Şimdi! gidiyormusun? sana kal!! demiyeceğim git! de demiyeceğim. Öyle yalvararak bakma gözlerime,gözlerine bile kanmıyorum artık.Onlar da yalancı! oysa en çok ta onlara güvenmiştim.Öyle ışıldayarak bakıyorlardı ya, bana içime içime akıyorlardı ya,seni seviyorum diyorlardı! aşkım!! diyorlardı,niye? şimdi !suçlu suçlu bakıyorlar içlerinde neden? ihanetin karanlığı var!...Yok! Yok! ne sende nede yalancı gözlerinde ne ben varım artık nede AŞK!!.....
Belki gitme diyebilirdim.İkinci bir şans verebilirdim ama ne için?? Şu an kalbimde kanayan bir yara olduğun için mi? yoksa o büyük aşkıma ihanet ederken aldığın zevkler için mi? şuan gözlerinde pişmanlık var görüyorum, ya yüreğin o da pişman mı? pişmansa sen ihanet ederken, o niye susmuştu! niye sana bizim büyük sevdamız var,bizim aşkımız var, diyemedi....
Anlıyorum ki AŞK!! benimle yaşıyormuş ,sende ise sadece gölgesi kalmış.Seni bukadar seven benmişim, beraber çıktığımız bu yolda ben yürüyormuşum tek başıma seni yanımda sanarak, ve şimdi bana en büyük ödülümü verdin teşekkür ederim.( pişmanlıktan değil, sadece farkında olunmaktan oluşan bir çift suçlu bakış)
Biz diye birşey olmamış hiç ,madem biz olmadık, sen olmasan ne çıkar.Zaten biz olmadığımız yerde sen yoksun ki , bir şansın olmayacak hiç, şans var olan sevgiyi kurtarmak içindir.Biz olmadığımıza göre SEVGİMİZ de yok! sana git! demiyeceğim,kal! da demiyeceğim, çünkü sen yüreğimden çoktan gitmişsin.Şu kapıdan gitsen ne olacak! onun için ister git! ister kal! SEN! olarak, BEN! GİDİYORUM beni alarak.....
