Çöllerden yagmur çagırıyorum...
Sana giden kelimeler arıyorum şimdi. Aşkı incitmeden. Geceyi ürkütmeden. yüreğimin en kuytusunda sakladığım kelimeler. Aşkın en sıcak ikliminden devşirdiğim. Ellerimle beslediğim, gözlerimle büyüttüğüm. Gecelerde bir sır gibi sakladığım. Ve yine sana ellerimle ördüğüm kelimeler.
Duyuyormusun beni. Anlayabiliyormusun. Ağlamadan yazıyorum. Islatmadan gözbebeklerimi. Ama istiyorumki gözbebeklerine düşünce kelimelerim, yüreğinin en ücrasındaki ırmaklar dile gelsin ve sana ıslak şiirler okusunlar gözbebeklerinden. Gözbebeklerinden dünyaya açılsınlar ve bileyimki yankısını bulmuştur kelimelerim. Ve bileyim ki "aşk" tek kişilik kalmamıştır ilk defa. Avunayım gözlerinden süzülen incilerle. Onları bir hatıra diye taşıyayım yüreğimin üst başında.
Hiç bu kadar zor olmamıştı susuşlarına katlanmak. hiç bu kadar acıtmamıştı ağızsız dilsiz kelimelerin. Hep başka yöne bakıyordu çözmek için aradığım gözbebeklerin. Çözemediğim, açamadığım, damıtamadığım, arıtamadığım cümleler kaldı ellerimde bir kibrit kutusundan arta kalan kırık çöpler gibi. fark ettim ki hep bana kalmış kırık çöpler. Hep ben çekmişim ve hep bana kalmış ucu yanmaya hazır yalnızlıklar. Gözlerinden gönlüne giden yollardaki barikatları bir aşabilseydim, alabilecektim ordaki "sabır taşını" ve başımı vuracağım bir taş bulmuş olmanın hazzıyla geri dönecektim.....Ulaşabilseydim gönlünün ırmaklarına orda yıkanacaktım Nil nehrinde yıkandım diye dolaşacaktım sokaklarda. Ama gel görki kurumuş bir ırmağın yatağına çıktı yolum, ve ben FİZAN* çölündeyim şimdi. Yetim bir bedevi gibi. Yuttu çöl kelimelerimi ve sana giden yollar sonsuzda gökyüzüyle birleşti. Ve bana bu defa kumdan kaleler yapıp rüzgarından korunmak düştü. Ve yağmurları çağırmak için yeni kelimeler bulmak. Ki yeşersin çöller, o çöllerde güller yetiştireyim seni anlatan. Ve sana çıkan yollar inşa edeyim sağlı sollu gülleri olan. Ve yürüdükçe yorulmadığım ve yürüdükçe seni hatırladığım ve sana ulaşmanın tadıyla yürüdüğüm.
Sana anlatamadım, çünki anlamazdın, seni ağlatamadım çünkü çöller ağlamazdı. Sana ırmaklar getirdim yıka suskunluklarını diye, sana kumdan kalelerle geldim bir bakışınla fethet diye…
Sana giden kelimeler arıyorum şimdi. Aşkı incitmeden. Geceyi ürkütmeden. yüreğimin en kuytusunda sakladığım kelimeler. Aşkın en sıcak ikliminden devşirdiğim. Ellerimle beslediğim, gözlerimle büyüttüğüm. Gecelerde bir sır gibi sakladığım. Ve yine sana ellerimle ördüğüm kelimeler.
Duyuyormusun beni. Anlayabiliyormusun. Ağlamadan yazıyorum. Islatmadan gözbebeklerimi. Ama istiyorumki gözbebeklerine düşünce kelimelerim, yüreğinin en ücrasındaki ırmaklar dile gelsin ve sana ıslak şiirler okusunlar gözbebeklerinden. Gözbebeklerinden dünyaya açılsınlar ve bileyimki yankısını bulmuştur kelimelerim. Ve bileyim ki "aşk" tek kişilik kalmamıştır ilk defa. Avunayım gözlerinden süzülen incilerle. Onları bir hatıra diye taşıyayım yüreğimin üst başında.
Hiç bu kadar zor olmamıştı susuşlarına katlanmak. hiç bu kadar acıtmamıştı ağızsız dilsiz kelimelerin. Hep başka yöne bakıyordu çözmek için aradığım gözbebeklerin. Çözemediğim, açamadığım, damıtamadığım, arıtamadığım cümleler kaldı ellerimde bir kibrit kutusundan arta kalan kırık çöpler gibi. fark ettim ki hep bana kalmış kırık çöpler. Hep ben çekmişim ve hep bana kalmış ucu yanmaya hazır yalnızlıklar. Gözlerinden gönlüne giden yollardaki barikatları bir aşabilseydim, alabilecektim ordaki "sabır taşını" ve başımı vuracağım bir taş bulmuş olmanın hazzıyla geri dönecektim.....Ulaşabilseydim gönlünün ırmaklarına orda yıkanacaktım Nil nehrinde yıkandım diye dolaşacaktım sokaklarda. Ama gel görki kurumuş bir ırmağın yatağına çıktı yolum, ve ben FİZAN* çölündeyim şimdi. Yetim bir bedevi gibi. Yuttu çöl kelimelerimi ve sana giden yollar sonsuzda gökyüzüyle birleşti. Ve bana bu defa kumdan kaleler yapıp rüzgarından korunmak düştü. Ve yağmurları çağırmak için yeni kelimeler bulmak. Ki yeşersin çöller, o çöllerde güller yetiştireyim seni anlatan. Ve sana çıkan yollar inşa edeyim sağlı sollu gülleri olan. Ve yürüdükçe yorulmadığım ve yürüdükçe seni hatırladığım ve sana ulaşmanın tadıyla yürüdüğüm.
Sana anlatamadım, çünki anlamazdın, seni ağlatamadım çünkü çöller ağlamazdı. Sana ırmaklar getirdim yıka suskunluklarını diye, sana kumdan kalelerle geldim bir bakışınla fethet diye…