Herşey bir noktayla başladı...
Noktanın içinden çıktı tüm noktalar...
Tek noktaydı, cümle sonundaydı, belki de başında...
İki nokta oldu ardından, üst üste geldi...
Üstteki nokta düştü, bir nokta daha geldi yanına, üç nokta oldu...
Noktalar bürüdü her yanı, soru işaretlerine asıldı noktalar...
Eğrildi virgül oldu, duraksadı, devam etti...
İki noktanın biri eğrildi, noktalı virgüller girdi cümlelere, içimize...
İki virgül üst üste geldi, görmedik...
Belki de üç virgül yan yanaydı, bilmedik...
Üste çıktı, alta indi virgüller tırnaklar geçti kelimelere...
Noktalar kaynadı, çizgi oldu, kesildi...
Çizgiler de eğrildi, hem sağa hem sola, parantezlendi kelimeler...
En son hayret...
Çengel düzeldi, elif oldu, bir noktayı tutturdu altına...
Cüce bir yıldız toparladı işaretleri...
Söylecek sözü vardı, iki nokta üst üste koydu, yanına bir yıldız..
: *
Ruhun ızdırabını omuzlayan fedakar kelimeler olmasa, noktalar virgüller nerde mana bulur?
