Sussana içimdeki çocuk sussana...
Aşk şekerleri çürüttü işte ruhumu, baksana . Sussana biraz. Yoruldum , incindim , anlasana biraz...
Kırık hayallerimin tamiri mümkün değil bundan sonra.Ceplerime doldurduğum minik mutlulukları yüzüme yüzüme çarpıp, tebessüm etmek istiyorum artık ,gamsızca...
Sussana ...
Görmüyor musun biçareliğimi...Gözlerimde bir büyü vardı ya hani.Öyle derlerdi ya ...Kalmadı eskisi kadar. Boş bakıyorum sanki.Ona, buna, şuna...Herşeye... herkese...
Umrumda olmuyor kimse.Duygusuz kalmaktan korkuyorum.Neden bu kadar boş'laştı hayat bir anda...
Off...
Karamsarlığım üzerimde yine...
Oysa ben hep gülerdim . Oysa ağlardım ben arada sırada. Nerde bıraktım duygularımı bilmiyorum.Ne gülebiliyorum içten , ne de ağlayabiliyorum hıçkıra hıçkıra... Nerde yitirdim ben duygularımı nerde?
Sus hadi içimde çocuk , sus biraz...
Alıp başımı gitmeliyim şimdi mutluluğa.Gülmeliyim, sevmeliyim ve umursamalıyım hayatı...
Bir düş öteye...
Gitmeliyim...
gitmeli...
git...
