Biliyormusun; Hayal Ettiklerim Bunlar Değildi
Biliyorum Artık Sevmeyeceksin Beni, Yüzümü Görmek Bile İstemiyorsun Biliyorum. Ama En Çok Canımı Acıtan Bunları Bana Söylemeden Gerçekleştirmen Oluyor... Oysa En Basında Herşey den Vazgeçmiştim Ben, Ama Sen O Herşey den Vazgeçmiş Bir Köşede Unutulmuş, Dışlanmış Sevgi Fakiri Olan Beni Seveceğini Söylemiştin... Bunun İçin Ne Çok Emek Sarf Edip Beni Olduğum Yerden Çıkarmıştın; Karanlıktan... Bir Mum Işığıydın Bana Bunu Biliyordum Ama Sen Aydınlığım Olacağını Soyluyordun, Herşey Çok Güzel Olacak Sende Sevebileceksin Diyordun...
Kabuk Bağlamış Yaralarım Vardı Benim, Nasır Tutmuş Bir Kalbim.. Onu Hissedebilmek İçin Kaç Kere Yumruklamıştım Göğsümü Atışını Duyabileyim Diye... En Çok Yalnızken Onunlaydım En Çok Unutulmuşken Hissediyordum Onu. Gerçekten Sevebilirmiydim Ben ? Yapabilırmiydim Bunu Sence? Sen Buna Beni İnandırmak İçin Herşeyi Yaptın Ve Bılıyormusun En Sonunda İnandırmıştın Beni Bende Sevebilecektim, Benide Seven Birileri Olacaktı Artık... Ama İnsanlar Doyumsuz, Kimse Elde Ettikleriyle Yetinmiyor Artık. Hem Bak Sende Yoksun Artık Sen De Dayanamadın Benim Sevgisizliğime...
Burası Yalnızlıklar Şehri... Benim İçin Kendimden Başka Sevenimin Olmadığı Bir Yer.. Burada Bir Işık Bir Ümit İçin İnsanlar Birbirlerini Yok Ediyor.. Sonsuz İstek Çarpışıyor Bu Şehirde.. Bılıyormusun Bu Şehir Hep Karanlık, Aydınlığı Bulamayanların Şehirı Burası. Sokakları Issız Caddeleri Soğuk, Burada Kimse Kimseyi Göremiyor. En Fazla Kendine Sığınıyor Burada İnsan... Ve Bılıyormusun Beni Buradan Çıkarttığında Sana Minnettardım. Ama Yine Buradayım, Kendimi Arıyorum Yine Bulamayacağım Yerlerde. Kalbimin Parçalarını Arıyorum Bütün Yalnızlıklarda, Hayallerimin Gerçeklerini Arıyorum Yine...
Dediğin Gibi Ben Hayallerde Yasıyorum Ama Bılıyormusun Hayal Ettiklerim Bunlar Değildi..
Biliyorum Artık Sevmeyeceksin Beni, Yüzümü Görmek Bile İstemiyorsun Biliyorum. Ama En Çok Canımı Acıtan Bunları Bana Söylemeden Gerçekleştirmen Oluyor... Oysa En Basında Herşey den Vazgeçmiştim Ben, Ama Sen O Herşey den Vazgeçmiş Bir Köşede Unutulmuş, Dışlanmış Sevgi Fakiri Olan Beni Seveceğini Söylemiştin... Bunun İçin Ne Çok Emek Sarf Edip Beni Olduğum Yerden Çıkarmıştın; Karanlıktan... Bir Mum Işığıydın Bana Bunu Biliyordum Ama Sen Aydınlığım Olacağını Soyluyordun, Herşey Çok Güzel Olacak Sende Sevebileceksin Diyordun...
Kabuk Bağlamış Yaralarım Vardı Benim, Nasır Tutmuş Bir Kalbim.. Onu Hissedebilmek İçin Kaç Kere Yumruklamıştım Göğsümü Atışını Duyabileyim Diye... En Çok Yalnızken Onunlaydım En Çok Unutulmuşken Hissediyordum Onu. Gerçekten Sevebilirmiydim Ben ? Yapabilırmiydim Bunu Sence? Sen Buna Beni İnandırmak İçin Herşeyi Yaptın Ve Bılıyormusun En Sonunda İnandırmıştın Beni Bende Sevebilecektim, Benide Seven Birileri Olacaktı Artık... Ama İnsanlar Doyumsuz, Kimse Elde Ettikleriyle Yetinmiyor Artık. Hem Bak Sende Yoksun Artık Sen De Dayanamadın Benim Sevgisizliğime...
Burası Yalnızlıklar Şehri... Benim İçin Kendimden Başka Sevenimin Olmadığı Bir Yer.. Burada Bir Işık Bir Ümit İçin İnsanlar Birbirlerini Yok Ediyor.. Sonsuz İstek Çarpışıyor Bu Şehirde.. Bılıyormusun Bu Şehir Hep Karanlık, Aydınlığı Bulamayanların Şehirı Burası. Sokakları Issız Caddeleri Soğuk, Burada Kimse Kimseyi Göremiyor. En Fazla Kendine Sığınıyor Burada İnsan... Ve Bılıyormusun Beni Buradan Çıkarttığında Sana Minnettardım. Ama Yine Buradayım, Kendimi Arıyorum Yine Bulamayacağım Yerlerde. Kalbimin Parçalarını Arıyorum Bütün Yalnızlıklarda, Hayallerimin Gerçeklerini Arıyorum Yine...
Dediğin Gibi Ben Hayallerde Yasıyorum Ama Bılıyormusun Hayal Ettiklerim Bunlar Değildi..
