Hani insan gönülden sever ,dualarını açar karşılıksız ...ama sevgi de vakit ayırmada aşıraya kaçar ve en sevdiklerinle imtihan olma zorlugu yazılır kaderine ....
ve sadece gitmek düşer kendine....acı da olsa zorda olsa gidersin ayrılıga katlanmak için unutmaya çalışırsın...ama yüreğin hep sevdiklerini gösterir sana....
sen sessizce onları yalnız bir gölge gibi izlersin,yazdıkları mesajlarla kendi kendine konuşmayı adet edinirsin...avutursun yüreğini avunur unutur gibi gözükürsün....
çektiğin özlem ayrılık hüzün bir tarafa en çok ''hiç unutmadıklarının''seni unutuvermesi koyar sana...üzülme dersin gönlüne...sen hak etmedin belkide sevilmeyi....
sevilipde unutulmak bile ne haddine ...tamam öyle olsun ,ben bir hiçim hiçmişim diye haykırırsın....karşılıksız sevmeye ve dua etmeye gönüllüyüm BANA BU YETER ,
bu vakitten sonra dökülecek sevgi sözcüklerine vefa gösterisine ,İSTEMEM ARTIK NEYE YARAR der çekip gidersin.....
Selametle kalın vefasızlıktan gözlerimi doldurduklarım...
Yureginiz ve kaleminiz daim olsun..
Tesekkurler...