Aslinda bende gercekten sevip sevmedigini bilmiyorum. Bunu defalarca düsündüm sen beni seviyor musun diye, kendimce hemen cevap verip "seviyorsun" diyorum.
Oysa cabuk vazgecme ve unutmalarindan anladim ki sen beni gercek anlamda sevmiyorsun, sadece kendine uygun görüyorsun..
Hani nasil severken baska birisi ile yapamazsin diyorum ama sen yapiyorsun, bazen gülüyor, oynuyor egleniyorsun.
Baska birisi ile beraberken cok nadir düsünüyorsun ama yanlizken hemen hemen her seferinde beni düsünüyorsun.
Acaba yanlizligimlami eslestirdin beni? elbette hayir. Eger gercek anlamda sevseydin, bir baskasi ile beraber olmazdin ve onunla her zaman eglenceli dakikalar gecirmezdin.
Eger sevseydin, hep üzülür yada bana ulasmak isterdin...

Bir insan sevmedigi kisiyi, özlemedigi kisiyi, vazgecdigi insani nekadar hafisasinda tutabilirki? Birgün unutmazmi?
Heleki yeni bir hayata baslamissa? Unutur. Bugün olmasa yarin.
Yarin olmasa yarindan sonra unutur.

Mantigim yavas yavas bu aci gercegi anliyor gibi. Ama Kalbim?
Ona nasil anlatirm. Anlatsam anlicakmi? Hayir.
Benim kalbim anlamamazliktan gelecek, bilmemezlikten gelecek ve onu sevmeye devam edecek bunu biliyorum...

Isterse sevmesin, isterse unutsun, vazgecsin benden. Ilgilenmesin, üzülsün, kirsin, neolursa olsun ben hep ona yollanmamis mektuplar yazacagim, ona hissettiğim duygulari kagida dökecegim ve asla ama asla onu unutmiyacagim...

Bugün "Seni nekadar cok sevdigimi" birkez daha anladim..
Bugün " Seni ne cok özledigimi" bir kez daha anladim..
Ve
Bugün "Birdaha asla unutamayacagimi ve iylesmeyecek bir yaraya sahip oldugumu" anladim..


O benim gizliyaram. O benim hep Kanayan Yaram...