Yaşadığımız zaman diliminde bir sıkıntı var. Tüketim toplumu olduk. Cep telefonunu üç ay kullanınca sıkılan ve yenisini almak isteyen insanın; bir ilişkiyi ne kadar süre götürebileceğini düşünüyorsunuz?
Büyük şirketler, dünya devleri, medya ve daha pek çok güçlü makam el ele verdi ve çağımıza tüketim manyaklığını aşıladı. Marka takıntısı, kumar kadar tehlikeli hale geldi.
Senelik kazancı kadar fiyatı olan cep telefonunu krediyle satın alan mı istersin, hiç giyip gidecek yeri olmamasına rağmen bütün maaşını bir modacının enteresan model ayakkabısına yatıran mı?
Tatmin olmuyoruz! İşin temelinde bu duygu var: Tatminsizlik! Aslında farklı alanlarda obezite sorunlarımız var. Kilolu insanların çoğunda yemek; hayatındaki boşluğu doldurmak, mutsuzluğunu gidermek için bilinçsizce yaptığı bir eylemdir. Hepimiz tatmin olmak için farklı obezlikler yaşar olduk.
İlişki obezliği en sık görülenler arasında yerini aldı. Nerde akşam, orada sabah yaşamak eskiden beri vardı ama bu hayatı alkışlayanların sayısı bu kadar fazla değildi. En azından ihanet henüz normal karşılanmıyordu!
En mutaassıp, muhafazakar düşündüğümüz konularda bile esnedik, genişledik, değiştik, değiştirildik. Bazı yerlerde çok faydası oldu ama biz milletçe her şeyi abartmaya meyilli olduğumuzdan, onun da ucunu kaçırdık.
Velhasıl, şimdi herkes ilişki arıyor, ilişki istiyor. Karşılığında ne veriyor? Çoğu zaman nankörlük, vefasızlık… Lafa gelince ne diyor? Adam gibi adam olsun, kadın gibi kadın olsun yeter. Bulunca ne yapıyor? Maaşını, yürüyüşünü, giyinmesini, arkadaşlarını ve daha kim bilir nesini beğenmiyor…
Sonuçta bize lazım olan aşk mı, sağılacak bir hayvan mı, kullanılacak bir eşya gibi sevgili mi; yoksa gerçekten ömrümüzü paylaşacak bir yürek mi? Ne aradığınızı iyi düşünün, ne istediğinizi de! Çünkü bazı niyetler, dualardan daha çabuk yerine ulaşır.
Candan Ünal
