Adıma,yara düştü ve kalbimin saçlarına aklar!..Mevsim bahârdı;oysa ben,gül kokularında küllenmiştim ve esâmîsinde hüzün okunuyordu yürek defterimin.Kayıtlara geçsindi bu sevdâ!Adım,sessiz değildi;ömrüm mevsimsiz...
Öyle derin bir yardan düştüm ki;susarak ölemedim,özür dilerim.Perdeliydi gözlerim...Okçu Baba ile söyleştim,feryatlarımın fersûdeliğinde...”Okçu Baba”dedim, “Kalbime bırakma oklarını artık!..Yaralarım dikiş tutmuyor;merhemlerimin mîâdı dolmuş...”
Ömrüme dokundu gönlümdeki ağırlık;dokunmalıydı da!..Bir şarkı tuttum sevdâ serencâmından artakalan; “Eskimiş yüzüm aynalarda!..” Evet;yüzümde,ayrılığın ayrık otları kalıntıları vardı ve saklamalıydı bu metruk kenti ölene dek,mutantan nutuklardan!..Eskimişti yüzüm,yıpranmış;yalan değil hiçbiri,kalbim ağarmış...Mevsimlerden bahâr;gül bahçesinde tükendi sözüm...
Mir’at olur muydum aşka,tüm yıpranmışlığımla?..Harâbe şehrime gün doğar mıydı?Güneşin selâmını alır mıydım,müşfikâne bir nefhâyla?..Peki ya,kayıtlara geçsin miydi bu vâveylâ?..
Sustum...Uzun soluklu sustum.Susuşumun aksi göründü sayfalarda...Yalımlarım,yanışlara eş...Âvâze sesim hârelendi dağların doruğunda!..
Mevsim bahârdı!..Hayâtımın bahârı sanmıştım;son bahârdı,sonuncu... Adıma yara düştü vakitsiz;adım,yâre düştü!...
Zeynep Dilyâre
Öyle derin bir yardan düştüm ki;susarak ölemedim,özür dilerim.Perdeliydi gözlerim...Okçu Baba ile söyleştim,feryatlarımın fersûdeliğinde...”Okçu Baba”dedim, “Kalbime bırakma oklarını artık!..Yaralarım dikiş tutmuyor;merhemlerimin mîâdı dolmuş...”
Ömrüme dokundu gönlümdeki ağırlık;dokunmalıydı da!..Bir şarkı tuttum sevdâ serencâmından artakalan; “Eskimiş yüzüm aynalarda!..” Evet;yüzümde,ayrılığın ayrık otları kalıntıları vardı ve saklamalıydı bu metruk kenti ölene dek,mutantan nutuklardan!..Eskimişti yüzüm,yıpranmış;yalan değil hiçbiri,kalbim ağarmış...Mevsimlerden bahâr;gül bahçesinde tükendi sözüm...
Mir’at olur muydum aşka,tüm yıpranmışlığımla?..Harâbe şehrime gün doğar mıydı?Güneşin selâmını alır mıydım,müşfikâne bir nefhâyla?..Peki ya,kayıtlara geçsin miydi bu vâveylâ?..
Sustum...Uzun soluklu sustum.Susuşumun aksi göründü sayfalarda...Yalımlarım,yanışlara eş...Âvâze sesim hârelendi dağların doruğunda!..
Mevsim bahârdı!..Hayâtımın bahârı sanmıştım;son bahârdı,sonuncu... Adıma yara düştü vakitsiz;adım,yâre düştü!...
Zeynep Dilyâre