Hep küçükken masallar anlatırlar … Aslında yanlış felsefe … Hayat masallardakinden çok daha tozlu … Masallar toz pembe … Hayatın içindeki insanlar ………….. Her neyse artık …
22 yaşında şımarık bir kül kedisiyim ... arabam bal kabağı olmadı ne yazık ki ... prensimin büyüsü benimkinden önce bozuldu . … Demek ki kül kedisi de değilim … yanlış masaldayız sanırım .
‘Oysa böyle bitmez demi mutlu son olur her zaman …’
Rapunzel gibi saçlarım yok artık
kale de yıkıldığına göre eee sarkıtacak pencere de olmadığına göre bu masal kahramanı da olamıyorum …
Yüz yılın uykusundan uyandığıma inanıyordum daha dün … halbuki sadece prensin dublörüymüş beni öpen … hay Allah aşkına bir türlü tutturamıyoruz … Sanırım burada da yok …
Kötü kalpli ve aynaya her baktığında ; ‘aynaayna söyle bana benden daha güzeli var mı bu dünya da?’ diyen bir üvey annem yok şükretmek gerekir doğrusu … Oysa tek’li koltuklara sığan bir bedenim varken neden 7 cücelerin yataklarını neden kullanayım ki ? demek geldi içimden neyse masalımın büyüsü bozulmasın bu sefer gerçek masaldayız demek isterdim ama bunda da baştan tutmadı ne kötü kalpli anne ne de yer sorunum var …. …..
Sanırım bu sefer doğru masaldayız … Kostümüme bakılacak olursa kırmızı başlığım ve pelerinime sahibim … Artık ormandan geçip büyükannemi ziyaret edebilirim …….. O da ne ormanın yolu mu değişti ? Haydaaaa …. YÖK … burası ne böyle ya hu … Bu işaret … Başlıklı olanlar giremez …. Halbuki doğru masalda olduğumuza inanıyordum ….. yine tutturamadık …..
Burnu büyük büyük insanlar …. Rüya mı görüyorum …. Bu sefer masal doğru galiba ….
Yalan söyleyince burnu uzayan pinokyoydu değil mi ? Ortalığı pinokyolar basmış …… O laaallaaa …. Halbuki Gepetto 1 tane tahtadan insan çevirmişti … Masallar karıştı ya hu …..
Ben en iyisi …. Masalları kaldırayım tozlu raflara ….. Ne diyordu günümüz kola kapakları tekrar deneyiniz … Başka bir zaman da . Gerçek bir masalda ….
22 yaşında şımarık bir kül kedisiyim ... arabam bal kabağı olmadı ne yazık ki ... prensimin büyüsü benimkinden önce bozuldu . … Demek ki kül kedisi de değilim … yanlış masaldayız sanırım .
‘Oysa böyle bitmez demi mutlu son olur her zaman …’
Rapunzel gibi saçlarım yok artık
kale de yıkıldığına göre eee sarkıtacak pencere de olmadığına göre bu masal kahramanı da olamıyorum …Yüz yılın uykusundan uyandığıma inanıyordum daha dün … halbuki sadece prensin dublörüymüş beni öpen … hay Allah aşkına bir türlü tutturamıyoruz … Sanırım burada da yok …
Kötü kalpli ve aynaya her baktığında ; ‘ayna
ayna söyle bana benden daha güzeli var mı bu dünya da?’ diyen bir üvey annem yok şükretmek gerekir doğrusu … Oysa tek’li koltuklara sığan bir bedenim varken neden 7 cücelerin yataklarını neden kullanayım ki ? demek geldi içimden neyse masalımın büyüsü bozulmasın bu sefer gerçek masaldayız demek isterdim ama bunda da baştan tutmadı ne kötü kalpli anne ne de yer sorunum var …. …..Sanırım bu sefer doğru masaldayız … Kostümüme bakılacak olursa kırmızı başlığım ve pelerinime sahibim … Artık ormandan geçip büyükannemi ziyaret edebilirim …….. O da ne ormanın yolu mu değişti ? Haydaaaa …. YÖK … burası ne böyle ya hu … Bu işaret … Başlıklı olanlar giremez …. Halbuki doğru masalda olduğumuza inanıyordum ….. yine tutturamadık …..
Burnu büyük büyük insanlar …. Rüya mı görüyorum …. Bu sefer masal doğru galiba ….
Yalan söyleyince burnu uzayan pinokyoydu değil mi ? Ortalığı pinokyolar basmış …… O laaallaaa …. Halbuki Gepetto 1 tane tahtadan insan çevirmişti … Masallar karıştı ya hu …..
Ben en iyisi …. Masalları kaldırayım tozlu raflara ….. Ne diyordu günümüz kola kapakları tekrar deneyiniz … Başka bir zaman da . Gerçek bir masalda ….