Zifir karası gecelerin acısı zaptediyor ruhumu
kalbimin en ince sızısından vuruyor hayat

ne güneş ısıtıyor üşüyen anılarımı artık

ne de insanlardan kaçıp sığındığım tenhalar

çıkmaz sokaklarda yitirdim yolumu şaşkınım

şimdi yüreğim çırpınan yaralı bir kuş gibi çaresiz

kış kadar soğuk bedenim şimdi

param parça her yerim
bir ihanet sisinde yitirdim herşeyimi

sana..yaralarımdan çiçekleri ilk yardım geceleri biraz da yangında kurtarılması imkansız acılar bırakıyorum...seni özümün gizinde saklıyorum.!bütün aşklarımın izlerini sayıklayarak ve aldatarak tüm sevdiklerimi sana..cinayetimin ipuçlarını bırakıyorum...vasiyeti olmayan ölüler ülkesinden(türkülerin sırtındaki muamma!)yazık bir nakarat
bırakıyorum sana..


Gecenin karanlığı tünerken saçlarıma
Boyası yitik bir ressamın fırçası gibi
Ayaklarım yorgunluğumu çiziyor kaldırımlara.
Hıçkırarak bulutlar ağlıyor
Islanıyor saçlarımdaki karanlık
Sığınıyorum bir durak saçağı dibine
Titreyen parmaklarım yüzümde geziniyor
Sanki kanunun hüzünlü tellerinde...
Küf kokulu gecelere
Şiirler yazıyor yüreğim
Bir çay tadında hayallerimi içiyorum
Koyu karanlıkta damla damla mısralarım düşüyor
Gem vuruyorum duygularıma ağlamamak için
Sevgimi mumyalayıp gömüyorum
El deymemiş yalnızlıklar yeşertiyorum
Yüreğimin en saf yerinde...