Yağmurlu bir İstanbul’du karşılayan beni bu sabah.Alıp elimden yüreğim kadar kara gözlerimi buyur etti, Kızkulesi’ne karşı, yüreğimin en göz alıcı köşesine hayat.
Tutup buz gibi ellerimi, bastım ateşlere sebep olmuş yüreğimin orta yerine.
Yağmur tanelerine yoldaş oldu fırtınalarım, ezildi aşk kokulu bir şehrin ağırlığında...
Bir ben kaldım koskocaman evrende bir de yalnızlığım, yanılmışlığım buz tuttu her saniye üşüdüm, kimseler bilmedi bilemedi...
Bir yabancıydım ben bu topraklarda, koynunda, şehrinde, yemek yediğim tabaklarda, su içtiğim bardaklarda aldığım her nefeste yabancıydım ben bu sevdaya bu şehre..
Samimiyetsiz tebessümler dudaklarımda intihar ederken, derin bir acı, içten bir özleyiş ve sığ düşüncelerimin ziyan edilmiş tüm renkleri kanat çırpıyor kirpiklerimde artık.
Suskunluğundan dinliyordum çok sonraları yaşayarak öğreneceğim hayat denen yalanı.
Asırlar kirpiklerime yapışmış , yakamda kopan fırtınaların sessizliğiyle boğuştum geceler boyunca..
Aslında inandığım sevda değilmiş şimdi geriye dönüp baktığımda fark ediyorum ben.
Kendime inanmışım verdiğim sözlere, güvenmiş hayallarime şimdi bu satırları yazıyorsam buda kendime,
kendim için yaşadığım tüm o hoyratlıkları, kırılmışlıkları kırmaları, paramparça sokaklara savrulmaları öğrenmişim.
Herşey için savaşmıştım evet herşey için. Sebebim derken tutuşan dudaklar için, seni seviyorum derken şimşekler çakan gözler, ömrümü adamışlığım için, tek nefesim sevda için.
Aslı olmayan hayaller için savaşmışım...
Şimdi git artık...
Hiç sevmedim de..
Kırılmadım de..
Sensizde hayatı yaşarım de.
Hiç ağlamam de..
Şaşırmadım de.
Seni şimdiden bile unuttum de...
Oysa ben, tüm Sen'leri, Sen gibi umutsuzluğa bileylediğim yüreğimde bir başka sevmiştim...
Tüm yaşadıklarım ve yaşattıkların, gözlerinin her bir rengi, her anın her a nın bende kalsın ve git artık..
Seni bembeyaz bir tebessümle dudaklarıma yazdım hepsi bu kadar işte...
Tutup buz gibi ellerimi, bastım ateşlere sebep olmuş yüreğimin orta yerine.
Yağmur tanelerine yoldaş oldu fırtınalarım, ezildi aşk kokulu bir şehrin ağırlığında...
Bir ben kaldım koskocaman evrende bir de yalnızlığım, yanılmışlığım buz tuttu her saniye üşüdüm, kimseler bilmedi bilemedi...
Bir yabancıydım ben bu topraklarda, koynunda, şehrinde, yemek yediğim tabaklarda, su içtiğim bardaklarda aldığım her nefeste yabancıydım ben bu sevdaya bu şehre..
Samimiyetsiz tebessümler dudaklarımda intihar ederken, derin bir acı, içten bir özleyiş ve sığ düşüncelerimin ziyan edilmiş tüm renkleri kanat çırpıyor kirpiklerimde artık.
Suskunluğundan dinliyordum çok sonraları yaşayarak öğreneceğim hayat denen yalanı.
Asırlar kirpiklerime yapışmış , yakamda kopan fırtınaların sessizliğiyle boğuştum geceler boyunca..
Aslında inandığım sevda değilmiş şimdi geriye dönüp baktığımda fark ediyorum ben.
Kendime inanmışım verdiğim sözlere, güvenmiş hayallarime şimdi bu satırları yazıyorsam buda kendime,
kendim için yaşadığım tüm o hoyratlıkları, kırılmışlıkları kırmaları, paramparça sokaklara savrulmaları öğrenmişim.
Herşey için savaşmıştım evet herşey için. Sebebim derken tutuşan dudaklar için, seni seviyorum derken şimşekler çakan gözler, ömrümü adamışlığım için, tek nefesim sevda için.
Aslı olmayan hayaller için savaşmışım...
Şimdi git artık...
Hiç sevmedim de..
Kırılmadım de..
Sensizde hayatı yaşarım de.
Hiç ağlamam de..
Şaşırmadım de.
Seni şimdiden bile unuttum de...
Oysa ben, tüm Sen'leri, Sen gibi umutsuzluğa bileylediğim yüreğimde bir başka sevmiştim...
Tüm yaşadıklarım ve yaşattıkların, gözlerinin her bir rengi, her anın her a nın bende kalsın ve git artık..
Seni bembeyaz bir tebessümle dudaklarıma yazdım hepsi bu kadar işte...