Güneşin çocuklarıydık
Yalın sevdik, ağladık
Kimsenin namusuna
Yan gözle bakmadık
Kankaydık
Ağır adamdık
Gün doğmak bilmedi
Gözü kara gençliği
Karanlıkla boğuşurken harcadık
Güneşin çocuklarıydık
Gün görmedik
Ay ışığında yandık
Oturup sabahladığımız geceler
Anlatıp güldüğümüz
Uğruna ölecek sevgili bulamadım diye ağladığımız
Aynı kızı sevdiğimizde
Birbirimize darıldığımız
Ve sırlarımız vardı senle kanka
Sadece birbirimize açtığımız
Ben efendi takılır
sen sağa sola sataşırdın.
gülerdik, kavga senin yüzünden çıkar,
ama dayağı beraber yerdik.
herkesi bizim gibi delikanlı sanar
ama her seferinde keleğe gelirdik.
ben beşiktaşlı sen fenerbahçeliydin.
maça hep beraber giderdik.
köfte ekmek yer, eski açıkta avaz avaz bağırır,
bazen hakeme söverdik.
ama nedendir eve hep malup dönerdik.
ama neden bilinmez eve hep malup dönerdik...
hergün hiç durmadan şafak vakti Eyüp'te uyandık.
öğlen Fatih'e, ikindi çayına Sultan Ahmed'e vardık.
akşam vakti kız kulesinin ardından Üsküdar'ın arka sokaklarına gün gibi battık.
karanlıktan korkmadık,
güneşin çocuklarıydık.
uğruna ölecek dava aradık.
giyinip en pahalısından keten gömleği,
üstten iki düğmeyide açıp hovardalığa çıkmadık.
tatil yüzü görmedik, bizim değildi bayramlar.
güneşin çocuklarıydık,
delikanlıydık, kankaydık.
gün görmedik ay ışığında yandık.
uğruna ölecek dava aradık,
çok yara aldık.
karanlıktan korkmadık.
yorgun düştük, uyuyacak yer aradık.
bir anamız kaldı sövülmedik, bir de yüreğimiz.
neden bilmem kanka neydik biz? niye sevilmedik?
bir gece ansızın dağıldık.
önce sen gittin, ve son nefesini verirken avuçlarımda.
yetimlerini bana emanet ettin.
seni vuran serseri kurşun,
birgün beni de bulurmu diye düşünüyorum şimdi.
eskisi gibi dalaşmıyorum kimseyle.
bazen sağda solda sataşıyor itin teki.
hiç sesimi çıkarmıyorum.
kendim için değil,
senin yetimler bir kez daha yetim kalsın istemiyorum.
ha bu arada hiç birini merak etme.
emanetlerine iyi bakıyorum.
ufaklık büyüdü.
bazen resmine bakıp baba diyor.
bir numaraysa aslan gibi,
beşiktaş ın alt yapısında oynuyor.
attığı her golden sonra başını gökyüzüne kaldırıp,
baba bu senin içindi diye bağırıyor.
çocuklar büyüyor,
çiçekler büyüyor.
ve geride bıraktığın hayat arkadaşının, eşinin içindeki yalnızlık büyüyor.
bunu bir ben biliyorum, birde o biliyor.
çocuklarsa bilmiyor......
Yalın sevdik, ağladık
Kimsenin namusuna
Yan gözle bakmadık
Kankaydık
Ağır adamdık
Gün doğmak bilmedi
Gözü kara gençliği
Karanlıkla boğuşurken harcadık
Güneşin çocuklarıydık
Gün görmedik
Ay ışığında yandık
Oturup sabahladığımız geceler
Anlatıp güldüğümüz
Uğruna ölecek sevgili bulamadım diye ağladığımız
Aynı kızı sevdiğimizde
Birbirimize darıldığımız
Ve sırlarımız vardı senle kanka
Sadece birbirimize açtığımız
Ben efendi takılır
sen sağa sola sataşırdın.
gülerdik, kavga senin yüzünden çıkar,
ama dayağı beraber yerdik.
herkesi bizim gibi delikanlı sanar
ama her seferinde keleğe gelirdik.
ben beşiktaşlı sen fenerbahçeliydin.
maça hep beraber giderdik.
köfte ekmek yer, eski açıkta avaz avaz bağırır,
bazen hakeme söverdik.
ama nedendir eve hep malup dönerdik.
ama neden bilinmez eve hep malup dönerdik...
hergün hiç durmadan şafak vakti Eyüp'te uyandık.
öğlen Fatih'e, ikindi çayına Sultan Ahmed'e vardık.
akşam vakti kız kulesinin ardından Üsküdar'ın arka sokaklarına gün gibi battık.
karanlıktan korkmadık,
güneşin çocuklarıydık.
uğruna ölecek dava aradık.
giyinip en pahalısından keten gömleği,
üstten iki düğmeyide açıp hovardalığa çıkmadık.
tatil yüzü görmedik, bizim değildi bayramlar.
güneşin çocuklarıydık,
delikanlıydık, kankaydık.
gün görmedik ay ışığında yandık.
uğruna ölecek dava aradık,
çok yara aldık.
karanlıktan korkmadık.
yorgun düştük, uyuyacak yer aradık.
bir anamız kaldı sövülmedik, bir de yüreğimiz.
neden bilmem kanka neydik biz? niye sevilmedik?
bir gece ansızın dağıldık.
önce sen gittin, ve son nefesini verirken avuçlarımda.
yetimlerini bana emanet ettin.
seni vuran serseri kurşun,
birgün beni de bulurmu diye düşünüyorum şimdi.
eskisi gibi dalaşmıyorum kimseyle.
bazen sağda solda sataşıyor itin teki.
hiç sesimi çıkarmıyorum.
kendim için değil,
senin yetimler bir kez daha yetim kalsın istemiyorum.
ha bu arada hiç birini merak etme.
emanetlerine iyi bakıyorum.
ufaklık büyüdü.
bazen resmine bakıp baba diyor.
bir numaraysa aslan gibi,
beşiktaş ın alt yapısında oynuyor.
attığı her golden sonra başını gökyüzüne kaldırıp,
baba bu senin içindi diye bağırıyor.
çocuklar büyüyor,
çiçekler büyüyor.
ve geride bıraktığın hayat arkadaşının, eşinin içindeki yalnızlık büyüyor.
bunu bir ben biliyorum, birde o biliyor.
çocuklarsa bilmiyor......