Uçurumun kenarındaki küçük kızım...
Anneme dönüyorum;yorgun yüzündeki masmavi gözlerine bakarak;
"Burdan atlasam canım acır mı anne?" diyorum...
"Burdan atlasam canım acır mı anne?" diyorum...
"Olmaz.." diyor."Ben yanındayken sana birşey olmaz
izin vermem!"
izin vermem!"Şimdi yine uçurumun kenarındayım...
Bu sefer yalnız..
Annemin yüzündeki yorgunluğu miras edinip kendime;
uzun uzun bakıyorum uçuruma..
Bu sefer yalnız..
Annemin yüzündeki yorgunluğu miras edinip kendime;
uzun uzun bakıyorum uçuruma..
"SusuyoruM!"
Hayallerim geliyor gözlerimin önüne...
Karşılığını beklemeden tüm gücümle sevdiklerim!
Karşılığını beklemeden tüm gücümle sevdiklerim!
En zor zamanlarında yanında olduklarım ve hiçbir zor zamanımda;
Yanımda bulamadıklarım!
Yanımda bulamadıklarım!
Yüzümü rüzgara veriyorum...
Kollarımı iki yana açıp soruyorum;
Kollarımı iki yana açıp soruyorum;
"Buradan atlasam canım acır mı anne?"
Sen duymasan da bu soruyuben cevabı biliyorum...
Ne atlayabiliyorum;ne kalabiliyorum..!
ben cevabı biliyorum... Ne atlayabiliyorum;ne kalabiliyorum..!
Uçurumun kenarında dizlerimin üzerine çöküp ağlıyorum...
Sanayalnızlığımayaşadıklarıma...
yalnızlığımayaşadıklarıma... "Canım zaten acıyor anne;
Atlayayım mı?"
Atlayayım mı?"