Herkesin, hiç kimseye benzemeyeni gibi sevdim. Gözlerimden dökülen yaş, dudaklarına bulaştığında sevdim.
Ekmeği tuza banıp yer gibi değil, tuzsuz da olsa benim ekmeğim, der gibiydi sevmelerim. Yitişine inat sevdim seni, Allah'a ısmarlamadan gidişine inat sevdim... Varlığın gibi, yokluğunu da sevdim. İçime bulaşan umudu, hangi yola bakacağını bilmeyen gözlerimle beklemeyi sevdim...
avuçiçi kadar yüreğime sığdırarak sevdim... Kulağımda sesini duyduğum o an, yüzüme tebessüm olup aktığın o an sevdim. Bana kalacağını beklemeden, benimle bir hayatın varolacağını düşünmeden, hesaplar-kitaplar beklentilerle değil... Öylesine sevdim...
Ay'ın Güneş'e sevdası gibi sevdim, kavuşmayı hâyâl bile etmeden... Seninle yaşanacak an'ları, geniş zamana yayarak sevdim...
Beklerken, düşlerken, umutlanırken hepsinin adını sana çevirip de sevdim...
Öylesine işte... Ben; sadece sevdim seni...
