Aşk acıyı yaşarken Başlar...
Söyleyecek birşey olmuyor bazen...Sen benim ne düşündüğümü çok iyi biliyorsun
bende senin ne düşündüğünü biliyorum.Birbirimizi anlıyoruz ama...bana o kadar güzel iltifatlar etmişsin ki ben onların çoğunu haketmiyorum belkide...Ama gerçek olan birşey vardı ben sana çok alışmıştım.Çünkü hayatta iyi ve doğru insanlarla karşılaşmak o kadar zor ki....Ama ben çok safım biliyor musun?Herşeyimi paylaşırım
yeter ki bir insan bana değer versinben ona sunarım tüm gerçekliğimi.Ama değer verdiğim insanlar hayatımdan çok çabuk kopuyorlar.Beni en çok üzen şey bu işte.Bende mi hata var hayatın kendisinde mi?Yoksa aşılamayacak engeller mi var hep bana engel oluyor??? O gün gelecek elbet
bana mutluluk tohumları serpen hayatelbet birgün meyvesini sunacak bana.Ve ben o meyvelerin hepsini yemeyeceğim.Çünkü bu kadar bekleyişim bir anlık yaşamak için değil! Yazacak o kadar çok şey var ki....
Yazdıkça yazmak
düşündükçe düşünmeksevdikçe sevmek rüzgarları fısıldıyor bana doğru.Ama bir yerlerde durmayı bilmeliyiz öyle değil mi?Zaten hayatın en zor yönüde bu değil mi?Gerçeklerin en acısını saplıyor yüreğimize! Ve şimdi sen güzel insan senin yüreğinde hiç kaybetmeler olmasın!Mutsuzluklar
karanlıklaracılar olmasın!Hayallerin bitmesin ve sana kötülük hiç ulaşmasın!Gözlerinden sadece mutluluk gözyaşları aksın. Ben ayrılıkları sevmem!!!
Ama hiçbir ayrılık kayıp değildir benim için.Çünkü kazandırdıkları ilgilendirir beni
senle ayrılmayı hiç düşünmedim.Şimdi hoşçakal
aslında aşk biterken başlar sevgiliaşk acıyı yaşarken başlar.....alıntı
