Artık her sabah uyanır uyanmaz elim telefona gitmeyecek
Senden gelen günaydın canım mesajını okumak için
Belki... saat kaç oldu diye bakabilirim o kadar...

Artık daha yüzümü bile yıkamadan sesini duymak için
Arama tuşuna basmayacağım, yüreğim göğsümden fırlayacak gibi
Belki... beş on dakika sonra napıyosun diye ararım kim bilir...

Artık evden çıkmadan önce bana en yakıştırdığın gömleği giymeyeceğim
Sonra aynada uzun uzun kendime bakıp, aceleyle tıraş olup kokular
sıkmayacağım
Belki... elime hep o gömlek gelir ve sakallarım uzadım mı batıyor
biliyorsun...

Artık ararda duyamazsam, hemen açamazsam diye elimde tutmayacağım
cebimi
Ümitle, parlayan gözlerimle durmaksızın bir mesajını beklemeyeceğim
Belki... ekranı çizilir diye çantaya koymam yine elimde tutarım...

Artık gittiğim heryerde, konuştuğum her yüzde hayalini görmeyeceğim
her komik olayda keşke burda olsaydında seninle gülseydim diye
düşünmeyeceğim
Belki...bir ara arar anlatırım sana olan biteni, yani güleriz yine
birlikte
istersen tabii...

Artık geleceğe dair hayaller kurmayacağım, biraz daha gerçekçi
olacağım
Seninle bir yuva, sevgiyle gülümseyişler, yolumu bekleyeceğin akşamlar
düşlemeyeceğim
Belki...yok yok sende seviyorsun zaten kızımızın adı meltem olacak...

Artık geceleri eve giderken yatağımda saatlerce, uyku mahmuru sesinle
O en sevdiğim anların yaşanıp yaşanmayacağı umutlarını taşımayacağım
Belki...uykunun en tatlı yerinde seni uyandırmaya kıyamam yine,
telefonumdaki resmini açar
bir buse kondurur iyi geceler derim yine o kadar...
belki seni düşünmekten bu gecede uykusuz kalmam
Galiba sırtın açılmış canım...

ALLAHa emanetsin tatlı rüyalar...