustum sadece..
Benim için kaçınılmaz yollara, senin içinse yarınsız uzaklıklara bir adım daha yaklaştırdı hayat beni...
Masal bitti. Bıraktım artık bu şehri... Bilinmezlik oyununun içinde saklı aslında atılacağını hep bildiğim o son adımı attım. Dönüşü olmayan bir yola girdim..
Sen uzakta kal...
Artık sana bağlanmak ardımdaki çığlıklarımın dipsiz uçurumlarında kaldı..
İçimdeki bu hissi azaltamayacağımı, içimden çıkaramayacağımı biliyorum. Biliyorum sessiz çığlıklarım içimde kalacak ve asla dışarı çıkmayacak çıkamayacak..
İçimde kırılan bir ben kaldı sadece. Geceler çok sessiz, gündüzlerse çok soğuk...
Avaz avaz susuyorum, sessiz sessiz çığlıklar atıyorum bu gece kendi kendime. Her şey ters dönüyor ama ben yırtıp atıyorum bir sevdaya yazdığım seni, tükenircesine kapatıyorum tüm benliğimi sana...
Sakla yamalarımı kalbim ve yürü.. Arkana bakma...
[IZLESENE]2200683[/IZLESENE]
Uzağımdasın..Ellerim yetmiyor sana dokunmaya..En uzun yollar bile bitiyor,sana varmıyor sonunda,görüp yıkılıyorum..Hayallerimize ne oldu?
Neden yarım kaldı her şey? Neden her şarkı tüylerimi diken diken ediyor,seni anımsatıyor? Gelmiyorsun çünkü..Saçma sapan bir mevzunun peşine takılmışım,ona ağlıyormuşum güya..Bilmiyor musun,her damla gözyaşım sanadır!! Sanadır tüm isyanlarım,hüzünlerim.. Çiçek kokulu güzel duyuşlarım sanadır..
El olmuş bakıyorsun uzaktan, ‘’sen’’ kokmuş düşlerime..Kalbime vurgunların var..Dayanıyorum uzaklığına..Gönülden sevmiştim..Gönlümü vermiştim..Kendimi attığım her bir köşe,kapatmış kapılarını..Mevsimler dönüp durmuyor artık..Üşüdüğümde sıcak oldu diyorum,öylesine kaybettim kendimi..Ya da öylesine kandırmaya alıştım kendimi diyelim..Kış mevsimi geldi oturdu yüreğime..Dev dalgalar kumlara yazdığım adını her defasında siliyor…Her defasında tekrar yazıyorum,mavilerin inatçılığı bu ya o da siliyor tekrardan…Ama söyle sevgilim,kumlar biter mi?!
Yine hüzün var gecelerde..Balkonumda müzik sesleri,muhteşem tınılar..Ve bazen sokaklarda bizim gibi dolaşan insanlar..Duymayacaını bilsem de,sana haykırmak istiyorum..Seni hep sevdim,hep!! Şimdi başka yerlere gitmeliyim..Başka yazılara..Şimdi beynim,başka yazılar için biçilmiş kaftan..Sana uymuyor artık tümcelerim..Sana uyduramıyorum kendimi..Kalbim saklandı yerine..
Söyle ortaya yüreğini koymadıktan sonra..Neye yarar yazmak?
Sana son kez sesleniyorum karanlık hüzünlerimle..Seni sevdim ben..Mavilerin inatçılığıyla,yağmurun saflığıyla,anne sıcaklığıyla
sevdim seni..Seni hep sevdim,her şeye rağmen!!
SON lakırdılar;
Aşığım yanında olamasam da…
Aşığım sana dokunamasam da..
Anlıyor musun?
Şimdi bir merdiven boşluğuna sığdırılmaya çalışılır acılarım... Kimse bilmez ki küf kokan bir haziranda ölüydüm. Aşktı berat eden benden... Koştum mavilerin gölgesine ki dinsin bu onulmaz sızı. Dedim beyazın bir kolu da ben olayım. Bulduklarımda kayboldum. gayb oldum... Neyleyim... Şimdi bir sevdanın arka sokağına kıvrılır yalnızlığım. Kapılarım çalınmaz. Herkes dönmeyi mi unuttu? Gitmek mi yalandı yoksa? Nerde aşkın o deli yemini? Başlaması memnu olan gitmekle mi bitmeliydi?
Bir aşk geriden takip ederim hayatı. Hayattakileri. Geç kalmışım yaşamaya... Sana... Neyleyim... Nasıl bırakırım seni ki hayat zorludur. Kanamaktır kazanmanın diyeti! Nasıl döneyim yüzümü senden gayrisine. Uzayan yolsa azalan aşk mı? Nasıl yitsin içimdeki bir vahiy sabahı... Sancılar nasıl sığdırılır unutmaya? Ve sözler ve yeminler... Ve sevda darağacında. Elimi çeksem senden olacağım... Çekmesem kendimden... Bensiz olunur da sensiz olunmaz imiş. Yaralar suya değinceye kadar sevmeliymiş. Bilemedim neyleyim... İyisi mi kendimi senden azad edeyim... ey kendim!!! söyle nerdeyim?
Sol yanıma düşer memleket kavgaları... İçimde bir kuyu Yusuf dilenir... Gelene meyil vardır da ya gidene? Unuttuğum dilimden düşendi... Sözlerim asi ve hırçın bir dalga... Sığacağım deniz ararım. Müsaitse sığınabilir miyim gözlerine? Ya da bırak düşeyim adının ilk hecesine... Bir elim Dicle'nin serin sularına değer... Ve içimden bir Yusuf güzeli gelir, geçer... Gözlerimden geçer geçmiş ve gelecek sular... İzbelerimde yitirdiğim tebessümün o esrik tadıdır...
Gitmelerle yazdım adını salkım saçak yamaçlara... Kıyılarında terkedilmişliğin o kesif kokusunun duyulduğu sahipsiz bir maviyim şimdi. Her gece biraz daha eskir adım, biraz daha azalırım... bilmek ne yaman şey!!! Ve kalmak kör bir umutta ne acı! Ve yollar zalimdir. Hiçbir yerde görülmemiştir ardına bakanı... Ve yar bir yudum keder... Ahh ki yar bilinmedik dertleriyle içime düşer! Vay ki yanar sevda nöbetlerinde gecemin elleri. Mahremimdir kuytularda sana seslenmişliğim. Kuyulardır merhametine hasret kaldığım. Ve gece ne de çok dert gizler içinde. Elim ki erişir göğsüme o vakit kanar müphem yüzü.ölmeye hasretim!!!
Akşam alacasıdır gözlerim. Bakışlarımda taşıdığım ömrüm ve on yedime sığdırdığım acılarım var, kaydı düşülmemiş, düşmemiş acılar... Kendimi hangi çığlıkta bıraktıysam gene hala dönmedim bana. Kaybettim kendimi bu şehrin teşne yorgunluğunda, mağrur bir söz edasıyla... Kim bilir şimdi hangi çıkmaz sokakta boğuk feryatlar savuruyorum göğe! Kim bilir kimde kaldım gene... Bu kaçıncı kayboluştur bu kaçtır silinir adım... Ben ki asir bir gece söz de kalsın ses de. Bana beni bulun yeter! En kavi sebeplerimi harcadım yar yoluna. Bilmek gözümün ardında... Ve sevda sızım sızım sızlar ellerimle uçurum arasında. Bu yanılgılar sürer beni var ile yok arasına... Yüreğim... Yüreğim ki dağ. İçine saklı denizler almış, varlığı hiç olmuş coğrafya. Kutsal bildiklerim benden cayanlardı. Kim ki gitmeyi vebal bildi ben ona meftun oldum. İşte odur ki ne varım ne yokum!
Yorulduysam bil ki yorgunluğum sensin!... Değişmeler hep sana kaydı... Bak ben hala aynıyım / yani biraz yetim / biraz kendim...
Gelmeli misin? Fire vermiş bir kalbin iletisi / önemsiz posta olarak belirle!
