Kendimi toparlarım zannı hükum sürerken aklımda, cokca sen dagıtıyorum yüregime
Sözlerin kanatıyor, gözlerin merhem oluyordu sen yoksulu yüregime ..
Yaralayanda sendin, aralayanda aklı yürekden…
günahıydın gözlerimin.
gününe ah ederek direniyordum
firkatinin n’arına .
cinnetime düşen düşlerimdeki cennetimsin ah yar…
hüznümün adı acılarımın tadıydı varlıgın…
şimdi hangi duayı aminlesem düşersin kaderime…
keder oldu visalin ömrümevuslatı mahşere bıraktım
oyala melekul mevti hesabımız gec görülsün ah yar
bir ölümlük degilmiydi ayrlıgınhani öldüm desem feri sönse gözlerimin
gülecekmiydi yüzümün sirayetindeki yüzün
yüzüm okunmuyordu g’izinden
bir inşirahdı istediğim şehla şehla bakan gözlerinden
düş düşüme !!!dön yüzüme mekke serinliginde
çöz benim muhkem kalbimi gözlerinle…
Daha kaç ayrılık eklemeli sensiz gecen gunlere?
adı yar olan yar-sızım günahıydın her günümün…
Ölürsün sende birgün benim sende öldügüm gibi…
günahımı asıyorum boynuna gözlerinin dehlizinde boguluyorum
s’onsuz siyah gecelerin efsununda yine sende doguyorum
ey badı saba!!! getir yarimin gül kokusunu sineme
gözlerim yarin nokta-i nazarında intizamla seyirde
cözülmüyor Yar’dan kesilen buz yanı yüregimin
çare-sizdim düşüyordum düşünce{sizdim}kıyamda biz
ah yar! sen düşünce aklıma ruhum terki diyarda
gözlerim firakınla giryan olmuşdu
elem demliyorum şarkdan garba kadar
gönlüme yar diye mühürlenmiş adınla! …
“zin” Hüznünde Edeble direndim Aşka ! …
Sınanıyordum bilindik bir son’la…
Asır’lar öncesinden haberi verilmişdi
küle dönecekti yüregim.
gecenin bagrına astım
Yardan gelen yaraları ar’la
elan aşk garib diyerek sükut mührünü vurdum sözüme
sana mahkum yüregimin infaz memuru günahımsın!!!
her gunume ahımsın adı yar olan yarsızım…
Sözlerin kanatıyor, gözlerin merhem oluyordu sen yoksulu yüregime ..
Yaralayanda sendin, aralayanda aklı yürekden…
günahıydın gözlerimin.
gününe ah ederek direniyordum
firkatinin n’arına .cinnetime düşen düşlerimdeki cennetimsin ah yar…
hüznümün adı acılarımın tadıydı varlıgın…
şimdi hangi duayı aminlesem düşersin kaderime…
keder oldu visalin ömrüme
vuslatı mahşere bıraktımoyala melekul mevti hesabımız gec görülsün ah yar
bir ölümlük degilmiydi ayrlıgın
hani öldüm desem feri sönse gözlerimingülecekmiydi yüzümün sirayetindeki yüzün
yüzüm okunmuyordu g’izinden
bir inşirahdı istediğim şehla şehla bakan gözlerinden
düş düşüme !!!dön yüzüme mekke serinliginde
çöz benim muhkem kalbimi gözlerinle…
Daha kaç ayrılık eklemeli sensiz gecen gunlere?
adı yar olan yar-sızım günahıydın her günümün…
Ölürsün sende birgün benim sende öldügüm gibi…
günahımı asıyorum boynuna gözlerinin dehlizinde boguluyorum
s’onsuz siyah gecelerin efsununda yine sende doguyorum
ey badı saba!!! getir yarimin gül kokusunu sineme
gözlerim yarin nokta-i nazarında intizamla seyirde
cözülmüyor Yar’dan kesilen buz yanı yüregimin
çare-sizdim düşüyordum düşünce{sizdim}kıyamda biz
ah yar! sen düşünce aklıma ruhum terki diyarda
gözlerim firakınla giryan olmuşdu
elem demliyorum şarkdan garba kadar
gönlüme yar diye mühürlenmiş adınla! …
“zin” Hüznünde Edeble direndim Aşka ! …
Sınanıyordum bilindik bir son’la…
Asır’lar öncesinden haberi verilmişdi
küle dönecekti yüregim.
gecenin bagrına astım
Yardan gelen yaraları ar’la
elan aşk garib diyerek sükut mührünü vurdum sözüme
sana mahkum yüregimin infaz memuru günahımsın!!!
her gunume ahımsın adı yar olan yarsızım…