Yokluğun ne demek olduğunu şimdi anladım.Senle de sensizdim ben ama bu seferki farklı.Hep içimden seni alacaklar diye korkardım. Ama şimdi görüyorum ki içimden seni almaya kimsenin gücü yetmezken sen kendin gidiyorsun.
Kalmana ise benim gücüm yetmiyor.
Ne tuhaf değil mi? Seni içimden alan yok. Giden sensin."Gitme" dedim sana o kadar dinletemedim.
Sensiz ne yaparım demeyeceğim ardından çünkü sen hiç benle olmadın.Bir hayal yaşattım ben hüznümde o kadar.Hani geceleri tesellim olsun,damlayan gözyaşımın sebebi olsun diye.Yanlızca bunun için.Adını da "Hüzün Bakışlım" koydum.Gülüşünü,dünyanın en güzel yerinde doğan güneşe benzettim.Çünkü öyle bir güneş dudaklarından başka bir yerde doğmuyor.Sesini;eşkıyaların şefkatine benzettim.Hani kimse o kadar derinlere inemez ya...
İşte sesini o derinlerin saflığında işittim ilk.Kokun nefesim oldu her an soluduğum.İçime doya doya,uzun uzun çektiğim.
Gidişini ise ecelin ayak sesine benzetiyorum.Hani ecel de böyle usul usul gelir ya,hani gelişini hissedersin daha önceden ama kabullenemezsin. Hem acı verir,hem çaresizlik önünü bile göremezsin.Son çırpınışlarındır yaşadığın..
Eceli nereden biliyorsun diye sorma bana sakın.
Sen gittikten sonra kapımı ondan başka çalan olmadı..
Hayalin ömrüm,gidişinse ecelim oldu....