Babamı yolcu ettim fikrimden yıllar önceydi yine buz kesmiş ellerimde öfkenin teri. Dilime dolanmış kısık bir ses tonuyla ağlardım üstelik o hiç duymazdı ve de görmezdi... Ne de olsa dna tarafından babamdı... Bir sokak artasında güpegündüz karanlık eyledi yine hayallerimi... Aslında farketmez belki bir kaldırım. Belki bir otel odası... Keşke... Çünkü.. Değil de rağmene bağlayabilseydim sevgi sözcüklerimi...
koptu gitti bense arkasından baka kaldım süpürürken yüreğimden diyemediklerimi.