Gül Dediğin Yar Kokmalı !
Dağ dediğin doruğunda kar bulundurmalı
Yar dediğin daim sevdiğinin yanında olmalı
Yürek dediğin hep onun için çarpmalı
Sevda dediğin köşe bucak herkes onu anlatmalı
Gül dediğin ölesiye sevdiğin yar kokmalı
Vuslat dediğin Kerem gibi Aslı için yanmalı
Şevk dediğin Ferhat gibi dağı delip su getirmeli
Mertlik dediğin Tahir gibi Zühre için başını vermeli
Sevgi dediğin husumetleri dostluğa dönüştürmeli
Göz dediğin sadece onu görmeli onu gözetlemeli
Cesaret dediğin Hz Ali gibi ölüm yatağına yatmalı
Sadakat dediğin Hz Ebubekir’i andırmalı
Dost dediğin sevdiği için her fedakarlığı yapmalı
Maşuk dediğin çok uzaklarda da olsa gelmeli
Bülbül dediğin gül için usanmadan ötmeli
Toprak dediğin her yarin ektiğini filizlendirmeli
Kitap dediğin seni anlatmalı kalem ise seni yazmalı
Dil dediğin her mekanda herkese seni konuşmalı
Ay dediğin gökyüzünde seni yansıtmalı
Asil kan dediğin şah damarında seni akmalı
Çoban dediğin yaz kış hep bu aşkı gütmeli
Aşk dediğin destanlaşıp dilden dile dolaşmalı
Menzil dediğin ulaşmak için herkesi özendirmeli
Irmak dediğin Ağustos ta bile buz gibi bana seni akmalı
Rüzgar dediğin seni esmeli kokunu bana solutmalı
Sıcaklık dediğin yüreklerde aşkını fokurtmalı
Sabır dediğin Hz Eyyup gibi ya sabır çekmeli
Şükür dediğin sabahlara dek ibadet ettirmeli
Özlem dediğin şiirler bestelemeli türküler yakmalı
Sevinç dediğin sevene sevinç gözyaşları döktürmeli
Tabip dediğin sevenlerin yaralarını sarmalı
Ölüm dediğin herkese canı gönülden fatiha okutmalı
alıntı
