Ben seni kocaman bir yürekle sevdim.
Gözlerim değil
yüreğimdi seni gören.
Sen damarlarımdaki kana karışıp geldin oturdun yüreğime.
Bir başka yerde olamazdın zaten.
Sen benim en değerli yerimde yüreğimde olmalıydın orada kalmalıydın.
Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni.
Herhangi bir konuk değildin artık.
Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı ne de uğurlama.
O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi sonbahar kışa giriyoruz ya...
Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle.
Çiçek çiçek açtın yüreğimde.
Gökkuşağı zayıf kaldı senin renklerin karşısında. T
aze bir yaprak gibi yeşildin.
Açelyaydın pembeliğinle.
Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün.
Kırmızıydın bir ateş gibi.
Ve maviydin...
En çok bu renkle anmayı sevdim seni.
Denize tutkundum denizi sensiz seni de denizsiz düşünemedim.
Seni severken dünyayı da sevdim ben insanları da... Kendime bile dar gelirken içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık.
En kızgın en tahammülsüz olduğum anlarda bile seni düşünmek yetti bana.
İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı güldüm.
Beni öylesine güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız içten gülüsün ne demek olduğunu nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle...
Her şeye rağmen sevdim seni.
Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu.
Koca bir kente koca bir ülkeye kafa tutabilirdim.
Sen elimden tuttuğunda patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.
Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim kül ederdim.
Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen girebilirdin.
Sevdim ve hayrandım da...
Her halin çekti beni.
Durusunu uyumanı gülmeni kızmanı şaşkınlığını saflığını kurnazlığını çocukluğunu olgunluğunu sevdim.
Sesini de sevdim suskunluğunu da.
Küçük oyunlarını kaprislerini sitemlerini korkularını sevdim.
Seni ve o doyumsuz sevdanı uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman.
Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.
Seni severken yorulmadım.
Çünkü sen yaşam kaynağıydın.
Her gün yenilendim.
Seninle çoğaldım büyüdüm.
Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.
Gözlerim değil
yüreğimdi seni gören. Sen damarlarımdaki kana karışıp
geldin oturdun yüreğime. Bir başka yerde olamazdın zaten.
Sen
benim en değerli yerimde yüreğimde olmalıydın orada kalmalıydın. Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek
ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık.
Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı
ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi sonbahar
kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle.
Çiçek çiçek açtın yüreğimde.
Gökkuşağı zayıf kaldı
senin renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin.
Açelyaydın pembeliğinle.
Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün.
Kırmızıydın bir ateş gibi.
Ve maviydin...
En çok bu renkle anmayı sevdim seni.
Denize tutkundum
denizi sensiz seni de denizsiz düşünemedim. Seni severken dünyayı da sevdim ben
insanları da... Kendime bile dar gelirken içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık.En kızgın
en tahammülsüz olduğum anlarda bile seni düşünmek yetti bana. İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı
güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız
içten gülüsün ne demek olduğunu nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle... Her şeye rağmen sevdim seni.
Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu.
Koca bir kente
koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden tuttuğunda
patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi. Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim
kül ederdim.Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen girebilirdin.
Sevdim ve hayrandım da...
Her halin çekti beni.
Durusunu
uyumanı gülmeni kızmanı şaşkınlığını saflığını kurnazlığını çocukluğunu olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da.
Küçük oyunlarını
kaprislerini sitemlerini korkularını sevdim. Seni ve o doyumsuz sevdanı
uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman. Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.
Seni severken yorulmadım.
Çünkü sen yaşam kaynağıydın.
Her gün yenilendim.
Seninle çoğaldım
büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.