Bugün yüreğim buruk
Bugün gözlerim donuk
Bir acı var içimde
Kopkoyu kavruk
İçimdeki sıkıntının sebebi sensin. Oysa bir zamanlar adını koyamadığım bir duyguydun sadece aşkla ve mutlulukla tarif edebileceğim. Bir zamanlar gülüşümdün. Rüyalarımdın. Heyecanımdın. Bir zamanlar aşkımdın sadece. Sadece aşkım olduğunda bile her şeyimdin. Şimdi gözlerimi kapatsam acı bir “sen” süzülüyor gözlerimden. Gözlerimi kapatsam acı bir “sen” görüyorum kapkara. Adını koyamadığım bir duyguydun önceden…
işimiz zor yollar çetin
Ama aşklar büyük
Kim kime galip gelir
Bilinmez sonu kayıp
Gidebilecek misin gerçekten. Silebilecek misin yaşanmışlıkları. Ben de gelmeyecek miyim yüreğinde, gittiğin her yere? Gidecek misin? Yitecek misin? Yitirecek miyim senden kalan ne varsa. Bu kadar kolay olacak mı? Nereye kadar kaçabileceksin kendinden, yüreğinden, benden? Bir son var mı gerçekten bizim için. Sensiz bir son yazmamıştım ben hayallerime. Hayallerimdin sen. Sen Gidersen…
Uzakta kaldı sanki ateşler
Her yer buz soğuk
Bugün dilimde var bir şarkı
Adı oldu yalnızlık
Her şey biter diyor aklım. Her şeyin bir sonu vardır. Yüreğimi donduruyor bu düşünce. Üşüyorum bitmenden. Üşüyorum gitmenden. Sen beni sevmezsen; ben üşüyorum. Her şey biter diyor aklım. Sen bitme diyor yüreğim. Sen bile biteceksin diyor aklım. Sen bitme diyor yüreğim. Ayak seslerin karanlığa karışıyor. Sen gitme diyor yüreğim. Yüreğimle söylediklerimi duyardın önceden. Artık duymuyorsun. Sen gidiyorsun. Sen bitiyorsun.
Adını koyamadığım bir duyguydun önceden,
Önceden “biz” vardık.
Adını koyamadığım bir duyguydun.
Şimdi “ben” kaldık.
Adını koyamadığım bir duyguydun.
Şimdi ;Adı[n] oldu yalnızlık…
: