ıÜüßen S€nin; degeri sonradan anlaşılanınım. Sen benim uzaklaştıkça yaklaşanımsın. Ben senin vicdanının kara deliğiyim, kalbinin kabuk bağlamayan yarası, içini rahat bırakmayanınım.
S€n ߀nim ; €n gizli törenlerle içime gömdüğümsün, sen benim boğazıma takılanım, yutkunamadığımsın. Sen pişmanlığımsın. Sen benim geri dönüşü olmayan yollarım, çıkmaz sokaklarımsın
ßen S€nin ; herkesin yanındaki mutsuzluğun, birtürlü unutamayacağın, hafızanın söz dinlemeyen çocuğuyum, ben sende kalbin yargılanmasıyım. Kalbimin kırılması, kalemin kırılmasıyım.
S€n ßenim ; “keşke dilsiz olsaydım o sözleri söylemeseydim”temennimsin. Sen benim dolu bir bulut gibi üstümde dolaşanımsın. Sen benim hayat boyu beraber yaşayacağım kaderimsin...
ßen S€nin ; çalmayan kapın, boşa çıkan bekleyişlerinim. Bitip tükenmek bilmeyen son ümidin, her sabah yeniden başlayan umudunum.
S€n ßenim ; nekadar istesem de uzak durduğum, kaçarken daha fazla aşık olduğumsun. Kendime verdiğim tutamadığım sözlerim, içine düştüğüm çelişkimsin.
ßen S€nin ; gözünden akan damlan, kalbinden gelen öfken, beyninde rahat durmayan “keşke”nim. Ben senin bakıp bakıp hatırladığın, geri alamadığın zamanınım…
S€n ßenim ; utancımsın. Yüzleşmekten kaçtığım ama bir ayna gibi karşımda duran, saklanamadığım, gözlerimi kapatamadığım utancımsın…
ßen S€nin ; son serzenişin, artık ne yapsan fayda etmeyeninim.
S€n ߀nim ; tükenen kelimelerim,kalbimin beynime söz geçiremeyişisin..
S€n ߀nim KaLßimin iLK atıŞıSın.
B€n Senin KaLßinin Son atıŞı.
S€n ߀nim ; €n gizli törenlerle içime gömdüğümsün, sen benim boğazıma takılanım, yutkunamadığımsın. Sen pişmanlığımsın. Sen benim geri dönüşü olmayan yollarım, çıkmaz sokaklarımsın
ßen S€nin ; herkesin yanındaki mutsuzluğun, birtürlü unutamayacağın, hafızanın söz dinlemeyen çocuğuyum, ben sende kalbin yargılanmasıyım. Kalbimin kırılması, kalemin kırılmasıyım.
S€n ßenim ; “keşke dilsiz olsaydım o sözleri söylemeseydim”temennimsin. Sen benim dolu bir bulut gibi üstümde dolaşanımsın. Sen benim hayat boyu beraber yaşayacağım kaderimsin...
ßen S€nin ; çalmayan kapın, boşa çıkan bekleyişlerinim. Bitip tükenmek bilmeyen son ümidin, her sabah yeniden başlayan umudunum.
S€n ßenim ; nekadar istesem de uzak durduğum, kaçarken daha fazla aşık olduğumsun. Kendime verdiğim tutamadığım sözlerim, içine düştüğüm çelişkimsin.
ßen S€nin ; gözünden akan damlan, kalbinden gelen öfken, beyninde rahat durmayan “keşke”nim. Ben senin bakıp bakıp hatırladığın, geri alamadığın zamanınım…
S€n ßenim ; utancımsın. Yüzleşmekten kaçtığım ama bir ayna gibi karşımda duran, saklanamadığım, gözlerimi kapatamadığım utancımsın…
ßen S€nin ; son serzenişin, artık ne yapsan fayda etmeyeninim.
S€n ߀nim ; tükenen kelimelerim,kalbimin beynime söz geçiremeyişisin..
S€n ߀nim KaLßimin iLK atıŞıSın.
B€n Senin KaLßinin Son atıŞı.
