Onun ideali, insanl??a hizmetti, yoksa insanl???n kendisine hizmeti de?ildi. O sebepten eline ge?eni yemek yedirir, i?mez i?irir, y?netti?i insanlar?n mutlulu?uyla mutlu olurdu.
Yine adeti ?zere bir miktar imkan biriktirmi?, ?evresine de m?nadiler g?ndermi?ti.
Sesleniyorlard? Medine sokaklar?nda m?nadiler:
- Resul?llah mescidin ?n?nde muhta?lar? bekliyor. Miskin derecesinde ihtiya? sahibi olanlar gelsin, hisselerine d??ecek yard?m? als?n, kimse mahrum kalmas?n!
Az sonra mescidin ?n?ne muhta?lar toplanm??lard?. Mutluydular. ??nk? kas?p kavuran ihtiya?lar?n?n hi? olmazsa bir k?sm?n? kar??layacak imkana kavu?acaklard?.
Nitekim d???nd?kleri gibi de oldu. Efendimiz gelenleri ??yle bir g?zden ge?irdikten sonra mevcudu da hesap ederek ?n?nden ge?enlere hisselerini veriyor, onlara tebess?mle bakarak mutlulu?unu da a??k?a hissettiriyordu.
Mutluydu. ??nk? O'nun en b?y?k mutlulu?u insana yard?m, insana hizmetle meydana geliyordu. ??te o anda da insana hizmette bulunuyor, ihtiya? sahiplerinin s?k?nt?lar?n? gideriyordu.
Nihayet elindeki mikan bitti, yard?m isteyecek insan da bitti. Demek ki hesap iyi yap?lm??t?.
Ne var ki ?ok s?rmedi, ?telerden kan ter i?inde ko?up gelen bir bedevi g?r?ld?. Adama hem ufkuna bak?yor, hem de nefes nefese ko?maya devam ediyordu. Nihayet geldi, ??yle bir nefeslendikten sonra s?ylendi.
- Yard?m da??tt???n?z? s?ylediler onun i?in nefes nefese ko?tum; ama yine de yeti?emedim! Zaten hep ?anss?z?m ben.
?ok ?zg?nd? yoksul adam. Anla??lan ihtiyac? da fazlayd?. B?yle bir f?rsat? mutlaka de?erlendirme niyetiyle ko?mu?tu; ama yine yeti?ememi?ti.
Sordular:
- ?htiyac?n ?ok mu fazlayd??
Saymaya ba?lad? yard?m alabilseydi neler alaca??n?.
Hepsi de zaruri ihtiya?t?. Demekki adam?n ihtiyac? ?iddetliydi. Ama Rasul?llah'?n imkan? da bitmi?ti. Elinde avucunda olan? t?m?yle vermi?, geriye tek dirhem bile kalmam??t?. ?imdi ne olacakt??
Efendimiz ?efkatle bakt? bedeviye. Sonra da beklenmeyen teklifini yapt? yoksul adama:
- ?z?lme ihtiya?lar?n? yine alacaks?n. Hem de hi?birini b?rakmaks?z?n!
- Nas?l? Diyerek heyecanland? yoksul adam. Efendimiz kelimelere basa basa konu?tu:
- ?imdi buradan kalk, ?ehrin i?ine dal, ihtiya?lar?n? nerede bulursan al ve ald???n sat?c?lara da de ki:
- Mal bana ait, paras?n? ?demek de Resulullah'a! Allah'?n Resul? ?deyecektir. ?stedi?imi verin!
Resul?llah (sas) b?ylece verecek paras? olmay?nca muhta?lar?n borcunu y?kleniyor, bir f?rsat?n? bulup da ?deyece?ini d???nerek insan?na b?yle yard?mda bulunuyor, insana hizmeti b?yle en ?ne al?yordu.
Adam sevin?le ?ar??n?n yolunu tuttu. Zihninde neleri alaca??n?n hesab?n? yaparak heyecanla gidiyordu.
Olaya ?ahit olan Hazreti ?mer, fedekarl???n bu kadar?na raz? olamam?? gibiydi.
Nihayet d???ncesini dile getirmekten kendini alamad? da dedi ki:
- Ya Resulellah! Sen g?c?n?n yetti?iyle m?kellefsin, yoktan da vermekle de?il. Elinde olan? t?m?yle da??tt?n, geriye bir ?ey kalmad?. Neden ba?kalar?n?n bor?lar?n? da y?kleniyor, onlar?n ihtiya?lar?n? da kar??lamak zorunda b?rak?yorsun kendini? Bu kadar? da fazla de?il mi?
Bu s?zlerden hi? de memnun olmayan Resul?llah'?n y?z?ndeki tebess?m?n kayboldu?u g?r?ld?. Halbuki o ana kadar ?ok mutluydu, tebess?m? hi? eksik etmemi?ti.
Bu defa da masum bir adam s?ze kar??t?;
- Ya Resulallah sen ?mer'e bakma ver, Allah da sana verir, dedi.
Bu s?ze memnun olan Resul?llah'?n tebess?m? tekrar y?z?nde belirdi, 'fedekarl??a devam et' s?z?nden memnun oldu?u anla??l?yordu.
Yine adeti ?zere bir miktar imkan biriktirmi?, ?evresine de m?nadiler g?ndermi?ti.
Sesleniyorlard? Medine sokaklar?nda m?nadiler:
- Resul?llah mescidin ?n?nde muhta?lar? bekliyor. Miskin derecesinde ihtiya? sahibi olanlar gelsin, hisselerine d??ecek yard?m? als?n, kimse mahrum kalmas?n!
Az sonra mescidin ?n?ne muhta?lar toplanm??lard?. Mutluydular. ??nk? kas?p kavuran ihtiya?lar?n?n hi? olmazsa bir k?sm?n? kar??layacak imkana kavu?acaklard?.
Nitekim d???nd?kleri gibi de oldu. Efendimiz gelenleri ??yle bir g?zden ge?irdikten sonra mevcudu da hesap ederek ?n?nden ge?enlere hisselerini veriyor, onlara tebess?mle bakarak mutlulu?unu da a??k?a hissettiriyordu.
Mutluydu. ??nk? O'nun en b?y?k mutlulu?u insana yard?m, insana hizmetle meydana geliyordu. ??te o anda da insana hizmette bulunuyor, ihtiya? sahiplerinin s?k?nt?lar?n? gideriyordu.
Nihayet elindeki mikan bitti, yard?m isteyecek insan da bitti. Demek ki hesap iyi yap?lm??t?.
Ne var ki ?ok s?rmedi, ?telerden kan ter i?inde ko?up gelen bir bedevi g?r?ld?. Adama hem ufkuna bak?yor, hem de nefes nefese ko?maya devam ediyordu. Nihayet geldi, ??yle bir nefeslendikten sonra s?ylendi.
- Yard?m da??tt???n?z? s?ylediler onun i?in nefes nefese ko?tum; ama yine de yeti?emedim! Zaten hep ?anss?z?m ben.
?ok ?zg?nd? yoksul adam. Anla??lan ihtiyac? da fazlayd?. B?yle bir f?rsat? mutlaka de?erlendirme niyetiyle ko?mu?tu; ama yine yeti?ememi?ti.
Sordular:
- ?htiyac?n ?ok mu fazlayd??
Saymaya ba?lad? yard?m alabilseydi neler alaca??n?.
Hepsi de zaruri ihtiya?t?. Demekki adam?n ihtiyac? ?iddetliydi. Ama Rasul?llah'?n imkan? da bitmi?ti. Elinde avucunda olan? t?m?yle vermi?, geriye tek dirhem bile kalmam??t?. ?imdi ne olacakt??
Efendimiz ?efkatle bakt? bedeviye. Sonra da beklenmeyen teklifini yapt? yoksul adama:
- ?z?lme ihtiya?lar?n? yine alacaks?n. Hem de hi?birini b?rakmaks?z?n!
- Nas?l? Diyerek heyecanland? yoksul adam. Efendimiz kelimelere basa basa konu?tu:
- ?imdi buradan kalk, ?ehrin i?ine dal, ihtiya?lar?n? nerede bulursan al ve ald???n sat?c?lara da de ki:
- Mal bana ait, paras?n? ?demek de Resulullah'a! Allah'?n Resul? ?deyecektir. ?stedi?imi verin!
Resul?llah (sas) b?ylece verecek paras? olmay?nca muhta?lar?n borcunu y?kleniyor, bir f?rsat?n? bulup da ?deyece?ini d???nerek insan?na b?yle yard?mda bulunuyor, insana hizmeti b?yle en ?ne al?yordu.
Adam sevin?le ?ar??n?n yolunu tuttu. Zihninde neleri alaca??n?n hesab?n? yaparak heyecanla gidiyordu.
Olaya ?ahit olan Hazreti ?mer, fedekarl???n bu kadar?na raz? olamam?? gibiydi.
Nihayet d???ncesini dile getirmekten kendini alamad? da dedi ki:
- Ya Resulellah! Sen g?c?n?n yetti?iyle m?kellefsin, yoktan da vermekle de?il. Elinde olan? t?m?yle da??tt?n, geriye bir ?ey kalmad?. Neden ba?kalar?n?n bor?lar?n? da y?kleniyor, onlar?n ihtiya?lar?n? da kar??lamak zorunda b?rak?yorsun kendini? Bu kadar? da fazla de?il mi?
Bu s?zlerden hi? de memnun olmayan Resul?llah'?n y?z?ndeki tebess?m?n kayboldu?u g?r?ld?. Halbuki o ana kadar ?ok mutluydu, tebess?m? hi? eksik etmemi?ti.
Bu defa da masum bir adam s?ze kar??t?;
- Ya Resulallah sen ?mer'e bakma ver, Allah da sana verir, dedi.
Bu s?ze memnun olan Resul?llah'?n tebess?m? tekrar y?z?nde belirdi, 'fedekarl??a devam et' s?z?nden memnun oldu?u anla??l?yordu.