Hayat bir oyun sahnesi..
Hepimizin eline doğar doğmaz bir rol verilmiş.. Yanında ise bir kağıt ve bir kalem.. Kağıdın üzerinde rolümüzü doğru oynamamız için tavsiyeler ve hayatımıza uygun replikler yer alıyor..Kalem ise bu replikleri çoğaltmamız içindi.. Tek eksiğimiz kalmıştı.. Silgi..
Yanlış yazılmış yazıları / Acıları ortadan kaldırmamız için tek gerekli malzemeydi ..
İstemeden yazılmış yanlış bir cümleyle nasıl devam edilirdi ki hayata..?
Ve rolümüzü bu yanlışlara rağmen nasıl en doğru şekilde oynardık.?
Hayat neden bu kadar acımasızdı..
Elimize silgi verilmediği halde bizden rolümüzü kusursuz bir şekilde oynamamızı nasıl beklerdi.. ?
Peki ya hata yapanlara ne oluyordu.. Oyuna devam mı tamam mı ?
Hayat ne yazık ki tahmin ettiğimizden de acımasızca davranıyor bu durumlarda ..
Hatanı telafi etme hakkı verilmiyor .. Ve sil baştan diyemiyorsun..
Sahneden atılıyorsun .. Yerin daha kusursuz / hatasız bir oyuncuya veriliyor..
Artık oyuncu değil seyirci olma vakti..
Peki ya bundan sonra.. ‘bitti mi’ herşey ?
Hayır !
Seyirci olduktan sonra bir görevin daha oluyor..
En ön sıradan yer kapmak..
Ön sırada oturanlar hayatı daha iyi seyredip .. oyundan daha çok zevk alanlardır..
[ Acılara rağmen direnenlerdir.. ]
Buna karşı arka sırada oturanlar ‘Oyunu’ ön sıradakilere göre daha az görüp, daha az zevk alacaklardır..
[ Acılara yenik düşmüş kişiler.. ]
Arada oyundan gidenler olacaktır .. Onlar için ‘oyun bitmiştir’ ..
Yerlerini bir diğer seyirciye bırakır giderler..
Ve oyun böyle devam eder..
Oyuncular yerini oyuncuya.. seyirciler yerini seyircilere bırakacaktır..
Ve birgün
‘Oyun’ bitecek.
Sahnedeki oyuncu , arka sıradaki seyirci .. hepside tek bir kapıdan terk edecektir salonu ..
‘Oyun bitmiştir’..
‘Yapımda emeği geçen insanoğluna sonsuz teşekkürler’
Hepimizin eline doğar doğmaz bir rol verilmiş.. Yanında ise bir kağıt ve bir kalem.. Kağıdın üzerinde rolümüzü doğru oynamamız için tavsiyeler ve hayatımıza uygun replikler yer alıyor..Kalem ise bu replikleri çoğaltmamız içindi.. Tek eksiğimiz kalmıştı.. Silgi..
Yanlış yazılmış yazıları / Acıları ortadan kaldırmamız için tek gerekli malzemeydi ..
İstemeden yazılmış yanlış bir cümleyle nasıl devam edilirdi ki hayata..?
Ve rolümüzü bu yanlışlara rağmen nasıl en doğru şekilde oynardık.?
Hayat neden bu kadar acımasızdı..
Elimize silgi verilmediği halde bizden rolümüzü kusursuz bir şekilde oynamamızı nasıl beklerdi.. ?
Peki ya hata yapanlara ne oluyordu.. Oyuna devam mı tamam mı ?
Hayat ne yazık ki tahmin ettiğimizden de acımasızca davranıyor bu durumlarda ..
Hatanı telafi etme hakkı verilmiyor .. Ve sil baştan diyemiyorsun..
Sahneden atılıyorsun .. Yerin daha kusursuz / hatasız bir oyuncuya veriliyor..
Artık oyuncu değil seyirci olma vakti..
Peki ya bundan sonra.. ‘bitti mi’ herşey ?
Hayır !
Seyirci olduktan sonra bir görevin daha oluyor..
En ön sıradan yer kapmak..
Ön sırada oturanlar hayatı daha iyi seyredip .. oyundan daha çok zevk alanlardır..
[ Acılara rağmen direnenlerdir.. ]
Buna karşı arka sırada oturanlar ‘Oyunu’ ön sıradakilere göre daha az görüp, daha az zevk alacaklardır..
[ Acılara yenik düşmüş kişiler.. ]
Arada oyundan gidenler olacaktır .. Onlar için ‘oyun bitmiştir’ ..
Yerlerini bir diğer seyirciye bırakır giderler..
Ve oyun böyle devam eder..
Oyuncular yerini oyuncuya.. seyirciler yerini seyircilere bırakacaktır..
Ve birgün
‘Oyun’ bitecek.
Sahnedeki oyuncu , arka sıradaki seyirci .. hepside tek bir kapıdan terk edecektir salonu ..
‘Oyun bitmiştir’..
‘Yapımda emeği geçen insanoğluna sonsuz teşekkürler’
Yazan : Prensesz-..
([SIZE=3]ad ve soyad olarak bılmıyorum ama yınede rumuzunu yazmak ıstedım..emeğine sağlık yazanın gercekten özlü ve içinde bır çok anlam tasıyan bır yazı olmuş paylaşmadan gecemedım)
[/SIZE]
([SIZE=3]ad ve soyad olarak bılmıyorum ama yınede rumuzunu yazmak ıstedım..emeğine sağlık yazanın gercekten özlü ve içinde bır çok anlam tasıyan bır yazı olmuş paylaşmadan gecemedım)
[/SIZE]