Düşünülmeden çıkılmış yolculukların ardında, hangisini yaşamak daha zordur bilemem ama her insan bulunduğu sınırlar ve sırlar içinde yaşabileceğinin en ağırını yaşıyor olsa gerek. Bu noktada söylenecek teselli sözleri de tükenmiş gibi.
Ne diyelim; derman derde, vuslat gidişlere, su susuzluklara ve susuzluk yaşlara...
Ben kendimi yazsam;
beceremem...
Lakin;
Beni en çok çöl çiçekleri bilir.
İncinir yanıma yaraşmayan erinçler yitirilişlerine,
Şen,
Gaddar
Kahkahalar atar köşesinde keder,
Lakin;
Yok bu çölde bir damla su çöl çiçeğine değer...
Düşünülmeden çıkılmış bir yolculuk bu. Sanki hayatımın belli bir dönemini yaşamadan yaşlanmışım gibi. Senin yüreğindeki darlığın çapından habersizim. Kahretsin bir daha ağlama diye söz vermişim! Düşünme aklına gözlerim geldiğinde ağladığımı. Say ki bir yağmur bulutunun altında kaldım. Bulut ağladı, ben ağlamadım. Sakın sana yalan söylediğim gelmesin.
"Sana gitme demeyeceğim
ama gitme..."
derdi ya sevdiğimiz şair şimdilerde ben şiir okurken o yağmur yüklü bulutlar tepe üşüşüyor.
"An'lar" eksiliyor saniye saniye ömrümden içinde sen olduğun. Koyup gitmek değil bu, buna inandım... Yine de almıyor cahil aklım. Bakakalıyor ardından denizde dalga, sahilde çakıltaşı, gökte mehtap, sokakta kedi, yolda ayak izleri, sarhoşun şarabı... Bakakalıyoruz işte ardından cümlemiz. Cümlemiz özneden eksiliyor, azalıyoruz...
"Sen de benle gel" demeni mi bekliyorum acaba diye soruyorum kendime. Yok canım, onu da nerden çıkardım. Düşsel gerçekliğimizle yaşarken mantıksal bütünlüğümüzü de koruyup kollamaya çalıştık, hatırlıyorum.
Uzatmanın alemi yok sanırım bazı sözleri. Şimdi gitmeni sayıyorum dönüşünü sayabilmek için.
Git,
Dönüşüne yakalaşalım...
Bakma gözlerime, hava yağmurlu, hava soğuk... Yağmur bulutları tepeme üşüşüyor...
"Sana gitme demeyeceğim
ama gitme..."
Ne diyelim; derman derde, vuslat gidişlere, su susuzluklara ve susuzluk yaşlara...
Ben kendimi yazsam;
beceremem...
Lakin;
Beni en çok çöl çiçekleri bilir.
İncinir yanıma yaraşmayan erinçler yitirilişlerine,
Şen,
Gaddar
Kahkahalar atar köşesinde keder,
Lakin;
Yok bu çölde bir damla su çöl çiçeğine değer...
Düşünülmeden çıkılmış bir yolculuk bu. Sanki hayatımın belli bir dönemini yaşamadan yaşlanmışım gibi. Senin yüreğindeki darlığın çapından habersizim. Kahretsin bir daha ağlama diye söz vermişim! Düşünme aklına gözlerim geldiğinde ağladığımı. Say ki bir yağmur bulutunun altında kaldım. Bulut ağladı, ben ağlamadım. Sakın sana yalan söylediğim gelmesin.
"Sana gitme demeyeceğim
ama gitme..."
derdi ya sevdiğimiz şair şimdilerde ben şiir okurken o yağmur yüklü bulutlar tepe üşüşüyor.
"An'lar" eksiliyor saniye saniye ömrümden içinde sen olduğun. Koyup gitmek değil bu, buna inandım... Yine de almıyor cahil aklım. Bakakalıyor ardından denizde dalga, sahilde çakıltaşı, gökte mehtap, sokakta kedi, yolda ayak izleri, sarhoşun şarabı... Bakakalıyoruz işte ardından cümlemiz. Cümlemiz özneden eksiliyor, azalıyoruz...
"Sen de benle gel" demeni mi bekliyorum acaba diye soruyorum kendime. Yok canım, onu da nerden çıkardım. Düşsel gerçekliğimizle yaşarken mantıksal bütünlüğümüzü de koruyup kollamaya çalıştık, hatırlıyorum.
Uzatmanın alemi yok sanırım bazı sözleri. Şimdi gitmeni sayıyorum dönüşünü sayabilmek için.
Git,
Dönüşüne yakalaşalım...
Bakma gözlerime, hava yağmurlu, hava soğuk... Yağmur bulutları tepeme üşüşüyor...
"Sana gitme demeyeceğim
ama gitme..."
