Birbirimize masallar uydurup anlatırdık
Kimi zaman hüzünlenir kimi zaman gülerdik
Kimi zaman aşktan bahsederdik kimi zaman sevgiden
Ayrılıktan..

Şiirler yazardık umarsızca karşılıksızca
İçimizi dökerdik öylesine birbirimize
Ama hep sevgimiz dökülürdü yürekten aşkımız özlemimiz hasretimiz korkularımız...
Ben daha çok sallardım kalemimi kağıdıma, gelişigüzel!
Sen işlerdin kaleminle kağıdını...
Çok severdim seni canıma can katardım ömrüme ömür biçerdim
Şimdi sevmiyor muyum? Çok seviyorum çok çok..

Gecelerde konuşurduk sağdan soldan umrumuzda olmadan
Telefonlar ederdik birbirimize yorganlara saklanıp sesimizi sadece birbirimiz duyalım diye..
Hatırlıyormusun nefessiz kalıp, balık gibi yorgandan kafamı çıkarıp deriiiin bir nefes alışımı?
Ne gülerdik ama ? Sen anlatırdın ben anlatırdım vakit çabucak geçer giderdi.
Gece sabaha kavuşurdu sonra gün aydınlanırdı taze umutlarımıza..
Uykularda buluşmak için kapatırdık telefonlarımızı uyku öpücükleriyle..

Şimdi biz kalmadı!
Sen varsın ben varım biz yok..
Sevgimiz kalmadı benim sevgim kaldı..

Anladımki
Biz masal içinde birbirimize masallar anlatmışız.
Biz masal içinde birbirimize şiirler yazmışız.
Biz masal içinde birbirimizi sevmişiz özlemişiz.

Ve biz bir aşk masalı içerisinde birer masal kahramanı olmuşuz bilmeden..

Ölmediyse herşey için son değildir bence xD sağol paylaşımın için