Ama anne onun sizden baska kimsesi
yoktu…"
Vietnam savasin en yogun oldugu gunlerde genc asker
ailesini arar. Telefonda oglunun sesini duyan anne cok sevinir. Genc delikanli
annesine, artik savasta ki gorevini tamamladigini ve en kisa surede eve
donecegini soyleyince anne ve babasi cok sevinir.
Telefonu kapatmadan once genc, annesine "Ama anne
benim bir arkadasim var. O'da benimle gelecek" deyince annesi,
"Tabi ki gelsin oglum! Senin arkadaslarinda benim evladim sayilir"
der.
Cocuk tekrar, "Ama anne o arkadasim bundan sonra hep
bizimle kalacak" deyince annesi bir an duraklar ve, "Canim oglum,
biz seni cok ozledik. Hele bir gelin buraya. Arkadasinda gelsin. Her seyi
konusuruz ve hallederiz" der.
Cocuk bu sefer "Ama anne o arkadasim savasta iki
kolunu ve iki bacagini kaybet. Ben arkadasima soz verdim. Bundan sonra hep
bizde kalacak ve omur boyu O'na bize bakacagiz" deyince annesi,
"Olmaz oglum! Sen hic iki kolu ve iki bacagi olmayan bir insana omur boyu
bakmanin ne demek oldugunu dusundun mu?" diye sorar ve devam eder.
"Dusunsene oglum! iki kolu ve iki bacagi olmayan
birine bakmak zorunda kaldigimiz zaman tum hayatimiz mahvolacak. Hicbir yere ve
hic kimseye gidemeyecegiz. Arkadasina yemeklerini bile biz yedirmek zorunda
kalacagiz. Altina pisleyecek biz temizlemek zorunda kalacagiz. Hastalik
masraflarini da biz karsilamak zorunda kaliriz. Boyle bir yukun altina ne ben
girebilirim ne de baban bunu kabul eder. Arkadasina cok deger vermeni
anliyorum. Ancak iki kolu ve iki bacagi olmayan bir insanin bakimini
ustlenmemizi bekleme bizden."
Annesinin verdigi cevabi sessizce dinleyen genc asker [i]"Ama anne! O'nun sizden baska hic kimsesi
yoktu!"[/i] diyerek telefonu kapatir.
Oglunun nicin bu kadar israr ettigini ve telefonu neden
kapattigini anlamayan anne evladinin eve gelmesini bekler.
iki gun sonra bolge hastanesinden eve telefon gelir.
"Basiniz sagolsun! Oglunuz intihar etmis. Hastaneye gelip cenazenizi
alin" denir aileye. Anne buyuk bir uzuntuyle hastaneye gider. Oglunu son
kez gormek istedigini soyler. Hastanedeki askeri yetkili kadini morga goturur.
Anne tabutta yatan ogluna bakinca gozlerine inanamaz. Oglunun sadece bedeni
vardir. [i]iki kolu ve iki bacagini savasta
kaybettigini[/i] orada bulunan komutan soyleyince, annenin
kulaklarinda oglundan duydugu son sozler cinlamaya baslar;
[i][b]"Ama anne! O'nun sizden baska hic kimsesi
yoktu!" [/b][/i]
Anne oglunun tabutunun ustune bayilir….
YAŞANMIŞ BİR OLAYDIR.....İÇİM GİTTİ YAAAAAA
::
yoktu…"
Vietnam savasin en yogun oldugu gunlerde genc asker
ailesini arar. Telefonda oglunun sesini duyan anne cok sevinir. Genc delikanli
annesine, artik savasta ki gorevini tamamladigini ve en kisa surede eve
donecegini soyleyince anne ve babasi cok sevinir.
Telefonu kapatmadan once genc, annesine "Ama anne
benim bir arkadasim var. O'da benimle gelecek" deyince annesi,
"Tabi ki gelsin oglum! Senin arkadaslarinda benim evladim sayilir"
der.
Cocuk tekrar, "Ama anne o arkadasim bundan sonra hep
bizimle kalacak" deyince annesi bir an duraklar ve, "Canim oglum,
biz seni cok ozledik. Hele bir gelin buraya. Arkadasinda gelsin. Her seyi
konusuruz ve hallederiz" der.
Cocuk bu sefer "Ama anne o arkadasim savasta iki
kolunu ve iki bacagini kaybet. Ben arkadasima soz verdim. Bundan sonra hep
bizde kalacak ve omur boyu O'na bize bakacagiz" deyince annesi,
"Olmaz oglum! Sen hic iki kolu ve iki bacagi olmayan bir insana omur boyu
bakmanin ne demek oldugunu dusundun mu?" diye sorar ve devam eder.
"Dusunsene oglum! iki kolu ve iki bacagi olmayan
birine bakmak zorunda kaldigimiz zaman tum hayatimiz mahvolacak. Hicbir yere ve
hic kimseye gidemeyecegiz. Arkadasina yemeklerini bile biz yedirmek zorunda
kalacagiz. Altina pisleyecek biz temizlemek zorunda kalacagiz. Hastalik
masraflarini da biz karsilamak zorunda kaliriz. Boyle bir yukun altina ne ben
girebilirim ne de baban bunu kabul eder. Arkadasina cok deger vermeni
anliyorum. Ancak iki kolu ve iki bacagi olmayan bir insanin bakimini
ustlenmemizi bekleme bizden."
Annesinin verdigi cevabi sessizce dinleyen genc asker [i]"Ama anne! O'nun sizden baska hic kimsesi
yoktu!"[/i] diyerek telefonu kapatir.
Oglunun nicin bu kadar israr ettigini ve telefonu neden
kapattigini anlamayan anne evladinin eve gelmesini bekler.
iki gun sonra bolge hastanesinden eve telefon gelir.
"Basiniz sagolsun! Oglunuz intihar etmis. Hastaneye gelip cenazenizi
alin" denir aileye. Anne buyuk bir uzuntuyle hastaneye gider. Oglunu son
kez gormek istedigini soyler. Hastanedeki askeri yetkili kadini morga goturur.
Anne tabutta yatan ogluna bakinca gozlerine inanamaz. Oglunun sadece bedeni
vardir. [i]iki kolu ve iki bacagini savasta
kaybettigini[/i] orada bulunan komutan soyleyince, annenin
kulaklarinda oglundan duydugu son sozler cinlamaya baslar;
[i][b]"Ama anne! O'nun sizden baska hic kimsesi
yoktu!" [/b][/i]
Anne oglunun tabutunun ustune bayilir….
YAŞANMIŞ BİR OLAYDIR.....İÇİM GİTTİ YAAAAAA
::
