Bugünlerde herkes aşkı arar oldu...nereye gitti bu aşk?
--------------------------------------------------------------------------------
Ağaç kovuklarına, yıldızlara, denize, gökyüzüne bakar oldum...
Ya geldiği gibi gidiyor ben görmüyorum, ya da bu aşk değil diyorum..
En çok da tüketiyoruz sanırım...aşk tükenir mi?
Tüketici bir toplumuz ne de olsa...üretmek zor geliyor sanırım..
Ya da biz çoğalmayı yanlış algılıyoruz...
O zaman ne kadar çok çocuğun varsa o kadar aşıksın..
Aşk çoğalmak değil midir sevdiğinizin avuçlarında?
Her daim gözlerimizde bir çift göz aramak değil midir?
Ya da kollarında uyurken, sevdiğinizin kokusuyla hayatı bütünleştirmek değil midir?Hayatın sıradanlıklarını unutup, sevdiğinizin yanında yaşlanmayı göze almak değil midir?
Bir dokunuşuyla bir kelebek olmak değil midir?Her an onu hissetmek, yolda yürürken adımlarınızda sevdiğinizin adını hecelemek değil midir?
Sevdiğinizin yokluğunda kokusunun hep burnunuzda, yüreğinizde olması değil midir?
En karanlık anınızda, en acı, en kötü, en yenik halinizde bile, yaşama sevincinizin hep gözlerinizde kalması bir mum ışığı olması değil midir aşk ?
Yaşamla aşk arasında kopmayan bir bağ vardır...
Aşk nefes almaksa yaşarken, gerçek değerleri unutmadan yüreğinizin çırpınmasıysa, kalbinizin her atışı bir umutsa, gözleriniz bir kuş olup uçmak istiyorsa hayata, papatyalara, dağlara, maviye...İşte budur aşk...
Eğer yaşıyorsanız ve aşık değilseniz siz sadece yaşadığınızı sanıyorsunuzdur.Bunu aşık olduğunuzda anlayacaksınız.
Ya yanlış anlayacaksınız aşkı,en ucuz olanından arabesk sevdalarda tükeneceksiniz, ya da aşkla hayatı bütünleştirmeyi, bir ömür sürse de acısı omzunuzda bir işçi gibi taşıyacaksınız.
Attığınız her adımda, biraz daha ağırlaşsa da yükü, bir ömür bekleyeceksiniz sevdiğinizi...
Ve hep arayacaksınız...
Nerede mi?
En kalabalık anınızda bile yıldızlara bakarak....
Gözleriniz mavi bir nehir olup aktığında her bir damlacığın düştüğü yerde..Yılların acımasızlığına direnmeye karar verdiğiniz hayallerinizde...
Peki aşkı tüketmek nedir?Nasıl tükenir bir aşk?
Eğer tükeniyorsa aşk, ya o aşk değildir, ya da ben aşkı yanlış anlıyorum..
Ölümsüzdür benim için...
Ya da benimle ölür aşk...
Kime söylediysem bu yüzyılda garip bir anlayış gibi geliyor herkese...Her bitiş yeni bir başlangıç...gidenin yerine yenisi gelir...
Eee en ucuza kim verirse aşkı, ona mı gidelim?
Pazar yeri gibi...alıp satabilir misiniz aşkı?
Eskidi, hadi değiştirelim...aşkın ticareti olur mu?
Ne kolay tüketiyoruz her şeyi...
Bu kadar kolay tüketirken hayatı, zamanı bir bozuk para gibi harcarken en anlamsız hırslara, en değersiz şeyleri değer sayarak, insanlığımızı yok sayarak yaşamayı becerebiliyorsak;
hayata, haksızlıklara, adaletsizliklere, bu kadar duyarsız kalabiliyorsak,
Aşk bizim neyimize?...
--------------------------------------------------------------------------------
Ağaç kovuklarına, yıldızlara, denize, gökyüzüne bakar oldum...
Ya geldiği gibi gidiyor ben görmüyorum, ya da bu aşk değil diyorum..
En çok da tüketiyoruz sanırım...aşk tükenir mi?
Tüketici bir toplumuz ne de olsa...üretmek zor geliyor sanırım..
Ya da biz çoğalmayı yanlış algılıyoruz...
O zaman ne kadar çok çocuğun varsa o kadar aşıksın..
Aşk çoğalmak değil midir sevdiğinizin avuçlarında?
Her daim gözlerimizde bir çift göz aramak değil midir?
Ya da kollarında uyurken, sevdiğinizin kokusuyla hayatı bütünleştirmek değil midir?Hayatın sıradanlıklarını unutup, sevdiğinizin yanında yaşlanmayı göze almak değil midir?
Bir dokunuşuyla bir kelebek olmak değil midir?Her an onu hissetmek, yolda yürürken adımlarınızda sevdiğinizin adını hecelemek değil midir?
Sevdiğinizin yokluğunda kokusunun hep burnunuzda, yüreğinizde olması değil midir?
En karanlık anınızda, en acı, en kötü, en yenik halinizde bile, yaşama sevincinizin hep gözlerinizde kalması bir mum ışığı olması değil midir aşk ?
Yaşamla aşk arasında kopmayan bir bağ vardır...
Aşk nefes almaksa yaşarken, gerçek değerleri unutmadan yüreğinizin çırpınmasıysa, kalbinizin her atışı bir umutsa, gözleriniz bir kuş olup uçmak istiyorsa hayata, papatyalara, dağlara, maviye...İşte budur aşk...
Eğer yaşıyorsanız ve aşık değilseniz siz sadece yaşadığınızı sanıyorsunuzdur.Bunu aşık olduğunuzda anlayacaksınız.
Ya yanlış anlayacaksınız aşkı,en ucuz olanından arabesk sevdalarda tükeneceksiniz, ya da aşkla hayatı bütünleştirmeyi, bir ömür sürse de acısı omzunuzda bir işçi gibi taşıyacaksınız.
Attığınız her adımda, biraz daha ağırlaşsa da yükü, bir ömür bekleyeceksiniz sevdiğinizi...
Ve hep arayacaksınız...
Nerede mi?
En kalabalık anınızda bile yıldızlara bakarak....
Gözleriniz mavi bir nehir olup aktığında her bir damlacığın düştüğü yerde..Yılların acımasızlığına direnmeye karar verdiğiniz hayallerinizde...
Peki aşkı tüketmek nedir?Nasıl tükenir bir aşk?
Eğer tükeniyorsa aşk, ya o aşk değildir, ya da ben aşkı yanlış anlıyorum..
Ölümsüzdür benim için...
Ya da benimle ölür aşk...
Kime söylediysem bu yüzyılda garip bir anlayış gibi geliyor herkese...Her bitiş yeni bir başlangıç...gidenin yerine yenisi gelir...
Eee en ucuza kim verirse aşkı, ona mı gidelim?
Pazar yeri gibi...alıp satabilir misiniz aşkı?
Eskidi, hadi değiştirelim...aşkın ticareti olur mu?
Ne kolay tüketiyoruz her şeyi...
Bu kadar kolay tüketirken hayatı, zamanı bir bozuk para gibi harcarken en anlamsız hırslara, en değersiz şeyleri değer sayarak, insanlığımızı yok sayarak yaşamayı becerebiliyorsak;
hayata, haksızlıklara, adaletsizliklere, bu kadar duyarsız kalabiliyorsak,
Aşk bizim neyimize?...