[url="http://img.blogcu.com/uploads/missing86_cekirge_4217350-lg.jpg"]
Her Yeni Gün Bin Bir Umutla Başlar...
Ve Yine Acıların Altında Çöküşü Yaşar Yürek.
İsyanlardan İsyan Beğenmez Beyin, Kime! Neye?
Neden Kızması Gerektiğini Asla Bilemez... Düşünemez, Hissedemez, Anlayamaz ve İnanamaz Artık Hiç Bir şeye...
Çünkü Doğrularını Yitirmiştir! Ve Nasıl Bulacağını Bilmez,
Nasıl yaşayacağını bilmediği gibi.
Artık Savaşmaktan Vazgeçmiştir!
Uzun Zamandır Kendini Sevda Adına Bir Rüyaya Adamıştı. Her Başlangıcında!
O Rüyadan Anlamsızca Uyandırılmıştır.
Ne Rüyalara Ne Gerçeklere İnanmaz Artık!
Kanmaz Kolay Kolay Sevdalara,
Bilir Sonun Mutlu Sonla Bitmeyeceğini ve Verilen Hiç Bir Sözün Tutulmayacağını... Ama Yinede Ateşe Atar Kendini,
Yaraları Sarılmadan, Acı Dinmeden,
Yürek Yenilenmeden...
Şimdi Hangi Masala,
Hangi Kahramana İnanmalı!
Artık Bildiklerimi de bilmiyorum...
Duyduklarıma da inanmıyorum...
Sadece Gördüklerim Canımı Yakıyor.
Göremediklerimi Düşündükçe Hem seviniyorum Hem de üzülüyorum...
Yani Karmakarışık Oldum.
Hiç Bir Şeyi Düşünemiyorum...!
Ne Varsın,
Ne Yoksun.Bir Hayaletsin Hayatımda...!
Neden!
Diye Sormadan Duramıyorum Kendime NEDEN...?
Her şey bu Kadar Kirletildi?
Neden Masalların Üstüne Karabasanlar Çöktü!
Neden Sevdalar Bu Kadar Basitleştirildi. Sevmek Sevilmek Lanetlendi... Neden AŞK Oyuncak Oldu Basitleştirildi...
Savaşmak, Sonuna Kadar Gitmek, Sevmek Sevilmek, Sadakat, Dürüstlük, Neden; İmkânsızlar Listesine Alındı.

!___N_E_D_E_N___!