Hatıralar hiç silinmiyor...Hiç silemediğim gözlerin gibi...Yasadıklarımız an be an aklımda.ne de güzel anlasıyorduk,ne de cok seviyorduk.Bir saray kurmustuk düşten,masallarda bile olmayan,kurulmustuk tahtına...Gözlerin yakıyor ellerin eritiyordu,fizik kurallarına isyan ediyordum seninle.Seni sevdiğimi söylüyordum sen uyurken bile,güne seninle baslamak varoldugunu bilmek ne kadarda güzeldi .Ve bir gün bana bundan sonraki hayatoında yokum dedin...Gitmiştin ruh yoktu sensizlik bile yoktu,bir ben kaldım ,bomboş oldum yıgıldım öyle hacimsizliğine.
Unutursun dedin böylesi daha iyi dedin üzülme dedin..ben sahilde bastıgımız kumlar gibiydim,sen benim denizimdin askımız bir kumdan kale.Bir dalga oldun vurdun her yana dagıldım denizime karıstım,nefessiz kaldım.Şim
di ise boslugundayım senli sensizliklerdeyim...Uyumaya korkuyorum rüyalarım da hep gidişin,uyumaya korkuyorum bosluguna uyandırılıyorum hep.Saatim yokluguna özlemin geceye ayarlı...Canım yanıyor içim acıyor gözlerim kanıyor ,nereye baksam seni görüyorum hiç bir sey tat vermiyor böylesi daha iyi olmuyor...
Dönmeyecegini bile bile seni içimde yasatarak gözyaslarıma sıgınarak sana uyuyarak sana uyanarak seni ruhumda bir mesale gibi tutarak yasıyorum her seyimi dönmeyişine adayarak günde bir degil bin defa ölüp dirilerek yasıyorum.Adın dilimdeki tek zikir gözlerin sürüldüğüm tek sehir .Bu gece canımdan tek bir parca daha koparıp baglıyorum yoklugunun agacına
Yeter bu özlemin....Kan damlıyor sana bakan bu gözlerden.Yetişemedim...gidişine kal diyemedim...Uzanamayacagım bir yükseltideydi sana umutlarım,bunu elim yokluguna dokundugumda anladım ayaklarımın ucuna basarak uzanmak istedim .Yaradandan bir cift kanat diledim ucmayı deneyip sana daha cabuk yetişmek için ama o kadar uzaktıkı umutların yoklugundu yakında olan dokundum caresiz gene sensizlige, kırdım kanatlarımı sen olmadıktan sonra ne anlamı vardı .Hayatın kendisi buydu içinde ben varmısım yokmusum yollar ayrıymış yada umutlar uzak.Deli gibi sevsende yanlızlıgım dı sadece sadık olan .Artık bütün aynalar aglayacak sensizlige rüzgar bile durmadan hep fırtına esecek dagıtacak senin için uzattıgım saclarımı .Böylesi daha iyi olamadı askım... daha iyi olamayacak
Unutursun dedin böylesi daha iyi dedin üzülme dedin..ben sahilde bastıgımız kumlar gibiydim,sen benim denizimdin askımız bir kumdan kale.Bir dalga oldun vurdun her yana dagıldım denizime karıstım,nefessiz kaldım.Şim
di ise boslugundayım senli sensizliklerdeyim...Uyumaya korkuyorum rüyalarım da hep gidişin,uyumaya korkuyorum bosluguna uyandırılıyorum hep.Saatim yokluguna özlemin geceye ayarlı...Canım yanıyor içim acıyor gözlerim kanıyor ,nereye baksam seni görüyorum hiç bir sey tat vermiyor böylesi daha iyi olmuyor...
Dönmeyecegini bile bile seni içimde yasatarak gözyaslarıma sıgınarak sana uyuyarak sana uyanarak seni ruhumda bir mesale gibi tutarak yasıyorum her seyimi dönmeyişine adayarak günde bir degil bin defa ölüp dirilerek yasıyorum.Adın dilimdeki tek zikir gözlerin sürüldüğüm tek sehir .Bu gece canımdan tek bir parca daha koparıp baglıyorum yoklugunun agacına
Yeter bu özlemin....Kan damlıyor sana bakan bu gözlerden.Yetişemedim...gidişine kal diyemedim...Uzanamayacagım bir yükseltideydi sana umutlarım,bunu elim yokluguna dokundugumda anladım ayaklarımın ucuna basarak uzanmak istedim .Yaradandan bir cift kanat diledim ucmayı deneyip sana daha cabuk yetişmek için ama o kadar uzaktıkı umutların yoklugundu yakında olan dokundum caresiz gene sensizlige, kırdım kanatlarımı sen olmadıktan sonra ne anlamı vardı .Hayatın kendisi buydu içinde ben varmısım yokmusum yollar ayrıymış yada umutlar uzak.Deli gibi sevsende yanlızlıgım dı sadece sadık olan .Artık bütün aynalar aglayacak sensizlige rüzgar bile durmadan hep fırtına esecek dagıtacak senin için uzattıgım saclarımı .Böylesi daha iyi olamadı askım... daha iyi olamayacak