[INDENT]“. . . . .” Buraya Onun Adını Yaz..
Kimin mi?
Hani o, seni en çok üzenin
en kızdıranın..
Eşin belki..Belki de annen-baban..
Ya da kardeşin
komşun
en iyi arkadaşın..
Artık
seni inciten ve de “kıymetlin” her kimse
işte onun..
Yaz adını buraya; “. . . . .” ve ekle;
“. . . . .” Öldü! Yok artık!
Ne bir daha bu eve gelecek
ne telefon edecek
ne de bir daha karşılaşacağım onunla!
Artık “. . . . .” Yok! Öldü O.. Hiç olmayacak bir daha..
--------
Bundan sonra
aranızda geçen olayları düşün..
Hani seni çok inciten
üzen-kızdıran ve “Asla!” dedirten her yaşanmışlığı..
Gör bak
nasıl bombos ve anlamsız gelecek..
Ölümün değdiği her şey nasıl silikleşecek
nasıl artık fonda kalacak hayat!..
Aniden değişecek paradigmalar!
“Neden?” diyeceksin..”Neden kırdım ki onu?” “Şu üç günlük dünyada değer miydi?”
Ve.. Tarifsiz sızlayacak yüreğin..
--------
İşte bak dünya bir an! Bir varmış
bir yokmuş..
Giden asla geri gelmiyor ve insan “keşke” diye bir ömür boyu yürek sızılarıyla kalıyor sonra.
Böyledir ölüm..Ansızın gelir ve keskin bir bıçak gibi ayırıverir dünyaları..
Ve bizler
hep “ölecek yaşlarda” olduğumuz gerçeğini bile bile
görmezden gelir
hiç ölmeyecek gibi yaşarız..
Oysa geçen her saniye haykırır bize; “Ölüm var heyy!”
--------
Bir ebemkuşağıdır ölüm..
Her giden hep “sırma saçlı-badem gözlüdür” ya hani..
“. . . . .” Öldü diyerek işte
şimdi değiştir paradigmaları!..
Ve en bâdem gözlüne sımsıkı sarıl! Bırakma sakın!..
Bak
tik-taklıyor zaman; “Ölüm var heyy!”
--------
İşte bu
“Ölmeden önce ölmek” yani Olmak sırrındandır..
Ve bundandır “Her vakit ölümü hatırlayın!”diye emredilmesi..
Sırra eren
hiç “keşke” demeyecek.
--------
Ve..
Nasıl hayattayken öldürüp de gayrımızı
sıfırlıyorsak ona karşı içimizi
aklımızı-yüreğimizi..
Nefsimize de böyle yapmalı!..Sıfırlamalı dâim..
Sınır dışı tüm arzu ve dayatmalarını
ölüm silgisiyle silivermeli..
Ölmeden Ölmeli!..
Ölmüş olan
hiç dünyaya tapar mı? “Şunu
şunu da isterim” der mi?
Ölmüş olan
yalan-kötü söz söyler mi?
Ölmüş olan
haset-zulüm eder mi hiç?
Ölmüş olan
benlik davası güder
kin tutar mı?
Ölmüş olan
incinir mi?
Ölmüş olan
İncitir mi hiç?
?
Gelin ÖLüverelim hadi!..
öLüverelim..[/INDENT]
Kimin mi?
Hani o, seni en çok üzenin

Eşin belki..Belki de annen-baban..
Ya da kardeşin


Artık


Yaz adını buraya; “. . . . .” ve ekle;
“. . . . .” Öldü! Yok artık!
Ne bir daha bu eve gelecek


Artık “. . . . .” Yok! Öldü O.. Hiç olmayacak bir daha..
--------
Bundan sonra

Hani seni çok inciten

Gör bak

Ölümün değdiği her şey nasıl silikleşecek

Aniden değişecek paradigmalar!
“Neden?” diyeceksin..”Neden kırdım ki onu?” “Şu üç günlük dünyada değer miydi?”
Ve.. Tarifsiz sızlayacak yüreğin..
--------
İşte bak dünya bir an! Bir varmış

Giden asla geri gelmiyor ve insan “keşke” diye bir ömür boyu yürek sızılarıyla kalıyor sonra.
Böyledir ölüm..Ansızın gelir ve keskin bir bıçak gibi ayırıverir dünyaları..
Ve bizler



Oysa geçen her saniye haykırır bize; “Ölüm var heyy!”
--------
Bir ebemkuşağıdır ölüm..
Her giden hep “sırma saçlı-badem gözlüdür” ya hani..
“. . . . .” Öldü diyerek işte

Ve en bâdem gözlüne sımsıkı sarıl! Bırakma sakın!..
Bak

--------
İşte bu

Ve bundandır “Her vakit ölümü hatırlayın!”diye emredilmesi..
Sırra eren

--------
Ve..
Nasıl hayattayken öldürüp de gayrımızı


Nefsimize de böyle yapmalı!..Sıfırlamalı dâim..
Sınır dışı tüm arzu ve dayatmalarını

Ölmeden Ölmeli!..
Ölmüş olan


Ölmüş olan

Ölmüş olan

Ölmüş olan


Ölmüş olan

Ölmüş olan

?
Gelin ÖLüverelim hadi!..
öLüverelim..[/INDENT]