[INDENT][SIZE="3"]Oysa elini uzatsan dokunacak mesafedeyim. Gerçekliğime mi tahammül edemeyeceksin acaba? Düşlerindeki kadına beni layık görmen bundan mı?
Uzaktan, hayranlıkla baktığın ben miyim? O yüzden mi kısa ama ağır sohbetlerden öteye gidemiyoruz? Bana bakıyorsun, gözlerimin içine, görüyorum ama baktığın sanki ben değilim.
Her kadın hayalindeki prensi, her adam hayalindeki prensesi arar. Neremi benzettin acaba? Saçlarımı mı, gözlerimin rengini mi, ellerimi mi?
Sende başka bir hava var. Başka bir dünyaya ait gibi, buraya bir türlü uymamış gibi, hala arıyor gibi… Belki sen de kendini aşkla onarmak derdindesin, herkes gibi.. Ve herkes gibi ne kadar yanlış sularda yüzüyorsun!
O ben değilim biliyorum. Güven bana hissediyorum. Ruhumun derinliklerinden, ruhunun karanlıklarına açılan kapıdan bakıp, özlemlerini izliyorum. Hala kanıyor yaraların, hala kabuk bağlamamış acılarla kaplı yüreğin, gizliyorsun…
Bir tomurcuğun saflığını arıyorsun düş bahçelerinde, ben gövdesi kalınlaşmış bir ağaç gibiyim. Sen susmasını erdem saymayan, susmayı bilen bir kadın arıyorsun; ben sözlerimden kılıç takmışım belime.
Sen ürkek ve muhtaç bir yaralı güvercin arıyorsun, iyileştirdiğinde uçup gitmesin diye; ben savaşıyorum kartal misali hayatın içinde.
Hiç o kadınlardan olamadım ben, hayat izin vermedi. Çok öğretti, çok biledi, çok kanattı; kendince şekil verdi. Senin aradığın kadın ben değilim canım efendim. Gönlüm isterdi ama ben kendimi bilirim….
Candan Ünal[/SIZE][/INDENT]
Uzaktan, hayranlıkla baktığın ben miyim? O yüzden mi kısa ama ağır sohbetlerden öteye gidemiyoruz? Bana bakıyorsun, gözlerimin içine, görüyorum ama baktığın sanki ben değilim.
Her kadın hayalindeki prensi, her adam hayalindeki prensesi arar. Neremi benzettin acaba? Saçlarımı mı, gözlerimin rengini mi, ellerimi mi?
Sende başka bir hava var. Başka bir dünyaya ait gibi, buraya bir türlü uymamış gibi, hala arıyor gibi… Belki sen de kendini aşkla onarmak derdindesin, herkes gibi.. Ve herkes gibi ne kadar yanlış sularda yüzüyorsun!
O ben değilim biliyorum. Güven bana hissediyorum. Ruhumun derinliklerinden, ruhunun karanlıklarına açılan kapıdan bakıp, özlemlerini izliyorum. Hala kanıyor yaraların, hala kabuk bağlamamış acılarla kaplı yüreğin, gizliyorsun…
Bir tomurcuğun saflığını arıyorsun düş bahçelerinde, ben gövdesi kalınlaşmış bir ağaç gibiyim. Sen susmasını erdem saymayan, susmayı bilen bir kadın arıyorsun; ben sözlerimden kılıç takmışım belime.
Sen ürkek ve muhtaç bir yaralı güvercin arıyorsun, iyileştirdiğinde uçup gitmesin diye; ben savaşıyorum kartal misali hayatın içinde.
Hiç o kadınlardan olamadım ben, hayat izin vermedi. Çok öğretti, çok biledi, çok kanattı; kendince şekil verdi. Senin aradığın kadın ben değilim canım efendim. Gönlüm isterdi ama ben kendimi bilirim….
Candan Ünal[/SIZE][/INDENT]
diyecek söz kalmıyor sen bişey yazdıgında.. ayakta alkışlıyorum bu paylaşımı .. şiirde adı gecen kadın iyi bence 