bİr gÜn susmayi ÖÄžrendİm. Öyle bİr sustum kİ belkİ sonsuza kadar
susacaktim. ÇÜnkÜ susmak benİm kÜÇÜcÜk dÜnyamda babamla kurduÄžum
İletİŞİm tarziydi.
Babam akŞamlari eve yorgun dÖnerdİ. Ben bÜtÜn gÜn evde sikilir onun
gelİŞİnİ İple Çekerdİm. Daha o kapidan gİrer gİrmez boynuna atilir
onunla oynamak İsterdİm. Babam sarilir, Öper sonra da, hadİ odana
gİt, derdİ. Yemek hazirlaninca annem ÇaÄžirir bu defa masada bİr araya
gelİrdİk babamla. Onlar annemle konuŞurken ben araya gİrer, sesİmİ
duyuramayinca da baÄžirirdim.
Babam sİnİrlenİr, 'bÜtÜn gÜn İnsanlara kafa patlatmaktan bunaldim,
bİrde sen kafam i ÜtÜleme!' derdİ.
Annem de 'bÜtÜn gÜn zaten senİnle uÄžraŞtim, bİr Çİft laf da mi
konuŞturtmayacaksin babanla?' dİye ÇikiŞir, benİ odama gÖnderİrdİ.
Çaresİz bİr Şekİlde boynumu bÜker odama yanİ hapİshaneme doÄžru yol
alirdim. Babam arkamdan, 'bİzİm bİr odamiz bİle yoktu, her Şeye
sahİp, hÂl ne İstİyor anlamadim.' dİye baÄžirmaya devam ederdİ.
'keŞke benİm de bİr odam olmasaydi, keŞke bİzİm de evİmİz bİr odali
olsaydi da hep bİrlİkte otursaydik' derdİm İÇİmden; ama yÜksek sesle
sÖylemeye cesaret edemezdİm.
Yemekten sonra babam kanepeye uzanir, elİne kumandayi alir,
televİzyon seyrederdİ. Benİ yanina ÇaÄžirir bİraz severdİ. Onun İzleyeceÄžİ
Önemlİ bİrŞey varsa benİ adeta yerİmden bİle kipirdatmazdi. Azicik hareket
edİp koŞup oynamaya ÇaliŞsam oda hapsİm yenİden baslardi. Bİr gÜn anladim
kİ susunca babamla daha İyİ anlaŞiyoruz. Bu defa susarak yapabİleceÄžİm
oyunlar gelİŞtİrmeye baŞladim.
Önce resİm yaparak baŞladim İse. Babam ÇİzdİÄžİm resİmlerİ Çok
beÄženİyor;
'bak, bÖyle uslu uslu oyna İste.' dİyordu. Babam bazen gÖz ucuyla
bakiyor, resİmle İlgİlİ bİr Şey sorsam afalliyordu. Ama bana
kizarak benİ artİk odama gÖndermİyordu.
'son gÜnlerde ne de akillandi benİm oÄžlum.' dİye komsulara
anlatiyordu annem halİmİ.
Resİmlerİm arttikÇa ortalik daÄžilmaya baŞladi. Annem 'odani
topla!'dİye odama kapattiÄžinda İse nereden baŞlayacaÄžimi bİlemİyordum.
Ben bunlarla uÄžraŞirken zaman geÇİyor; ama odami toparlamayi
beceremİyordum. Annem odama gelİp 'bak sana resİm yapmayi
yasaklayacaÄžim.' dedİ bİr gÜn. Susuyor olmami usluluk olarak
deÄžerlendİren aİlem resİm yapmayi da elİmden alirsa ben ne
yapacaktim?
Bu dÜŞÜncelerle bİr aİle tablosu yaptim. Babam eve gelİnce uygun
zamani kolladim. Her zamankİ gİbİ yemekler yendİ, odaya geÇİldİ. Babam
oturur oturmaz ÇİzdİÄžİm resmİ getİrdİm. Babam bakti. Him, dedİ 'Çok gÜzel
olmuŞ. Bu adam benİm herhalde.' dedİ.
Ben 'hayir o adam deÄžİl, bu Çocuk sensİn.'dedİm. O 'hayir, bu adam
benİm, bu Çocuk sensİn, bu kÜÇÜk kiz da arkadaŞin.'dedİ.
Ben yİne 'hayir, o bÜyÜk adam benİm, bu kÜÇÜk adam sensİn, bu kÜÇÜk
kiz da annem.' dedİm. Babam benİmle uÄžraŞmaktan vazgeÇİp: 'pekİ neden
bİzİ kÜÇÜk Çİzdİn?' dedİ. Heyecanla baŞladim anlatmaya. Ben bÜyÜyÜp adam
olacaÄžim. İŞ bulup ÇaliŞacaÄžim. Sİz yaŞlanip kÜÇÜleceksİnİz. Belİnİz
bÜkÜlecek, komsumuz ahmet amca İle ayŞe teyze gİbİ kÜÇÜcÜk
kalacaksiniz.
Ben İsten geldİÄžİmde yorgun olacaÄžim. Sİz benİmle konuŞmaya
ÇaliŞtiÄžinizda İŞyerİnde kafam sİsmİŞ olacaÄžindan sİzİ duymayacaÄžim
bİle. Sİz benİmle bİr Şeyler paylaŞmak İstedİÄžİnİzde 'hadİ odaniza
Çekİlİn de kafa dİnleyeyİm.' dİyeceÄžİm. Ve bİr de baÄžiracaÄžim 'her
Şeylerİnİ aliyorum. Sicacik odalari da var, daha ne İstİyorlar'
dİye.
Annemle babamin gÖzlerİ fal taŞi gİbİ aÇilmiŞti. Duyduklarina
İnanamiyorlardi. Bana sarilip benİ Öyle İÇten bİr okŞayiŞlari vardi
kİ sonsuza kadar konuŞsam hİÇ bikmadan dİnleyecekler gİbİydİ farkinda'
olmali İnsan... Kendİsİnİn, hayatİn olaylarin, gİdİŞatin farkinda
olmali
ÖmÜr dedİÄžİn ÜÇ gÜndÜr,
dÜn geldİ geÇtİ
yarin meÇhuldÜr,
o halde ÖmÜr dedİÄžİn bİr gÜndÜr,
o da bugÜndÜr.
alıntı
susacaktim. ÇÜnkÜ susmak benİm kÜÇÜcÜk dÜnyamda babamla kurduÄžum
İletİŞİm tarziydi.
Babam akŞamlari eve yorgun dÖnerdİ. Ben bÜtÜn gÜn evde sikilir onun
gelİŞİnİ İple Çekerdİm. Daha o kapidan gİrer gİrmez boynuna atilir
onunla oynamak İsterdİm. Babam sarilir, Öper sonra da, hadİ odana
gİt, derdİ. Yemek hazirlaninca annem ÇaÄžirir bu defa masada bİr araya
gelİrdİk babamla. Onlar annemle konuŞurken ben araya gİrer, sesİmİ
duyuramayinca da baÄžirirdim.
Babam sİnİrlenİr, 'bÜtÜn gÜn İnsanlara kafa patlatmaktan bunaldim,
bİrde sen kafam i ÜtÜleme!' derdİ.
Annem de 'bÜtÜn gÜn zaten senİnle uÄžraŞtim, bİr Çİft laf da mi
konuŞturtmayacaksin babanla?' dİye ÇikiŞir, benİ odama gÖnderİrdİ.
Çaresİz bİr Şekİlde boynumu bÜker odama yanİ hapİshaneme doÄžru yol
alirdim. Babam arkamdan, 'bİzİm bİr odamiz bİle yoktu, her Şeye
sahİp, hÂl ne İstİyor anlamadim.' dİye baÄžirmaya devam ederdİ.
'keŞke benİm de bİr odam olmasaydi, keŞke bİzİm de evİmİz bİr odali
olsaydi da hep bİrlİkte otursaydik' derdİm İÇİmden; ama yÜksek sesle
sÖylemeye cesaret edemezdİm.
Yemekten sonra babam kanepeye uzanir, elİne kumandayi alir,
televİzyon seyrederdİ. Benİ yanina ÇaÄžirir bİraz severdİ. Onun İzleyeceÄžİ
Önemlİ bİrŞey varsa benİ adeta yerİmden bİle kipirdatmazdi. Azicik hareket
edİp koŞup oynamaya ÇaliŞsam oda hapsİm yenİden baslardi. Bİr gÜn anladim
kİ susunca babamla daha İyİ anlaŞiyoruz. Bu defa susarak yapabİleceÄžİm
oyunlar gelİŞtİrmeye baŞladim.
Önce resİm yaparak baŞladim İse. Babam ÇİzdİÄžİm resİmlerİ Çok
beÄženİyor;
'bak, bÖyle uslu uslu oyna İste.' dİyordu. Babam bazen gÖz ucuyla
bakiyor, resİmle İlgİlİ bİr Şey sorsam afalliyordu. Ama bana
kizarak benİ artİk odama gÖndermİyordu.
'son gÜnlerde ne de akillandi benİm oÄžlum.' dİye komsulara
anlatiyordu annem halİmİ.
Resİmlerİm arttikÇa ortalik daÄžilmaya baŞladi. Annem 'odani
topla!'dİye odama kapattiÄžinda İse nereden baŞlayacaÄžimi bİlemİyordum.
Ben bunlarla uÄžraŞirken zaman geÇİyor; ama odami toparlamayi
beceremİyordum. Annem odama gelİp 'bak sana resİm yapmayi
yasaklayacaÄžim.' dedİ bİr gÜn. Susuyor olmami usluluk olarak
deÄžerlendİren aİlem resİm yapmayi da elİmden alirsa ben ne
yapacaktim?
Bu dÜŞÜncelerle bİr aİle tablosu yaptim. Babam eve gelİnce uygun
zamani kolladim. Her zamankİ gİbİ yemekler yendİ, odaya geÇİldİ. Babam
oturur oturmaz ÇİzdİÄžİm resmİ getİrdİm. Babam bakti. Him, dedİ 'Çok gÜzel
olmuŞ. Bu adam benİm herhalde.' dedİ.
Ben 'hayir o adam deÄžİl, bu Çocuk sensİn.'dedİm. O 'hayir, bu adam
benİm, bu Çocuk sensİn, bu kÜÇÜk kiz da arkadaŞin.'dedİ.
Ben yİne 'hayir, o bÜyÜk adam benİm, bu kÜÇÜk adam sensİn, bu kÜÇÜk
kiz da annem.' dedİm. Babam benİmle uÄžraŞmaktan vazgeÇİp: 'pekİ neden
bİzİ kÜÇÜk Çİzdİn?' dedİ. Heyecanla baŞladim anlatmaya. Ben bÜyÜyÜp adam
olacaÄžim. İŞ bulup ÇaliŞacaÄžim. Sİz yaŞlanip kÜÇÜleceksİnİz. Belİnİz
bÜkÜlecek, komsumuz ahmet amca İle ayŞe teyze gİbİ kÜÇÜcÜk
kalacaksiniz.
Ben İsten geldİÄžİmde yorgun olacaÄžim. Sİz benİmle konuŞmaya
ÇaliŞtiÄžinizda İŞyerİnde kafam sİsmİŞ olacaÄžindan sİzİ duymayacaÄžim
bİle. Sİz benİmle bİr Şeyler paylaŞmak İstedİÄžİnİzde 'hadİ odaniza
Çekİlİn de kafa dİnleyeyİm.' dİyeceÄžİm. Ve bİr de baÄžiracaÄžim 'her
Şeylerİnİ aliyorum. Sicacik odalari da var, daha ne İstİyorlar'
dİye.
Annemle babamin gÖzlerİ fal taŞi gİbİ aÇilmiŞti. Duyduklarina
İnanamiyorlardi. Bana sarilip benİ Öyle İÇten bİr okŞayiŞlari vardi
kİ sonsuza kadar konuŞsam hİÇ bikmadan dİnleyecekler gİbİydİ farkinda'
olmali İnsan... Kendİsİnİn, hayatİn olaylarin, gİdİŞatin farkinda
olmali
ÖmÜr dedİÄžİn ÜÇ gÜndÜr,
dÜn geldİ geÇtİ
yarin meÇhuldÜr,
o halde ÖmÜr dedİÄžİn bİr gÜndÜr,
o da bugÜndÜr.
alıntı