Gözyaşı yalnızlığı bu hayat
Habersiz ölümden, akmakta
Gözyaşı bilmekte doğası gereği
Bu yolda yalnız yürümek zorunda olduğunu
Hayatsa inkarda
Gözyaşı bilmekte dostunun
Yine kendisi olduğunu
Hayatsa inkarda
Gözyaşı yalnızlığı bu hayat
Bizde ise ahret korkusu,
Yalnızlık sağlaması
Yalnızlığın daveti bu gözyaşları
bu hayat ...
bu ölüm ...
Herkes yalnız ölür
Diğer gözden akan gözyaşı gibi,
yalnız...
Gözlerimi Kapatıyorum
Cünkü Gece Karanlık
Ve Ben Karanlıktan Korkuyorum
Geceler Cok Uzun ve Sessiz
Bir Türlü Sabah Olmak Bilmiyor
Günes Dogana Kadar Uykuya Dalmak istiyorum
Daldığım Sey Uykumu Yoksa Karanlıkmı Bilmiyorum
Ben Sadece Korkuyorum...
Sandığın Kadar Kolay Olmuyor Uyumak
Beynimi Kemiren Düsüncelerden Kurtulmak
Ama Mecburum, Cok ihtiyacim var
Ne Uyumadan Gecelerim Bitmek Biliyor,
Ne de Yanlizligima Sarılmadan Günesim Doguyor
Ne Geceyi Ne'de Gündüzü Seviyorum Aslında
Biri Digerini Aratıyor Cogu Zaman
Ya da Bekletiyor
Gecenin Ürkek Kanatlarından Korkuyorum
ve Cok Üşüyorum
Sonra Güneş Çıkıp Tüm Bedenimi Sarıyor
Beni ısıttığını Hissedip Geceden Kacip
Gündüz'e sığınıyorum
Tam Baglandığım Sırada O Karsi Konulmaz ışığıyla
Tüm Gerceklerimi Ortaya Saçıyor
Tüm sakladıklarimi Yüzüme Vuruyor ve Sonra
Basımı Kaldırıp Gözlerine Bakıyorum
`` Neden Seni Bu Kadar Beklemisim ki``
Diyorum Ben yine kırılıp, Yine yanlız kalıp Tüm
Özlem Duyduklarımi, Arzularımı,
Hislerimi ve tüm Yasamak istediklerimi Aydınlıkta
bırakıp Yine Yanlız, Soguk Karanlık
Gecelerimi Özlüyorum Ve Ona Dönüyorum...
Cünkü Tüm Karanligiyla Sır Tutmayı Biliyor ve
Ne Kadar Konussam Dinliyor.
Ve Beni Ne Kadar Üzülsede Hic Bir Zaman Birakmiyor.
Cok Geceler Sabırla Sabahı Bekledim.
Her Dogan Günesim Farklıydı
Simdi Yine Üsüyorum ve Bu kez Senin
Dogmanı Bekliyorum
Her Günes ısıttı Tenimi Ama Dedim ya
Gecelerimi Özletti...
Ve Beni O Karanlığın Ortasında Bırakıp Gitti
Yine Sabah Olsun istiyorum ama
Bu Kez Ne Uykuya Nede Baska Biseye Yenik
Düsmeden Sabirla Sadece Bekliyorum
Ve SEN Umarım Hayatıma Farklı Sekilde
Dogarsın Yanlıs Anlama Sana Yalvarmam Asla !
ve sakın Korkma !
Acı Cekmem Hic Bir Zaman
Cünkü Ben Coktan Alıstım Karanlıklara...
Diyelim ki balikmisim ben, Sen de balikçi.
Ikimizde biliriz Sinege bile kiyamazsin
Öyle bos oltayi atarsin denize, Bilirsin akılsız
olmadigimi, Ama aşik oldugumu bilmezsin.
Ben sana inat yakalanirim.
Sasirirsin, nerden çikti bu diye...
Istedigin balik degil ki, Oturmak iskelede.
Mecbur çekersin yukariya.
Aci çekiyorum ne de olsa. Dedim ya kiyamazsin...
Uzanirim avuçlarina. Dudaklarima dokunursun,
Igneyi çikartacaksin ya, Yoksa sevdiginden falan degil..
. Bilirim senin yaninda Yasayamayacagimi.
Sen de bilirsin, Öldürmeye kiyamazsin, Bakarsin
avucundaki aptal baliga, Ben de sana...
Sonra beni kurtarmayi seçersin, Ben avuçlarinda
ölmeyi Seçmistim oysa... Birakirsin denize.
Yüzünde kahraman gülümseme. Hayat kurtardin ya
biraz önce.
Sessizce bogulurken mavilerde Son kez bakarim
iskeleye, Iskeledeki aptal balikçiya,
[SIZE=4]Sen de kurtardigin baligina...
[/SIZE]
