Bir ölümün eşiğinden yeniden uyanmak İstirahat ederken kafamdaki tabuttan ayrılmışım
Üzerime ekinler dikilmiş
Bir bahçenin ortasında tutuşmuşum
Başında sonumu görmüş gibi
Bir kelebek etkisi
Alınyazımı az ötede bırakıp
Otobanda ayak izlerimi bastırmışım demliğime
Su koyuverdim benliğime, alışmışım
Kağıdımda bir ebru akışı
Nakış nakış dikilmiş renklerinde
Üzerinde bir gözyaşı
Fırçası yüreğinde, o da soyuta renklenmiş.
Doludizgin karalandı hayallerim
Beynimin önüne set çekildi belki de
Bende çalışacak bir tek yıkım ekibi yok
Bir de aşırı yükleme yapılmış ki
Anlayamadım, sökmeye var mı bir yol ?
Aklıma yazılmış bedeni ruhumdan evvel eriyen
Bir ölüm var.
Oysa hayat;
Bir ölümün eşiğinden yeniden uyanmak.
Oysa umut;
Dokuz ay on gün taşımak hayatı bağrında.
Sen gelmeden ölmeyeceğim, sabret!
İstesen de bitmeyeceğim
Gözlerine inanmasan da,
Affet!
