Bir yürek resmi çiz ellerinle
Kirletilmemiş bembeyaz kağıtlara
Tertemiz bir yürek resmi çiz
Unutma ki bu beden emanettir sana bu dünyada
Topraktan alınmış bir emanet
Bir gün istemesen de alacaktır geri...
Bu yürek,
Bu eller,
Bu gözler senin değil aslında
Güzel yaşamalısın
İyi yaşamalısın ki
Hıyanet etmiş sayılmayasın emanete
Gitmelisin ayaklarının gidebileceği her yere
Bakmalısın gözünün görebildiği en uzak ufuklara
Düşünmelisin düşünebileceğinin en güzelini
Sevmelisin yüreğinin sevebileceğinden daha da çok
Ve bilmelisin ki
Emanet olmayan
Sana ve bir tek sana ait olan
Düşüncendir bu dünyada
Bu beyin senindir sonsuza dek
Ve sonsuzluktan sonrada
Beyninde filizlenen aydınlıklar
Toprağın emaneti değildir sana
Güneşin sıra dışı bir armağanıdır
Ve hürriyetin armağanıdır sana beyninin
Ne kadar özgürsün diye sorduğunda
Kendi beynine ve düşüncene
Elbette ki düşünebildiğin kadar diyecektir sana
Ve ne kadar yaşayacağım diye sorarsan
Bu yarını karamsarlıklarla dolu dünyada
Yüreğinin taşıdığı yere kadar diyecektir sana...
Sen bu yolun sürekli giden bir yolcususun
Farz etki bir otobüs bu hayat
Hepimiz aynı otobüsün yolcularıyız
Kimimiz biletli kimimiz kaçak bu yolculukta
Kimimiz kurulmuş en rahat koltuklarına otobüsün
Kimimizin ayakta duracak yeri bile yok
Gülüyor birimiz
Ağlıyor onumuz
Derin bir ah çekiyor ayaktaki yolcuları
Oturan anlamıyor ayaktakinin halinden
Bir gerçek vardır bu otobüste
Herkesin bildiği
Ancak bilmemezlikten geldikleri değişmez gerçek
Bir gün biteceğidir bu yolculuğun
Ağlayanıyla, güleniyle
Ayakta gidenleriyle, oturanlarıyla
Aynı yolun yolcusuyuz hepimiz
Ve asıl önemli olan bu hayatta
Yürüyerek tüketmek değil
Herkesin yürüdüğü bu aşınmış yolları.
Asıl önemli olan
Bir yürek resmi kazıyabilmektir tırnaklarınla
Yürüdün yollara
Senden sonra yürüyenlerinde görebileceği
Tertemiz bir yürek resmi çiz ellerinle
Emanet etme bu yüreği sakın
Sende sonra yürüyecek olana
Tırnaklarınla kazınmış bu yürek
Armağanın olsun
Bu yolun yolcusuna...
Kirletilmemiş bembeyaz kağıtlara
Tertemiz bir yürek resmi çiz
Unutma ki bu beden emanettir sana bu dünyada
Topraktan alınmış bir emanet
Bir gün istemesen de alacaktır geri...
Bu yürek,
Bu eller,
Bu gözler senin değil aslında
Güzel yaşamalısın
İyi yaşamalısın ki
Hıyanet etmiş sayılmayasın emanete
Gitmelisin ayaklarının gidebileceği her yere
Bakmalısın gözünün görebildiği en uzak ufuklara
Düşünmelisin düşünebileceğinin en güzelini
Sevmelisin yüreğinin sevebileceğinden daha da çok
Ve bilmelisin ki
Emanet olmayan
Sana ve bir tek sana ait olan
Düşüncendir bu dünyada
Bu beyin senindir sonsuza dek
Ve sonsuzluktan sonrada
Beyninde filizlenen aydınlıklar
Toprağın emaneti değildir sana
Güneşin sıra dışı bir armağanıdır
Ve hürriyetin armağanıdır sana beyninin
Ne kadar özgürsün diye sorduğunda
Kendi beynine ve düşüncene
Elbette ki düşünebildiğin kadar diyecektir sana
Ve ne kadar yaşayacağım diye sorarsan
Bu yarını karamsarlıklarla dolu dünyada
Yüreğinin taşıdığı yere kadar diyecektir sana...
Sen bu yolun sürekli giden bir yolcususun
Farz etki bir otobüs bu hayat
Hepimiz aynı otobüsün yolcularıyız
Kimimiz biletli kimimiz kaçak bu yolculukta
Kimimiz kurulmuş en rahat koltuklarına otobüsün
Kimimizin ayakta duracak yeri bile yok
Gülüyor birimiz
Ağlıyor onumuz
Derin bir ah çekiyor ayaktaki yolcuları
Oturan anlamıyor ayaktakinin halinden
Bir gerçek vardır bu otobüste
Herkesin bildiği
Ancak bilmemezlikten geldikleri değişmez gerçek
Bir gün biteceğidir bu yolculuğun
Ağlayanıyla, güleniyle
Ayakta gidenleriyle, oturanlarıyla
Aynı yolun yolcusuyuz hepimiz
Ve asıl önemli olan bu hayatta
Yürüyerek tüketmek değil
Herkesin yürüdüğü bu aşınmış yolları.
Asıl önemli olan
Bir yürek resmi kazıyabilmektir tırnaklarınla
Yürüdün yollara
Senden sonra yürüyenlerinde görebileceği
Tertemiz bir yürek resmi çiz ellerinle
Emanet etme bu yüreği sakın
Sende sonra yürüyecek olana
Tırnaklarınla kazınmış bu yürek
Armağanın olsun
Bu yolun yolcusuna...
